Қуёш сийрати. Жаъфар Термизий

ғазал ёзолмадим,

                     хазонрез ўтиб кетди.

      Ўзимдан ўзолмадим,

                     хазонрез ўтиб кетди.

      Бойсунимнинг тоғидан,

                     муҳаббат чорбоғидан,

      Бир олма узолмадим,

                       хазонрез ўтиб кетди.

      Қўлимда қалам қотди,

                     кўнглимда алам қотди,

      Дардимни ёзолмадим,

                     хазонрез ўтиб кетди.

      Мастона муҳаббатдан,

                     девона муҳаббатдан,

      Бир девон тузолмадим,

                     хазонрез ўтиб кетди…

Тошкент, 2011 йил, 15 октябр

      БИР НАФАС

      Тушимда меҳмон бўл,

                             бир он, бир нафас.

      Дардимга дармон бўл,

                             бир он, бир нафас!

      Тупроқдан яралган

                         осий инсонман,

      Эй малак! Инсон бўл,

                           бир он, бир нафас!

      Қалбимга малҳам бўл,

                           бир дам, бир нафас,

      Мен бирла бирдам бўл,

                           бир дам, бир нафас!

      Мен Одам Атодан

                       қолган ёдгорман,

      Эй малак! Одам бўл,

                       бир дам, бир нафас!

Тошкент, 2011 йил

      ЎЧИРИШ

      Муҳаббатим мусаффо эди,

      Ҳам пок эди туйғу-ҳисларим.

      Юрагимга жавоб ёзмадинг,

      Эссиз, ёзган эсэмесларим!

      Ўчираман энди исмингни,

      Телефоним сим картасидан.

      Аммо қандай қилиб ўчирай

      Уни қалбим харитасидан?!

Тошкент, 2011 йил

      ДАРЁ ҚЎШИҒИ

      Акрам Абдуалимовга

      Майли,

      Кел, тупроқ торт бошимга,

      зилол борлиғимни балчиққа ботир.

      Майли,

      Ёғ қоплаган юзингни менда

      ювганларингни

      этма юз хотир.

      Майли, йўл беришни истама менга,

      Майли, қўл беришни истама менга.

      Майли,

      Мени ботқоққа ботир.

      Аммо мен

      барибир

      қаро ернинг совуқ бағридан

      сизиб-сизиб чиқавераман.

      Юрагимнинг харитасини

      чизиб-чизиб чиқавераман.

      Майли,

      Зил-замбилдай

      туҳмат орт бошимга,

      Сементда қотир.

      Йўлларимни тўсиб қўй, майли,

      Қулоғимни чўзиб қўй, майли.

      Ўзанимни ўзгартир.

      Аммо мен

      барибир

      юракларда

      қўшиқ бўлиб-қўшиқ бўлиб оқавераман.

      Саҳроларга

      ошиқ бўлиб-ошиқ бўлиб оқавераман.

      Мен,

      Менга ташналаб,

      Йўлимга интизор

      қовжираб ётган

      дашту чўлларга

      тириклик пайғомин

      йўлловчи

      Абадий Йўловчи –

      Дарёман.

      Мен,

      Сен ҳеч қачон билмаган

      Дунёман…

Тошкент, 2012 йил

      УРГАНЧ ВАСФИДА

      Бу