Wani Neman Jarumai . Морган Райс

faruwa dashi. Ya kijinin yaga abunda bai san hawaba balle sauka yana shan wuya.

      Thor ya hanzarta zuwa saman tudun ya duddubi kota ina har sanda ya hange tumakin, a can da nisa, gaba da wasu tudun: makadaicin tumakin, jan alaman a kan bayansa. Shine mai rigiman cikinsu. Gabansa ya fadi da gano cewa ba gudu kadai tumakin yayiba, amma inda ya zaba, a cikin duk wuraren duniyan nan, ya nufa shine yamma, zuwa Darkwood.

      Thor ya hadiye yawu. Darkwood ya haramta – ba wa tumaki kadaiba, har wa mutane. Yafi karfin sanin kauyen, kuma tunda ya fara tafiya, Thor ya san ba a zuwa wurin. Bai taba ma gwada haka ba. Zuwa wurin, a fadin tarihi, tabbatacen mutuwa ne, bishiyoyin ba a tsare wa kuma cike da munanan namomin daji.

      Thor ya kalli saman da ta fara duhu, yana kwokwanto. Bazai iya barin tumakin ya tafi ba. Yayi lissafin cewa inshi ya hanzarta, zai iya dawowa dashi a kan lokaci.

      Bayan wegen baya na karshe, ya juya yafara dan gudu, ya nufi yamma, zuwaga Darkwood, hadiri ya kuma hadu a sama sosai. Yana jin mutuwan jiki, amma kafafuwansa suna ta tafiyar dashi. Ya ji cewa ba komawa da baya a yanzu, koda shi yaso hakan.

      Wannan yayi daidai da gudu zuwa shiga mafarki.

      *

      Thor ya gangara jerin su tudun a guje ba hutawa, zuwa cikin kakauran inuwar Darkwood. Karamin hanyan takawan ya kare ne a inda dajin ya fara, sai ya shiga inda bata da tsari a guje, bushasun ganye suna kara a karkashin takunsa.

      Daga shigarsa cikin bishyoyin duhu ya rufeshi, dogayen bishiyoyin cediyan sun toshe haske daga sama. Cikin nan yafi sanyi, kuma, yana ketare iyaka, ya ji sanyin ya rabeshi. Ba daga duhun kadai bane, ko daga sanyin – daga wani abu ne dabam. Abinda bazai iya baiwa suna ba. Wani yanayine…..na Kaman wani na kallonsa.

      Thor ya daga ido ya kalli su reshen bishoyoyin da kyau, amumurde, har sun fishi kauri, suna laiyi suna kara a iskan da yake dan hurawa. Daga daukan kwatankwacin taku hamsin a dajin sai ya fara jin karan dabbobi wanda ba a saba ji ba. Ya juya amma baya ma ganin hanyar da ya shigo ta ita; ya riga ya fara jin Kaman babu hanyan fita. Sai yayi waswasi.

      Darkwood ya kasance baya tunanin mutanen garin kuma baya tunanin Thor, wani abu mai zurfi mai kuma al’ajabi. Duk makiyayin da ya taba batar da tumaki zuwaga dajin bai taba tunanin ya bishiba. Har mahaifinsa. Labarain wannan gurin na da mumunan duhu, mumunan naciya.

      Amma akwai wani abu da ya sha bambam a wannan ranan da yasa Thor ya ki ya damu, daya sa shi ya gagara takasamsam. Wani zuciyansa nason yayi abinda bai taba yi ba, ya nisanci gida gwargwadon iko, ya kuma bar rayuwa ta kaishi duk inda taga ya dace.

      Ya dan kara lumewa, sai ya saurara, bashi da tabbacin ina yakamata yabi. Ya gano wasu alamu, lankwasasun reshe da suke nuna hanyar da watakila tumakinsa yabi, sai ya juya ta wurin. Bayan dan wani lokaci ya sake wani juyawan.

      Kafin wani sa’an ya wuce, yayi mumunan bata. Yayi kokari tuno ta inda ya biyo – amma bashi da tabbaci. Wani irin rashin ganewa ya cika masa ciki, amma sai yaga mafita kawai zai kasance ta gaba ne, sai ya cigaba da tafiya.

      Daga dan nesa can, Thor ya hango wani dan haske, sai ya nufeshi. Ya since kansa a wani dan shararen fili, sai ya saya a karshensa, yadaskare – abinda ya gani ya kasance abin babban mamaki.

      A saye a wurin, da bayanshi a juye zuwaga Thor, sanye da doguwar riga, kuma mai launin bula, wani mutum. Kai, bama mutum bane – Thor najin haka daga inda ya saya. Wannan wani abu ne dabam. Sheihin wani addini, watakila. Yana da sayi kuma a mike yake, ya rufe kai da hulan alkebba, ba ko motsi, Kaman bashi da ko damuwa a duniyan nan.

      Thor ya rasa mai zaiyi. Yakanji labarin wadannan shehunai, amma bai taba karo da ko daya ba. Daga alamun da ke kan doguwar rigarsa, da gol dinda ya kewaye bakin rigan, wannan ba shaihin malamin addini bane kawai: alamun nan na sarauta ne. Na fadar sarki. Thor ya gagara fahimtan abinda ke tafiya. Menene shaihin adini daga fada yake yi a nan?

