Georgicon. Virgil

lacte favos et miti dilue Baccho,

      terque novas circum felix eat hostia fruges,

      omnis quam chorus et socii comitentur ovantes,

      et Cererem clamore vocent in tecta; neque ante

      falcem maturis quisquam supponat aristis,

      quam Cereri torta redimitus tempora quercu

      det motus incompositos et carmina dicat.

      Atque haec ut certis possemus discere signis,

      aestusque pluviasque et agentis frigora ventos,

      ipse Pater statuit, quid menstrua Luna moneret,

      quo signo caderent austri, quid saepe videntes

      agricolae propius stabulis armenta tenerent.

      Continuo ventis surgentibus aut freta ponti

      incipiunt agitata tumescere et aridus altis

      montibus audiri fragor aut resonantia longe

      litora misceri et nemorum increbrescere murmur.

      Iam sibi tum a curvis male temperat unda carinis,

      cum medio celeres revolant ex aequore mergi

      clamoremque ferunt ad litora, cumque marinae

      in sicco ludunt fulicae notasque paludes

      deserit atque altam supra volat ardea nubem.

      Saepe etiam stellas vento inpendente videbis

      praecipitis caelo labi noctisque per umbram

      flammarum longos a tergo albescere tractus;

      saepe levem paleam et frondes volitare caducas

      aut summa nantis in aqua colludere plumas.

      At Boreae de parte trucis cum fulminat et cum

      Eurique Zephyrique tonat domus: omnia plenis

      rura natant fossis atque omnis navita ponto

      humida vela legit. Numquam inprudentibus imber

      obfuit: aut illum surgentem vallibus imis

      aeriae fugere grues, aut bucula caelum

      suspiciens patulis captavit naribus auras,

      aut arguta lacus circumvolitavit hirundo

      et veterem in limo ranae cecinere querelam.

      Saepius et tectis penetralibus extulit ova

      angustum formica terens iter et bibit ingens

      arcus et e pastu decedens agmine magno

      corvorum increpuit densis exercitus alis.

      Iam variae pelagi volucres et quae Asia circum

      dulcibus in stagnis rimantur prata Caystri,

      certatim largos umeris infundere rores:

      nunc caput obiectare fretis, nunc currere in undas

      et studio incassum videas gestire lavandi.

      Tum cornix plena pluviam vocat inproba voce

      et sola in sicca secum spatiatur harena.

      Ne nocturna quidem carpentes pensa puellae

      nescivere hiemem, testa cum ardente viderent

      scintillare oleum et putris concrescere fungos.

      Nec minus ex imbri soles et aperta serena

      prospicere et certis poteris cognoscere signis:

      nam neque tum stellis acies obtunsa videtur,

      nec fratris radiis obnoxia surgere Luna,

      tenuia nec lanae per caelum vellera ferri;

      non tepidum ad solem pinnas in litore pandunt

      dilectae Thetidi alcyones, non ore solutos

      inmundi meminere sues iactare maniplos.

      At nebulae magis ima petunt campoque recumbunt,

      solis et occasum servans de culmine summo

      nequiquam seros exercet noctua cantus.

      Adparet liquido sublimis in aere Nisus

      et pro purpureo poenas dat Scylla capillo:

      quacumque illa levem fugiens secat aethera pinnis,

      ecce inimicus, atrox, magno stridore per auras

      insequitur Nisus; qua se fert Nisus ad auras,

      illa levem fugiens raptim secat aethera pinnis

      Tum liquidas corvi presso ter gutture voces

      aut quater ingeminant, et saepe cubilibus altis

      nescio qua praeter solitum dulcedine laeti

      inter se in foliis strepitant; iuvat imbribus actis

      progeniem parvam dulcisque revisere nidos;

      haud equidem credo, quia sit divinitus illis

      ingenium aut rerum fato prudentia maior;

      verum ubi tempestas et caeli mobilis humor

      mutavere vias et Iuppiter uvidus austris

      denset, erant quae rara modo, et, quae densa, relaxat,

      vertuntur species animorum et pectora motus

      nunc alios, alios, dum nubila ventus agebat,

      concipiunt: hinc ille avium concentus in agris

      et laetae pecudes et ovantes gutture corvi.

      Si vero solem ad rapidum lunasque sequentis

      ordine respicies, numquam te crastina fallet

      hora neque insidiis noctis capiere serenae.

      Luna, revertentis cum primum colligit ignis,

      si nigrum obscuro conprenderit aera cornu,

      maxumus agricolis pelagoque parabitur imber;

      at si virgineum suffuderit ore ruborem,

      ventus erit; vento semper rubet aurea Phoebe.

      Sin ortu quarto, namque is certissimus auctor,

      pura neque obtunsis per caelum cornibus ibit,

      totus et ille dies et qui nascentur ab illo

      exactum ad mensem pluvia ventisque carebunt,

      votaque servati solvent in litore nautae

      Glauco et Panopeae et Inoo Melicertae.

      Sol quoque et exoriens et cum se condet in undas

      signa dabit; solem certissima signa sequuntur,

      et quae mane refert et quae surgentibus astris.

      Ille ubi nascentem maculis variaverit ortum

      conditus in nubem medioque refugerit orbe,

      suspecti tibi sint imbres; namque urget ab alto

      arboribusque satisque Notus pecorique sinister.

      Aut ubi sub lucem densa inter nubila sese

      diversi rumpent radii aut ubi pallida surget

      Tithoni croceum linquens Aurora cubile,

      heu male tum mitis defendet pampinus uvas:

      tam multa in tectis crepitans salit horrida grando.

      Hoc etiam, emenso cum iam decedit Olympo,

      profuerit meminisse magis; nam saepe videmus

      ipsius in voltu varios errare colores:

      caeruleus pluviam denuntiat, igneus Euros;

      sin maculae incipient rutilo inmiscerier igni,

      omnia tum pariter vento nimbisque videbis

      fervere. Non illa quisquam me nocte per altum

      ire, neque a terra moneat convellere funem.

      At si, cum referetque diem condetque relatum,

      lucidus