กลายร่าง . Морган Райс

ฉันไม่รู้ ----”

      “แถวอยู่ด้านหลังโน่น!” เด็กผู้หญิงอีกคนตะโกนออกมา พร้อมชี้นิ้วของเธอ

      เคทลินมองดูและพบว่าหางแถวยาวออกไป มีเด็กยืนอยู่อย่างน้อยร้อยคน ดูเหมือนว่าต้องรอประมาณยี่สิบนาที

      เธอเดินตรงไปที่ท้ายแถว เด็กที่อยู่ในแถวผลักเด็กอีกคน ทำให้เขาลอยมาข้างหน้าเธอ และตกลงบนพื้นอย่างแรง

      เด็กคนแรกกระโดดขึ้นคร่อมอีกคนและเริ่มชกลงที่ใบหน้าของเขา

      โรงอาหารเต็มไปด้วยการส่งเสียงตะโกนจากความตื่นเต้น เด็กหลายสิบคนเข้ามามุง

      “ต่อยเลย! ต่อยเลย!”

      เคทลินถอยหลังออกมาหลายก้าว ยืนดูความน่ากลัวในเหตุการณ์รุนแรงที่อยู่เบื้องเท้าของเธอ

      ในที่สุดเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสี่คนก็เข้ามาห้ามปราม แยกเด็กสองคนออกจากกันและพาออกไป พวกเขาดูไม่รีบร้อนอะไร

      หลังจากที่เคทลินได้รับอาหาร เธอมองไปรอบห้อง หวังว่าจะเจอโจนาห์ แต่เธอไม่เห็นเขาเลย

      เธอเดินลงไปตามทางเดิน ผ่านโต๊ะแล้วโต๊ะเล่า ทุกโต๊ะเต็มหมด มีที่นั่งว่างเพียงไม่กี่แห่ง และที่ว่างนั้นก็ดูไม่ค่อยน่านั่ง เพราะมันอยู่ติดกับกลุ่มเด็กขนาดใหญ่

      ในที่สุดเธอก็ได้นั่งที่โต๊ะว่างทางด้านหลัง มีเด็กนั่งอยู่อีกฝั่งเพียงคนเดียว เด็กผู้ชายชาวจีนดูขี้โรค ตัวเตี้ย สวมกำไลข้อมือ แต่งตัวมอมแมม ซึ่งกำลังก้มหน้าและสนใจแต่อาหารของเขา

      เธอรู้สึกโดดเดี่ยว เธอก้มลงและมองดูโทรศัพท์มือถือของเธอ มีข้อความในเฟซบุ๊กไม่กี่ข้อความจากเพื่อนของเธอที่อยู่ในเมืองก่อนหน้านี้ พวกเขาต้องการรู้ว่าเธอชอบเมืองใหม่หรือไม่ อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกว่าไม่อยากตอบกลับ เพราะไม่ค่อยสนิทกับพวกเขา

      เคทลินทานอาหารอย่างกล้ำกลืน