АСАРЛАР (I жилд). Сирожиддин Саййид

БАЛЛАДАСИ

      Бошлари кесилган аждаҳоларнинг,

      Бир кўзли девларнинг жасадларини

      Яланг оёқларим билан босиб

      Мен эртакдан чиқдим.

      Сирли ўрмон эди эртаклар, унда

      Қарғалар дўппимни олиб қочдилар.

      Қўлдаги кулчамни тулкилар еди,

      Ялмоғизлар минди велосипедимни.

      Новдаларда бойқушлардек ўтириб олган

      Ялмоғизлар тиззаларига

      Қўлларини уриб, мени кузатдилар

      Қирқта қароқчининг ғорига томон.

      Сўнгра қоровуллик қилдим қароқчиларнинг

      Ўғирлаган олтинлари, хуржунларига.

      Аммо қирқ биринчи қароқчи бўлиб

      Уларнинг сафига қўшилмадим мен.

      Бир кун келтиришди бир қизни,

      Тайинлашди:

      “Агар қочса бошинг кетади.

      Биз тезда қайтамиз”.

      Кетишди.

      …Қочганимиз ёдимда фақат,

      У қизнинг кўзлари, юзи унутдир,

      Исин ҳам, исмин ҳам билмайман.

      “ИЛ-18” номли темир Семурғда

      Учиб кетдим кейин. Эртак – унутдир.

      Қизни қутқарганим ёдимда фақат.

1978

      СОҒИНЧ

(Синглимга хат)

      Хатлар ёздим: “Бормисан, сингил,

      Дарахтларим менинг омонми?

      Мен омонман, танимоқдаман

      Гоҳи баланд, гоҳ паст инсонни”.

      Хатлар ёздинг: “Бормисан, ака,

      Келгунингча етадими пул?

      Хаёлларим менинг ҳам катта,

      Тугатяпман ўнни мен бу йил”.

      Хатлар ёздинг: “Ака, бормисан,

      Тушунарсан балки мени ҳам:

      Шаҳар бориб ўқимоқчиман,

      Нетай, рухсат бермаслар онам”.

      Сен хаёлсан дунёда, синглим,

      Мен хаёлга бахш этгайман тил.

      Йиллар ўтар – етарми йўлим,

      Йўллар ўтар – етармикин йил?

      Юрагимда туғилган шафқат

      Камол топса агар бехато,

      Йўлимдаги ҳар қандай ҳайрат

      Мени бир кун қилгайдир адо.

      Сенинг бўлса тақдиринг – Хаёл –

      Конвертларда учиб келган қуш.

      Сен дарахтсан – қийнаган савол,

      Сен хаёлсан – кўринмас товуш.

      Баҳор пайти аста силкиниб,

      Туйғуларинг кўтарганда бош,

      Қутлар сени биринчи бўлиб

      Эрта кириб келган қалдирғоч.

      Тушуниш бу – қийналиш демак,

      Қийноқ гоҳ бахт, гоҳи пушаймон.

      Тушунмасдан соф қолмоқ керак,

      Сен соф қолгин, пок қол, сингилжон!

      Соғинаман дарахтлар билан

      Бирга баъзан меҳру қадрни.

      Соғинаман хаёлингдай соф,

      Хатларингда келган шаҳарни.

1978

      ҚУЁШ ҚИЗИ

      Бу қизнинг офтобда қорайган юзи

      Ранг олиб яшади қиш бўйи қордан.

      Бу қизнинг офтобда қорайган юзи

      Қордай оппоқ бўлиб келди баҳорга.

      Офтобда қорайган елкаларини

      Қиш бўйи қорлардан яширди бу қиз.

      Офтоб нури эмган билакларини

      Қиш бўйи қорлардан яширди бу қиз.

      Қиш бўйи бу қизнинг баданларини

      Қорлардан