Деген екен. Баянғали Әлімжанов

болар шағың,толар шағың,

      Қалықта аспан жердің арасында

      Тұрмыста саз кешпесін толарсағың!

      Рахмет «Жұлдызға» еткен еңбегіңе,

      Жұлдыздай шыға бер сен ел көгіне,

      Оранып мауқыңды бас бала қыран

      Көк майса Көкшетаудың жөргегіне!

      Даланың данышпаны, ол да ағасы,

      Қазақтың ортасында мол бағасы,

      Көкшеге қанат болып алып ұшсын

      «Жұлдыздың» жырмен жазған жолдамасы!

      Әрине, сендей жанды көз қия ма

      Ұқсаған бойы биік боз қияға,

      Махаббат, шапағатты қатар жинап

      Қайтарсың аман-есен өз ұяңа!

      – Ойбай-ау, Ғафеке-ау, мынадай өлең арнасаңыз, біз де ауылға көшіп кетер едік! – деп жіберіпті бір қаламдастар әзіл-шыны аралас.

      Сонда Баянғалиды қолтықтап кетіп бара жатқан Ғафекең:

      – Айналып кетейін Баяшка, сен менің балам сияқтысың ғой, мен сені Бақытымнан кем көрмеймін ғой! Өлең деген жүректен туады, әйтпесе, әне біреулер көшіп жатса, мұндай өлең қайда-а! – деген екен!

      Кейiн Ғафекең бұл өлеңін «Шұбалаң» атты кiтабына енгiзiптi.

      Бауырлар

      2007 жылы Көкшетауда, Бурабайда қазақ-қырғыз парламенттері бас қосады. Қазақстан Мәжілісінің төрағасы Орал Мұхамеджанов бастаған он үш депутат пен Қырғызстан Жоғарғы Кеңесінің төрағасы Марат Сұлтанов бастаған он үш қырғыз депутатының кездесуіне сол кездегі Ақмола облысының әкімі Мәжит Есенбаев Баянғалиды арнайы шақырып, сөз сөйлеп беруін өтінеді. Сонда ақын:

      Қырғызды бала күннен білетінбіз,

      Бірге ойнап, Көкшетауда, күлетінбіз,

      Мемлекет екендігін білмейтінбіз

      Қазақтың руы ғой деп жүретінбіз!

      Қырғыздар Омбы барды, Үркіт асты,

      Неліктен Ыстықкөлден үркіп қашты?

      Сібірдің сақылдаған аязында

      Сауда ғып, сықырлатып күртік басты,

      Жырларын ер Манастың ұғар ма екен,

      Вагонда өскен балдар үрпек басты,

      Жағдайын жақсартпай ма сол халықтың

      Тоқтатып басшыларың тақ таласты,

      Жоқ әлде Енисейден іздеп жүр ме,

      Қырғыздың атын жазған түркі тасты?!

      Ежелден қырғыз аты тасқа түскен

      Оқыдық Орхондағы ескерткіштен,

      Одан да он ғасырдай бұрынырақ

      Арғын, Керей, Үйсіндер хатқа түскен!

      Тастардан қырғыз атын таптырдыңыз

      Шаттанып, көкке қалпақ лақтырдыңыз,

      Қазақтың аты жоқ деп ол тастарда

      Келеді ағамын деп мат қылғыңыз,

      Қырғыздың атын қашап тасқа жазған

      Біз қазақ сол тастардың авторымыз!

      Айналайын қырғызым,

      Өзіме тартқан түрің бар,

      Ерке бала сияқты

      Тәп-тәтті болған тілің бар,

      Теңдесі жоқ әлемде

      Телегей теңіз жырың бар,

      Байтақ жатқан қазаққа

      Ағаңдай көріп еркеле,

      Ініңдей көріп еркеле,

      Он сегіз мың ғаламда

      Еркелігіңді көтерер

      Қазақтан басқа кімің бар!?

      Бұдан соң Баянғали Манасты айтқанда, жиналғандар риза болып, қырғыз елшісі жылап жіберіпті. Қырғыз депутаттары қалтасына бір уыс ақша салыпты.

      Сонда ақын:

      – Құдай