Ак карларда ак розалар. Светлана Ханифовна Шарипова

киң итеп ачып

      Каршыга әткәй килә.

      Туган ягым, туган йортым,

      Газиз туган җиркәем,

      Ераклардан әйдәп торган

      Туган- үскән илкәем.

      Гомер бит ул бер генә

      Күзләреңдә уйный ят очкыннар,

      Дисең дә, юкка көнләшәсең.

      Гашыйк булдым кинәт, бар дөньяга

      Килә тик шатлык өләшәсем.

      Ходай биргән дөнья нинди матур!

      Кадерләрен аның бел генә!

      Гашыйк булып яшим тормышыма:

      Гомер бит ул бары бер генә!

      Елмаясың бер сәбәпсез дисең,

      Йөрәгеңдә әллә кемдер бар?

      Ә йөрәгем коча бар галәмне

      Күкрәгемдә аңа урын тар!

      Мин гашыйкмын аяз алсу таңга,

      Күкрәп, яшенләп яңгыр яуганга.

      Чатнап торган кышкы айлы кичкә,

      Алтын көзгә, яшел язларга.

      Дуслык

      Дөньяда юк матур(ы)рак

      Һәм көчлерәк сүзләр.

      “Дуслык” дисәк, янып китә

      Өметлерәк күзләр.

      Дуслык дигән матур сүздә

      Ышанычлык яши.

      Чын дус кына ярдәм итә,

      Артык сүзләр дәшми.

      Авырлыклар артта кала

      Янда дуслар булса.

      Сулар сибә якын дусла

      Күңел гөлең сулса.

      Чын дуслар күп булмый алар,

      Тормыш юлларында .

      Була бер дус, җанын бирер

      Алып кулларына.

      Елганың ике ярында

      Язгы ташкын без утырган

      Көймәбезне батырды.

      Сүндереп сөю ялкынын,

      Бәгырьләрне катырды.

      Кушымта:

      Елганың ике ярына

      Ташлады язмыш.

      Дөрес булдымы бу юллар,

      Булдымы ялгыш?

      Онытылды бар вәгъдәләр,

      Йөрәктә башка ялкын.

      Арада киң елга инде,

      Аралар хәзер салкын.

      Булса икән еллар аша

      Төзеп челтәр күперләр,

      Эх, кайтып яшьлек юлыннан

      Бер серләшеп үтәргә!

      Елмай

      Бик елыйсың килгән чакта

      Елмаеп бак күкләргә.

      Ходай җәлләми тараткан

      Бәхетне бит күпләргә.

      Кушымта:

      Елмай, елмай әле,

      Елмай – сытма чыраең.

      Бу дөньяга бер килгәнбез,

      Яшик әле елмаеп.

      Ничек килешә елмаю

      Синең алсу йөзеңә.

      Тирә-як яктырып китә -

      Күз тимәсен үзеңә.

      Әйткәннәр бит борынгылар:

      “Әдәм китерә юрап”.

      Елмаеп бәхет юра син -

      Кайгылар узсын урап.

      Әдәп томаннарда

      Мин дәшмәдем, син күрмәдең

      Яшьлек яланнарында.

      Хисләр янды, яшеренеп

      Әдәп томаннарына.

      Гомер узды, син шәйләдең

      Минем чәчәк атканны.

      Ә мин күрдем чәчләреңә

      Тәүге кырау ятканны.

      Хисләр шул ук, яна-яна

      Әйди яшьлек-яланга.

      Тик һаман да чорналулы

      Бары әдәп-томанга.

      Мин дәшмәдем, син күрмәдең

      Яшьлек