      Bayan lokaci mai tsawo, shaihinya juyo a hankali ya fuskance shi, daga yin haka, Thor ya gano fuskan. Hakan yaso ya dauke masa numfashi. Fuskan na cikin wadanda a kafisani a masarautan gaba daya: shaihin sarki dakansa. Argon mai bawa sarakunan masrautar yamma shawara tun shekaru aru aru.

      Abinda yakeyi a nan, wuri mai nisa haka daga fada, a sakiyan Darkwood, ya kasance sirri. Thor nama tunanin ko mafarki shi yakeyine.

      “Iddanunka basu rudeka ba,” Argon yace, yana kallon Thor kai saye.

      Muryarsa tayi zurfi, irin nadaa, Kaman bishiyoyin dakansu ne sukayi Magana. Manyan idanuwansa, masu kama da leda sunkamanci huda jikin Thor, suna aunashi. Thor yaji wani abu Kaman makamashi na tashi daga jikin shaihin – Kaman yana saye a daya bangaren rana.

      Thor ya sauka kan gwiwowinsa ya suguna da kai a sunkuye.

      “Mai martaba,” yace. “Ka gafarce ni domin na dameka.”

      Yiwa mashawarcin sarki wulakanci zai iya jawo tsari a kurkuku koma mutuwa. Wannan zahirin ya riga ya kafu a zuciyan Thor tunda a ka haifeshi.

      “Tashi ka mike, yaro,” inji Argon. “Da naso ka durkusane, ai dana gaya maka.”

      Ahankali, Thor ya tashi ya kalleshi. Argon yayi wasu taku ya matso kusa. Ya saya ya kurewa Thor kallo, har sanda Thor yaji abin yadameshi.

      “Kadauki idanun uwarka,” Argon yace.

      Sai Thor ya tuna baya. Bai taba haduwa da mahafiyarsa ba, kuma bai taba haduwa da kowaba, banda mahaifinsa, wanda yasanta. An bashi labarin ta rasu a wurin aihuwa, wani abinda Thor yakejin cewa laifinshi ne. Tunda yana jin Kaman shi yasa iyalansa suka tsaneshi.

      “Ina ganin Kaman kana daukana a matsayin wani daban ne,” Thor yace. “Bani da uwa.”

      “Baka da uwa?” Argon ya tambaya yana murmushi. “Namiji kadai ne ya aifeka?”

      “Ina nufin ince ne yallabai, mahaifiyana ta rasu a haihuwa. Ina ganin kana kuskuren sanina ne.

      “Kaine Thorgrin, na dangin McLeod. Dan autan yara maza hudu. Wanda ba a zaba ba.”

      Idanun Thor sun budu da fadi. Yarasa yaya zai fassara wanan lamarin. A ce mutum mai matsayin Argon yasan shi waye – wanan ya fi karfin fahimtansa. Bai taba tunanin an sanshi a wajen kauyensuba.

      “Yaya……kasan duk wannan?”

      Argon ya mayar da murmushi, amma baiyi Magana ba.

      Kwasam sai Thor ya ciku da jin son sani.

      “Ta yaya…” Thor ya kara, yana neman kalmomin da zaiyi anfanidasu, ….ta yaya ka wayi mahaifiya na? ka taba haduwa da ita ne? Wacece ita?

      Sai Argon ya juya yayi tafiyarsa.

      “Tambayoyin wani lokaci nan gaba,” yace.

      Thor ya kalli tafiyarsa, arikice. Wannan ya zame masa haduwa mai rikitarwa da al’ajabi, kuma nata faruwa da sauri. Ya ga baikamata ya bar Argon yatafi haka kawaiba; ya bishi da sauri.

      “Me kakeyi anan?” Thor ya tambaya, yana saurin ya kamo shi a tafiya. Argon, da sandan girmansa, irin na daa da akayi daga ivory, nata tafiya da sauri. “Bani kake jira ba dama ba, ko ni kake jira?’

      “In ba kai ba sai waye?” Argon ya tambaya.

      Thor na sauri domin ya kamoshi, yanabinshi sunata shiga dajin, sun bar shareren sararin a baya.

      “Amma yaya saini? Yaya kasan zan kasance anan? Mai kakeso?”

      “Tambayoyi dayawa,” Argon yace. “Kana chika iska da Magana, ka kasa kunne a madadin haka.”

      Thor nata binshi a yayin da suka yita dada lume kurmin dajin, yana iya karfinsa domin yin shuru.

      “Kazo neman tunkiyanka data bata,” Argon yace. “Kokari maikyau. Amma bata lokaci. Bazata rayu ba.”

      Idanu Thor sun budu da fadi.

      “Tayaya kasan wannan?”

      “Nasan su duniyan da bazaka taba saniba, yaro. Koda zakasansu, ba yanzuba.”

      Thor yayi mamaki yayin da ya kara saurin tafiya domin kamoshi.

      “Bazaka