АСАРЛАР (II жилд). Сирожиддин Саййид

елган.

      Бу ойлар ҳажрида соҳилларим зор,

      Толлар хаёлларга толгани толган.

      Бу ойлар қошимга келмагай ҳаргиз,

      Ҳар турли аламлар келгани келган.

      Бу ойлар қамишдай хор этди, мени

      Бу дунё най қилиб чалгани чалган.

1990

      СЕН

      Мен тун бўлсам, сен бир маҳзун шам бўлдинг,

      Мен бир барг, сен бир томчи шабнам бўлдинг.

      Мен бир тийра шом бўлдим, сен ой бўлдинг,

      Мен тоғ бўлдим, сен бир тошқин сой бўлдинг.

1990

      «“Устимиздан ўтган ойлар”1…»

      “Устимиздан ўтган ойлар”1

      Ярим эди, тўлин эди.

      Кўнглим эди, кўнглинг эди

      Устимиздан ўтган ойлар.

      Сувлар у пайт биллур эди,

      Кетмасак ҳам бўлур эди.

      Бир нарсани билур эди

      Устимиздан ўтган ойлар.

      Кийик кўзинг – сузукларинг.

      Сирғаларинг, узукларинг,

      Сенинг билакузукларинг –

      Устимиздан ўтган ойлар.

      Кейин олам рангга тўлди,

      Қанча қизлар янга бўлди.

      Тўйларингда танга бўлди.

      Устимиздан ўтган ойлар.

1990

      «Бул кеча ҳарфларим ҳазиндан ҳазин…»

      Бул кеча ҳарфларим ҳазиндан ҳазин,

      Ун чексам унларим узундан узун.

      Мен ҳеч не сўрмайин, ўзингдан ўзинг

      Жудолик жадвалин тузиб бер менга.

      Пайкони жонимда яйраган гулнинг,

      Япроғи танимда сарғайган гулнинг,

      Умримни музтариб айлаган гулнинг,

      Гулнинг сувратини чизиб бер менга.

      Барча мушкулларим, осонларимни,

      Шабнамдай сочилган осмонларимни,

      Йўқотган энг тоза найсонларимни

      Узун мижгонингга тизиб бер менга.

      Дилда шунча йиллар бир гул ўстирдим,

      Уни йўлга солиб, йўлдан оздирдим,

      Сўнгра ўша гулни ўзим тўздирдим,

      Шу гулнинг қонини эзиб бер менга.

      Сиймин юлдузларнинг жарангларида,

      Дунёнинг видоли ялангларида,

      Ойнинг ярқираган лаганларида

      Қаро сочларингни сузиб бер менга.

1990

      ТЎЙ

      Букун Гулнинг болишлари кетмоқдадир,

      Сурнайларнинг нолишлари кетмоқдадир.

      Аравада йиғлайди Гул, атрофида

      Янгаларнинг койишлари кетмоқдадир.

      Бунда қолар бобосининг чориқлари,

      Момосининг калишлари кетмоқдадир.

      Ҳовли қолар, сув қолади, сувга боқиб

      Хаёлларга толишлари кетмоқдадир.

      Мўлтирайди ота уйнинг узумлари,

      Букчайишиб войишлари кетмоқдадир.

      Аравада – йиғлайди Гул, билмайди Гул, –

      Бир дунё дунё ишлари кетмоқдадир:

      Оносининг ўн саккиз йил куйишлари,

      Отосининг ёнишлари кетмоқдадир.

1990

      СУВЧИ БОБОНАЗАР

      Бобоназар, сувчи бўлиб не кўрдинг?

      Ғўзабаргдай куйиб, сўлиб не кўрдинг?

      Шаънингга қанча ёлғон достон кўрдинг –

      Пахтазорни қачон сен бўстон кўрдинг?

      Ўзгармади

1

“Алпомиш”дан