Tom Amca’nın Kulübesi. Гарриет Бичер-Стоу

uyuşuk, sarhoş olanlar hiçbir şeyi umursamıyor, sadık duruyorlar, yük gibi taşınmaktan memnun olmuyorlar ama bu en iyi adamlarınız, bundan günah gibi nefret ediyorlar. Onları prangalamaktan başka yolu yok, bacakları var, onları kullanırlar, kuşkunuz olmasın.”

      “Eh.” dedi demirci, araçlarıyla uğraşırken. “Orada tarlalar var yabancı, Kentuckyli bir zencinin gitmek istediği bir yer değil, oraya gider gitmez ölüyorlar, değil mi?”

      “Eh, evet, gider gitmez ölüyorlar, iklimden ya da başka bir şeyden, pazarı canlı tutmak için ölüyorlar.” dedi Haley.

      “Eh, şimdi insan Tom gibi iyi, sessiz, uysal bir adamın şeker tarlalarından birinde eziyet çekmeye gitmesinin oldukça üzücü olduğunu düşünmeden edemiyor.”

      “İyi bir şansı var. Ona iyi davranacağıma söz verdim. Ona iyi, eski bir ailede ev içi hizmetçilik ayarlarım, sonra sıcağa ve iklime dayanırsa bir zencinin isteyebileceği kadar iyi bir işi olur.”

      “Karısıyla çocuklarını burada bırakıyor sanırım.”

      “Evet ama orada bir başkasını bulur. Tanrı’m, her yerde yeterince kadın var.” dedi Haley.

      Bu konuşma sürerken Tom dükkânın dışında çok kederli bir şekilde oturuyordu. Birdenbire arkasında bir atın hızlı, kısa toynak sesini duydu; şaşkınlıktan daha sıyrılamadan genç Efendi George arabaya atladı, kollarını karmakarışık bir şekilde boynuna attı, olanca gücüyle hıçkırıp terslenmeye başladı.

      “Bunun gerçekten kötü olduğunu söylüyorum! Hiçbirinin ne söylediği umurumda değil! Bu berbat, kötü bir utanç! Eğer yetişkin olsaydım yapamazlardı, yine de yapmamalılar!” dedi George, bastırılmış bir iniltiyle.

      “Ah, Efendi George! Bu bana iyi geldi!” dedi Tom. “Sizi görmeden gitmeye dayanamazdım! Bana gerçekten iyi geldi, anlatamam size!” Burada Tom ayaklarını hareket ettirdi ve George’un gözü prangalara takıldı.

      “Ne utanç verici!” diye ellerini kaldırarak bağırdı. “O ihtiyarı haklayacağım, yapacağım bunu!”

      “Hayır, yapmayacaksınız Efendi George ve bu kadar yüksek sesle konuşmayın. Onu kızdırmanın bana yararı olmaz.”

      “Eh, o zaman senin hatırın için yapmam ama düşününce… Utanç verici değil mi? Bana hiç bahsetmediler, tek kelime etmediler, eğer Tom Lincon olmasaydı, haberim olmayacaktı. Sana söylüyorum, evde hepsini iyice paylayacağım!”

      “Korkarım bu doğru olmaz, Efendi George.”

      “Elimde değil! Bunun utanç verici olduğunu söylüyorum! Bak buraya Tom Amca.” dedi, sırtını dükkâna dönüp gizemli bir ses tonuyla konuşarak. “Sana dolarlarımı getirdim!”

      “Oh! Bunları almayı düşünemem Efendi George, hayatta olmaz!” dedi Tom, oldukça duygulanmıştı.

      “Ama alacaksın!” dedi George. “Buraya bak. Chloe Teyze’ye bunu yapacağımı söyledim, o da ortalarına delik açmamı ve ip geçirmemi tavsiye etti, boynuna asıp kimsenin görmemesini sağlayacaksın. Yoksa bu cimri arsız hepsini alır. Sana söylüyorum Tom, onu paylamak istiyorum! Bana iyi gelecek!”

      “Hayır, yapmayın Efendi George, zira bu bana iyi gelmez.”

      “Eh, senin hatırın için yapmayacağım.” dedi George, bir yandan da dolarları Tom’un boynuna bağlamaya çalışmakla meşguldü. “Ama işte, şimdi paltonu üzerine iyice ilikle ve sakla, bunu her gördüğünde, senin peşinden geleceğimi ve seni geri getireceğimi unutma. Chloe Teyze ve ben bunu konuştuk. Ona korkmamasını söyledim, bu işle ilgileneceğim ve eğer yapmazsa babamı canından bezdireceğim.”

      “Ah, Efendi George, babanız hakkında böyle konuşmamalısınız!”

      “Tanrı’m, Tom Amca ben kötü bir şey kastetmedim.”

