Од историјата на албанскиот народ. Андрей Тихомиров

Урал. Благородништвото добива најголем дел од пленот на војната. Таа живее во големи куќи, со обработливо земјиште, но во најголем дел населението продолжи да се состои од слободни земјоделци. Меѓу членовите на заедницата, од една страна, имаше луѓе кои ги загубија своите парцели, а од друга – концентрираа неколку распределби во свои раце. На дното на социјалната скала беа метанасти, луѓе кои, од една или друга причина, ги прекинаа врските со својата заедница и затоа беа лишени од заштита, земјоделски раце и, конечно, робови. Avството во хомерското општество имало патријархална природа. Имаше релативно малку робови (во Одисеја, референците за робови се почести отколку во Илијада), меѓу нив преовладуваат жени, чиј труд се користи во домаќинството. Хомерското општество сѐ уште не ја знаеше државата во вистинска смисла на зборот. Од големо значење во овој период беа племенскиот водач (базилеј), советот на старешини (буле) и народното собрание (агора), составено од сите слободни членови на заедницата. Со растот на социјалната диференцијација, народното собрание и племенскиот водач постепено ја изгубија својата поранешна важност. Се зголеми важноста на Советот на старешини, кој сега не се состоеше од старешини, туку од благородни и богати.

      Причината за Тројанската Војна беше киднапирањето На Елена, сопругата на Кралот Мепелај Од Париз —Александар, син на тројанскиот крал Пријам. Длабоко навреден, Менелај повика на помош на многу кралеви и воини. Меѓу нив имаше такви познати воини Како Диомед, Одисеј, Ајакс и најхрабрите од хероите – Ахил, младиот син на божицата Тетис, водачот на храбрите Мирмидони. Кампањата На ахајските (грчки) одреди ја водеше постариот брат На Менелај-Агамемнон, кралот На Микена и Аргос. Ахајските воини ја окупираа рамнината помеѓу Троја и морето, ги извлекоа бродовите на брегот и го поставија својот логор, од кој правеа летови, ограбуваа и пустошеа мали населби. Опсадата на Троја траеше девет години. Во десеттата година имаше кавга меѓу двајца водачи – Ахил и Агамемнон. Кралот Агамемнон, арогантен и алчен, го навредил Христос, свештеникот на богот Аполон, одбивајќи да го прифати откупот што свештеникот го донел за неговата заробена ќерка. Хрисус му се пожалил На Аполон, а тој, лут на Ахајците, испратил неразбирлива помор врз нив, Ахил, сакајќи да ја открие причината за смртта на Ахајските војници, повикал состанок на кој Гатачот Калчас им ја открил вината На Агамемнон на сите, велејќи дека по волја На Аполон, ќерката На Хрисус треба да му се врати на нејзиниот татко. Разбеснетиот Агамемнон побара Бризеис, даден порано на Ахил, наместо неговиот заробеник. Револтираниот Ахил понудил насилно решавање на спорот, но божицата Атина го воздржала. Тој изјави дека ниту тој ниту неговите војници повеќе нема да учествуваат во битките. Откако се присети На Мармидонците, тој се повлече во својот шатор. Кралот Агамемнон, по предлог На Зевс, одлучува да започне битка со тројанците. Сепак, прво сака да го тестира расположението на Ахајските Воини и ги поканува