Ο Χορός Του Φεγγαριού. Amy Blankenship

τη μεταξωτή αίσθησή τους στη βάση της πλάτης του. Έφερε το τσιγάρο στα χείλη του και τράβηξε μια βαθιά ρουφηξιά, έχοντας απόλυτη επίγνωση των πόσων είχε χάσει. Όπως για παράδειγμα το τσιγάρο. Του άρεσε να καπνίζει πριν τον θάψουν ζωντανό και τον αφήσουν εκεί νομίζοντας τον για νεκρό.

       Για 40 ολόκληρα χρόνια είχε αιχμαλωτιστεί από το Μαλάχι, τον αρχηγό ενός μικρού κοπαδιού ιαγουάρων, όταν κατηγορήθηκε ότι σκότωσε τη σύντροφο του μεταβλητού όντος. Πριν από εκείνη τη νύχτα, ο Κέιν είχε αρμονικές σχέσεις με τους ιαγουάρους και ο αρχηγός τους ήταν στενός του φίλος. Ο Μαλάχι τον είχε δικάσει και καταδικάσει, πάνω σε μία έκρηξη οργής. Χρησιμοποιώντας ένα ξόρκι από το βιβλίο που ο Κέιν πίστευε πως είχε κρύψει καλά, ο Μαλάχι είχε ρίξει επάνω του μια κατάρα που τον καθιστούσε ανίκανο να κινηθεί, να μιλήσει, ακόμα και να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Του είχαν αφαιρέσει το σκουλαρίκι από αιματίτη που φορούσε, και που του επέτρεπε να κινείται ελεύθερος στο φως του ήλιου. Η πέτρα αυτή ανήκε στο πρώτο βαμπίρ, το Σιν. Ο Κέιν τον είχε κάποτε ρωτήσει πως έγινε και υπήρξε ο πρώτος και η απάντηση τον είχε αφήσει αποσβολωμένο. Ο Σιν είχε έρθει στον κόσμο μόνος, τραυματισμένος και πεινασμένος. Ένας νεαρός άντρας τον είχε βρει και για να χορτάσει την πείνα του, ο Σιν είχε πιει το αίμα του. Το βαμπίρ κατάλαβε γρήγορα ότι οι άνθρωποι αυτού του κόσμου ήταν εύθραυστα πλάσματα, που η ψυχή τους θα τους εγκατέλειπε αν μοιραζόταν το αίμα του, προσπαθώντας να δημιουργήσει μια οικογένεια σε αυτόν τον πλανήτη. Όταν όμως οι ψυχές τους χάνονταν του ήταν πια άχρηστοι