ТАНЛАНГАН АСАРЛАР. Нурмуҳаммад Исроилов

юрак ўйлар бедор,

      Жамолингни куйлар баҳор,

      Шайдо қалбда қўшиғим бор,

      Қўшиғимни тингла, дилбанд.

      ЁР БЎЙИДАН ЎРГУЛАЙ

      Гулбоғимда гул бўйи бор,

      Ўргулайин гул бўйидан.

      Дил тўрида ёр ўйи бор.

      Ўргулайин ёр ўйидан.

      Гул бўйидан, гул бўйидан

      Ёр йўлига сочай дейман.

      Дил куйидан, дил куйидан

      Ёр кўнглини очай дейман.

      Гул япроғи тоза – тоза,

      Булбулдайин йўқ ғазалхон,

      Гулга ғазал ёза – ёза

      Булбул бўлмиш шўх ғазалхон.

      ЮЛДУЗЛИ КЕЧАЛАР

      Юлдузли кечалар, нурли кечалар,

      Юлдуз кўзларингни солар ёдимга.

      Шу нурли кечалар, сирли кечалар

      Юлдуз бўлиб келгил, дилбар, ёнимга.

      Ойнинг жилвасига маҳлиё кўнгил

      Зумрад чаманлардан излар висолинг.

      Дилбарим, кафтимга нур бўлиб қўнгил,

      Нурга қиёс бўлсин сенинг мисолинг.

      ЁР СОҒИНЧИ

Ипакчи қиз қўшиғи

      Ипагимдай узундир, ёр, хаёлим,

      Толеимдай соф, беғубор хаёлим.

      Йўлларингга нигорондир кўзларим,

      Севгим мисол авжи баҳор хаёлим.

      Ипагим зар, мисли дилбар мулойим,

      Ипагимдан висолга йўл улойин.

      Қўшиқ айтиб чаманимга келсанг, ёр,

      Муҳаббатинг чинлигини билойин.

      Ипак пайванд юрагимнинг торига,

      Бахтим монанд ипагимнинг зарига.

      Сенга бўлган соғинчимни, шунқорим,

      Ипак билан ёздим дил дафтарига.

      ВИСОЛ ГУЛШАНИ

      Қўлда пиёлам чинни,

      Қўшиқ сўзимнинг чини.

      Қўшиққа қўшиб айтдим

      Қалбимнинг соғинчини.

      Тоғ бошида қормикин,

      Излаб келган ёрмикин.

      Қарчиғай кўз ёргинам

      Ишқига иқрормикин.

      Шошаман ёр ёнига,

      Ул висол гулшанига.

      Дилдан қўшиқ айтаман

      Дилдоримнинг шаънига

      Ишда толмас билагим,

      Ишқда толмас юрагим.

      Ёр кўксига бош кўймоқ

      Менинг орзу – тилагим.

      ЗЕБО ЎЛКАМ

      Зебо ўлкам, зеболикда танҳо беандоз,

      Йўлларингга нур ва чечак ёзмиш поёндоз.

      Гулшанингга минг боқдиму бир бор тўймадим,

      Меҳнат – кўрку жамолингга сайқалу пардоз.

      Йигитларнинг – лочин мижоз, шерюрак, ўктам,

      Шўх қизларинг – вафодору, серишва, серноз,

      Садоқатли шунқорларинг мардлик кўргазиб,

      Кўк сирини очмоқ учун айлади парвоз.

      Боғларингни тарк этгуси келмайди кўклам,

      Бахт ҳавоси жаранглаган ҳаволаринг соз.

      Гул ҳаётдан жило олиб, шайдо юрагим,

      Дилбар Ватан васфин куйла боз устина боз.

      СОЙ СОҲИЛИ СЎЛИМ-СЎЛИМ

      Сой соҳили сўлим-сўлим,

      Сой бўйига тушса йўлим,

      Суйганимнинг висолини

      Сўлим сойдан сўрар кўнглим.

      Суйганимнинг сайроқ созин

      Яйраб тинглай дил овозин.

      Фақат