ВАТАН МАНГУ МАКОН. Равшанов Поён

сиғмайман тўнимда, жоним.

      Бағишладим сенга яхши дамларим,

      Дедим Поён, Садаф жонимда, жоним.

      ЖИЛОЛАР

      Қора сочга оралабди кумуш толалар,

      Белдан қуйи тушган кўркка бериб жилолар.

      Икки зулфинг орасида балқир тўлин ой ,

      Тунни ёғду айлаб, таратади шуълалар.

      Ўрим- ўрим арғамчиси бандга олади,

      Ҳар торига асир эди қанча волалар.

      Қулоч- қулоч қора сочнинг таърифин қилиб,

      Куйланарди эл ичида қўшиқ, яллалар.

      Ортда қолди неча ошиқ, висол бенасиб,

      Ортда қолди ҳазин куйга дўниб нолалар.

      Довруғ солиб уйлантирди амалдор ўғлин,

      Тўйдан кейин қора сочлар бўлди маллалар.

      Тўлқин отган шаршарага чимлар босилди,

      Елка узра бир тутам соч бўлди адолар.

      Қора сочнинг баҳоси йўқ ҳусни малоҳат.

      Эслаб қўяр, Хожи Поён, ҳамон фидолар.

      ОЙБАЛАНД

      Бунчалар чиройли исминг Ойбаланд,

      Ёғду сочар юзинг мисли ой монанд.

      Қуршовга олади қайрилма қошинг,

      Мужгонинг ўқларин отгувчи команд.

      Сийнага шуъладир қуралай кўзинг,

      Нигоҳ туташганда дил бўлар пайванд.

      Сидирға атласдан ярашган куйлак,

      Харир рўмол бошда, этмиш аржуманд.

      Юришинг хиромон, уйғун назокат,

      Жонфизо табассум, лазиз шакарханд.

      Ойбаланд, Ойбаланд, мақоминг баланд,

      Ишқим изҳор қилмоқ бераётир панд.

      Поён дер, гўзалдир исминг ҳам жисминг,

      Васлингнинг насиби орзуйим ҳарчанд.

      БАРОР

      Орзу насиб, шукрона, кутганим келодур,

      Васфини меҳрим ила битганим келодур.

      Йилларки, тунни тонгга улардим орзиқиб,

      Ташрифига ниҳоят, етганим келодур.

      Иқболим кулса дейман, ниятим даст бериб,

      Ҳурматин доим баланд тутганим келодур.

      Ушалса кошки умид умрим поёнида,

      Ёшлик чоғлар кўйидан ўтганим келодур.

      Ағёр бузди ором, йўллар кетди йироқлаб,

      Кўзим тўртдир бу кунда, кетгганим келодур.

      Сабрим экдим, мева кутдим, узмадим кўнгил,

      Малак англаб, жон нисор этганим келодур.

      Ҳожи Поён, Яратгандан иноят етар,

      Бисмиллоҳ деб сўзласам, айтганим келодур.

      ТИЛАК

      Ғубор ариб, насиб, дилда кадар қолмағай ,

      Омад кулиб, эзгин ўйлар, озор қолмағай.

      Замона тинч, осойишта, бунёд, яхшилик,

      Адолатнинг самараси – хор-зор қолмағай.

      Тотув бўлса фароғатда яшар одамлар,

      Меҳр- шафқат бағрида ора бузар қолмағай.

      Миллат кўрки қадру қиммат, ғурур, диёнат,

      Виждон ғолиб , ришват, ишни чўзар қолмағай.

      Жаҳон бўйлаб довруғ солиб ўзбек шуҳрати.

      Кўролмаслар лол-у, тубан назар қолмағай.

      Ҳожи Поён мамнун эрур юрт камолидан,

      Таъриф қилсам дилда малол асар қолмағай.

      ЁР ДЕГАНИ

      Ёр дегани бераҳм, асло шафқат кутмангиз,

      Васл истаб оқшомлар кўчасидан ўтмангиз.

      Парвоси йўқ, айлаб нозу фироқ,