Kurumsal gelişim. Андрей Тихомиров

ının amaçlanan işlevini yerine getirdiği ve diğer bağlantıların işlevleriyle birbirine bağlı tek bir mekanizmadır.

      Yönetim, yönetim kararlarını hazırlamak ve bunların uygulanmasını organize etmek için kullanılan araç ve yöntemlerin bir sentezidir.

      Yönetim organlarının karşı karşıya olduğu görevler, spesifik iç ve dış sosyo-ekonomik duruma bağlı olarak her işletmede farklılık gösterir. Bununla birlikte, bir işletmenin yönetimi, 3-5 kişiden oluşsa bile, gerçek niceliksel ve niteliksel içeriklerine bakılmaksızın tüm sorun kompleksini çözmekle yükümlüdür – aksi takdirde yeniden üretim döngüsü sona erecektir.

      Örgüt kültürünün gelişim düzeyini ve bir işletmenin sosyal organizasyonunun yönetimi üzerindeki etkisinin derecesini incelemenin önemi, mevcut durumun ve modern bir işletmeyi yönetmenin görevlerinin önemini ima eder.

      Toplumsal üretim ilişkileri, her işçinin üretim, değişim, dağıtım ve tüketim sürecindeki rolünü ve yerini belirler.

      Tek bir üretim sürecinde on binlerce insan etkileşim halindedir ve büyük bir ekibin faaliyetlerinin sonucu olan nihai sonuç, her birinin yaptığı işin kalitesine ve verimliliğine bağlıdır.

      Bu nedenle, sonuçta ülke ekonomisinin bir bütün olarak potansiyelini oluşturan işletmelerde üretim yönetimini organize etmek için bilimsel temelli ilkelere sahip olmak gerekir.

      Üretim yönetimini organize etmenin aşağıdaki ilkeleri ayırt edilir: işlevsel (profesyonel odaklı), niceliksel, mekansal ve zamansal. Temel olarak, hem genel hem de özel (bireysel işletmelerin özellikleri, faaliyet alanları) özel yönetim ilkeleri oluşturulmuştur: hedef uyumluluğu ve konsantrasyon; sistemin sürekliliği ve güvenilirliği; yönetimin planlanması, orantılılığı ve dinamizmi; hakların, görev ve sorumlulukların dağıtımında demokrasi; alınan kararların bilimi ve geçerliliği; yönetim verimliliği; yönetimde kişisel, kolektif ve devlet çıkarlarının uyumluluğu.

      Hedef uyumluluğu ve konsantrasyonu ilkesi, tüm bağlantılarının ortak bir sorunu çözmeyi amaçlayan tek bir mekanizma oluşturduğu, bağlantılı, amaca yönelik bir yönetim sisteminin oluşturulmasında yatmaktadır. Bireysel atölyelerin, üretim alanlarının, laboratuvarların, departmanların çalışmaları, sonuçta, belirli bir zamanda, tüketicinin belirli bir zamanda ihtiyaç duyduğu ürünlerin tam olarak ortaya çıkacağı şekilde yapılandırılmıştır.

      Bir işletmenin organizasyon kültürünün özü ve ana bileşenleri

      Süreklilik ve güvenilirlik ilkesi, belirli bir üretim süreci modunun istikrar ve sürekliliğinin sağlandığı organizasyonel, ekonomik ve teknik koşulların yaratılması anlamına gelir. Bu sorunun çözümü şu şekilde belirlenir:

      hem kontrol sisteminin kendisinin hem de organlarının ve kontrol edilen nesnenin işleyişinin güvenilirliği ve tutarlılığı;

      kontrol organlarının ve kontrol edilen nesnelerin tüm bileşenleri arasında geri bildirimin varlığı;

      Ortaya çıkan müdahaleleri ortadan kaldırmak için önceden belirlenmiş prosedürler ve özel önlemler.

      Planlama, orantılılık ve dinamizm ilkesi, yönetim sisteminin yalnızca mevcut değil, aynı zamanda kurumsal gelişimin uzun vadeli sorunlarını da çözmeyi hedeflemesi gerektiği gerçeğiyle ifade edilmektedir. Ekonomik yönetim sistemi zaman içinde insanların eylemlerini, tüketilen kaynakların miktarını, kapsamını ve kalitesini birbirine bağlar. Bunun için işbirliği yapan birimlerin ve her bir çalışanın iş ve fonksiyonları kesin olarak sınırlandırılmakta ve daha sonra kademeli olarak senkronize çalışan tek bir sisteme bağlanmaktadır. Boşlukların üretiminde bir aşamanın tamamlanması, bir sonraki aşamanın başlangıcıdır – boşlukların işlenmesi.

      Üretim sürecinin birbirini takip eden tüm aşamalarını, bir işletmenin gelecekteki faaliyetlerini belirli bir dönemdeki spesifik çalışmasıyla birleştirmek ancak Amerikalı uzmanlara göre yapılması gereken uzun vadeli, güncel ve operasyonel planlamanın yardımıyla mümkündür. Mevcut olanı kontrol etmeyi değil, şirketin gelecekteki faaliyetlerini tasarlamayı hedefliyoruz.

      Yeni bir ürünün üretiminde ustalaşmaya karar verilmesinden pazara girmesine kadar geçen uzun süreç, kademeli olarak belirli performans gösterenlere, ayrıca kaynak hacmine ve finansman kaynaklarına bağlanmalıdır. Çoğu işletmenin, her biri sistematik olarak güncellenmesi ve iyileştirilmesi gereken, ancak mevcut mali ve maddi kaynakların ötesine geçmeden ve mevcut üretimin istikrarlı bir ritmini sağlayan bir değil düzinelerce ürünün üretiminde uzmanlaştığı dikkate alındığında , sadece ilgili uzun vadeli ve mevcut planlar ve dengelerden oluşan katı bir sistemin, işletmenin istikrarlı bir şekilde çalışmasına ve üretimi geliştirmesine izin verdiği açıktır.