Horace: Odes and Epodes. Гораций

divum rapiam. Saeva tene cum Berecyntio

      Cornu tympana, quae subsequitur caecus amor sui,

      Et tollens vacuum plus nimio gloria verticem 15

      Arcanique fides prodiga, perlucidior vitro.

      XIX

      Mater saeva Cupidinum

        Thebanaeque iubet me Semelae puer

      Et lasciva Licentia

        Finitis animum reddere amoribus.

      Urit me Glycerae nitor, 5

        Splendentis Pario marmore purius;

      Urit grata protervitas

        Et voltus nimium lubricus adspici.

      In me tota ruens Venus

        Cyprum deseruit, nec patitur Scythas 10

      Et versis animosum equis

        Parthum dicere nec quae nihil attinent.

      Hic vivum mihi caespitem, hic

        Verbenas, pueri, ponite turaque

      Bimi cum patera meri: 15

        Mactata veniet lenior hostia.

      XX

      Vile potabis modicis Sabinum

      Cantharis, Graeca quod ego ipse testa

      Conditum levi, datus in theatro

        Cum tibi plausus,

      Care Maecenas eques, ut paterni 5

      Fluminis ripae simul et iocosa

      Redderet laudes tibi Vaticani

        Montis imago.

      Caecubum et prelo domitam Caleno

      Tu bibes uvam: mea nec Falernae 10

      Temperant vites neque Formiani

        Pocula colles.

      XXI

      Dianam tenerae dicite virgines,

      Intonsum, pueri, dicite Cynthium

        Latonamque supremo

          Dilectam penitus Iovi.

      Vos laetam fluviis et nemorum coma, 5

      Quaecumque aut gelido prominet Algido,

        Nigris aut Erymanthi

          Silvis aut viridis Cragi;

      Vos Tempe totidem tollite laudibus

      Natalemque, mares, Delon Apollinis 10

        Insignemque pharetra

          Fraternaque umerum lyra.

      Hic bellum lacrimosum, hic miseram famem

      Pestemque a populo et principe Caesare in

        Persas atque Britannos 15

          Vestra motus aget prece.

      XXII

      Integer vitae scelerisque purus

      Non eget Mauris iaculis neque arcu

      Nec venenatis gravida sagittis,

        Fusce, pharetra,

      Sive per Syrtis iter aestuosas, 5

      Sive facturus per inhospitalem

      Caucasum vel quae loca fabulosus

        Lambit Hydaspes.

      Namque me silva lupus in Sabina,

      Dum meam canto Lalagen et ultra 10

      Terminum curis vagor expeditis,

        Fugit inermem,

      Quale portentum neque militaris

      Daunias latis alit aesculetis

      Nec Iubae tellus generat, leonum 15

        Arida nutrix.

      Pone me pigris ubi nulla campis

      Arbor aestiva recreatur aura,

      Quod latus mundi nebulae malusque

        Iuppiter urget; 20

      Pone sub curru nimium propinqui

      Solis in terra domibus negata:

      Dulce ridentem Lalagen amabo,

        Dulce loquentem.

      XXIII

      Vitas hinuleo me similis, Chloe,

      Quaerenti pavidam montibus aviis

        Matrem non sine vano

          Aurarum et siluae metu.

      Nam seu mobilibus veris inhorruit 5

      Adventus foliis, seu virides rubum

        Dimovere lacertae,

          Et corde et genibus tremit.

      Atqui non ego te tigris ut aspera

      Gaetulusve leo frangere persequor: 10

        Tandem desine matrem

          Tempestiva sequi viro.

      XXIV

      Quis desiderio sit pudor aut modus

      Tam cari capitis? Praecipe lugubris

      Cantus, Melpomene, cui liquidam pater

        Vocem cum cithara dedit.

      Ergo Quintilium perpetuus sopor 5

      Urget! Cui Pudor et Iustitiae soror,

      Incorrupta Fides, nudaque Veritas

        Quando ullum inveniet parem?

      Multis ille bonis flebilis occidit,

      Nulli flebilior quam tibi, Vergili. 10

      Tu frustra pius heu non ita creditum

        Poscis Quintilium deos.

      Quid? si Threicio blandius Orpheo

      Auditam moderere arboribus fidem,

      Num vanae redeat sanguis imagini, 15

        Quam virga semel horrida,

      Non lenis precibus fata recludere,

      Nigro compulerit Mercurius gregi?

      Durum: sed levius fit patientia,

        Quidquid corrigerest nefas. 20

      XXV

      Parcius iunctas quatiunt fenestras

      Iactibus crebris iuvenes protervi,

      Nec tibi somnos adimunt, amatque

        Ianua limen,

      Quae prius multum facilis movebat 5

      Cardines. Audis minus et minus iam:

      'Me tuo longas pereunte noctes,

        Lydia, dormis?'

      Invicem moechos anus arrogantis

      Flebis in solo levis angiportu, 10

      Thracio bacchante magis sub inter-

        lunia vento,

      Cum tibi flagrans amor et libido,

      Quae solet matres furiare equorum,

      Saeviet circa iecur ulcerosum, 15

        Non sine questu,

      Laeta