กลายร่าง . Морган Райс

และอาจจะออกจากโรงเรียนแห่งนี้ แต่เสียงหนึ่งดังขึ้นมา

      “ตรงนี้”

      เธอหันกลับไป

      เสียงดังมาจากแถวสุดท้ายริมหน้าต่าง เด็กผู้ชายตัวสูงยืนขึ้นจากโต๊ะของเขา

      “มานั่งนี่สิ” เขาพูด “มาเถอะ”

      ภายในห้องเรียนเงียบขึ้นเล็กน้อย เด็กคนอื่น ๆ กำลังรอดูว่าเธอจะตอบกลับอย่างไร

      เธอเดินตรงไปที่เขา พยายามที่จะไม่มองดวงตากลมโตสีเขียวเป็นประกายของเขา แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะมอง

      เขาดูสง่างาม เขามีผิวสองสีที่เรียบเนียน เธอไม่สามารถบอกได้ว่าเขาเป็นชาวผิวสี ชาวสเปน ชาวผิวขาวหรือผสม แต่เธอไม่เคยเห็นผิวที่เรียบเนียนและอ่อนนุ่มเช่นนี้มาก่อน พร้อมด้วยแนวกรามที่ได้รูป ผมของเขาสั้นและสีน้ำตาล รูปร่างผอม มันมีบางอย่างเกี่ยวกับเขา บางอย่างที่ดูผิดที่ผิดทาง เขาดูเปราะบาง เขาคงจะเป็นพวกศิลปิน

      มันไม่เหมือนกับความรู้สึกที่ถูกผู้ชายจีบ เธอเคยเห็นเพื่อนของเธอหลงรักใครคนหนึ่ง แต่เธอก็ไม่เคยเข้าใจ จนกระทั่งตอนนี้

      “แล้วเธอจะนั่งที่ไหน?” เคทลินถาม

      เธอพยายามควบคุมน้ำเสียงของเธอ แต่ก็ฟังดูไม่ค่อยปกตินัก เธอหวังว่าเขาจะไม่รู้ว่าเธอตื่นเต้นมากแค่ไหน

      เขายิ้มกว้าง เผยให้เห็นฟันที่สมบูรณ์แบบ

      “ตรงนี้ไง” เขาบอก และย้ายไปนั่งบนขอบธรณีหน้าต่างบานใหญ่ ห่างออกไปไม่กี่ฟุต

      เธอมองไปที่เขา และเขามองกลับมา สายตาของพวกเขาไม่อาจละออกจากกัน เธอบอกตัวเองให้มองไปทางอื่น แต่ก็ไม่สามารถทำได้

      “ขอบใจนะ” เธอพูดออกมา และรู้สึกโมโหตัวเองทันที

      ขอบใจ? นั่นคือทั้งหมดที่ฉันพูดได้หรอ? ขอบใจเนี่ยนะ!?

      “ทำถูกแล้ว บารัค!” เสียงหนึ่งตะโกนขึ้น