      “Şimdi Efendi George.” dedi Tom “İyi bir çocuk olmalısınız; kaç tane yüreğin size bağlı olduğunu hatırlayın. Annenize hep yakınlık gösterin. Oğlanların annelerini unutacak kadar girdiği aptalca yollara sakın dalmayın. Size söyleyeyim Efendi George, Tanrı birçok güzel şeyi iki kere verir ama anneyi bir kez verir. Yüz yıl yaşasanız da ona benzer bir kadını bulamayacaksınız, Efendi George. O zaman şimdi ona sarılın, büyüyünce ona yardım edin, iyi bir çocuk olun, böyle yapacaksınız, değil mi?”

      “Evet, öyle yapacağım, Tom Amca.” dedi George ciddiyetle.

      “Konuşmanıza da dikkat edin Efendi George. Sizin yaşınızdaki delikanlılar bazen bildiğini okur, doğa böyledir, böyle olmalıdır. Ancak gerçek beyefendiler ki siz de umarım öyle olacaksınız, hiçbir zaman ebeveynlerine saygılı olmayan sözler etmez. Gücenmediniz ya Efendi George?”

      “Hayır, hiç de değil Tom Amca, sen bana hep iyi öğütler verdin.”

      “Ben senden yaşlıyım, biliyorsun.” dedi Tom, çocuğun güzel, kıvırcık başını büyük, güçlü eliyle okşarken ama sesi bir kadınınki kadar narin çıkıyordu. “Bütün bunların sana yabancı olmadığını biliyorum. Ah, Efendi George, her şeyiniz var; öğrenme, ayrıcalıklar, okuma, yazma. Büyüyünce büyük, eğitimli, iyi bir adam olacaksınız ve evinizdeki herkes, anneniz, babanız sizinle gurur duyacaklar! Babanız gibi iyi bir efendi olun ve anneniz gibi bir Hristiyan olun. Gençlik günlerinizde Yaratıcı’mızı hatırlayın, Efendi George.”

      “Gerçekten iyi olacağım, Tom Amca, sana söz veriyorum.” dedi George. “Birinci sınıf bir insan olacağım ve sen de cesaretini yitirme. Seni eve geri götüreceğim. Bu sabah Chloe Teyze’ye söylediğim gibi, büyüyünce evimizi baştan aşağı yeniden yapacağım ve senin de salon gibi halılı bir odan olacak. Ah, iyi günlerin olacak!”

      Haley ellerinde kelepçeyle kapıya çıktı.

      “Buraya bakın bayım.” dedi George, dışarı çıktığı sırada üstünlük taslayan bir havada. “Tom Amca’ya nasıl davrandığınızı babamla anneme bildireceğim!”

      “Tabii buyrun.” dedi tüccar.

      “Bence bütün hayatınızı erkeklerle kadınları satın alıp hayvan sürüleri gibi zincirleyerek geçirmekten utanç duymalısınız! Kötü biri olmalısınız!” dedi George.

      “Büyükleriniz erkeklerle kadınları almak istediği sürece, ben de onlar kadar iyiyim.” dedi Haley. “Satmak almaktan daha kötü değil ki!”

      “Büyüyünce ben ikisini de yapmayacağım.” dedi George. “Bugün bir Kentuckyli olmaktan utanç duyuyorum. Önceden hep gurur duymuştum.” George atında dimdik oturdu ve sanki ülkenin fikrinden etkilenmesini bekliyormuş gibi bir havayla etrafına bakındı.

      “Eh, hoşça kal Tom Amca, soğukkanlılığını koru.” dedi George.

      “Hoşça kalın, Efendi George.” dedi Tom, ona şefkatle ve hayranlıkla bakarken. “Yüce Tanrı sizi korusun! Ah, Kentucky’de sizin gibilerden fazla yok!” dedi tüm kalbiyle, dürüst, çocukça yüzün görüntüsü yitip giderken. George iyice uzaklaştı ve Tom atının tıkırtıları yitinceye kadar ona baktı, bu evinin son sesi veya görüntüsüydü. Ancak yüreğinde, o genç ellerin değerli dolarları yerleştirdiği yerde, sıcak bir nokta var gibiydi. Tom elini kaldırıp yüreğinin üstüne koydu.

      “Şimdi sana bir şey söyleyeceğim Tom.” dedi Haley, arabaya gelip kelepçeleri attığı sırada, “Zencilerimle genelde öyle olduğu gibi, seninle de işe doğru başlamak isterim ve şimdi sana söylüyorum, başlangıç olarak sen bana doğru davran, ben de sana, zencilerime hiçbir zaman kötü davranmam. Onlara elimden geldiğince iyi davranırım. Gördüğün gibi senin için en iyisi rahatça oturman ve numara yapmayı