Юнацкіх мрой труна. Зборнік вершаў. Ян Дамінік Кірэеў

я калюч

      Ты здымаеш з мяне капялюш

      Я магу быць сапраўдным і непрыгожым

      А ты можаш смяяцца і трохі па вар’яцку на мяне глядзець

      Блакіт страшнага мора

      З табой гатовы патануць

      Хутка спаць

      А я не адчуваю пакут

      2022

      сам насам з сэрдцам на далоні

      уваходжу ў выйсце

      за жаданнем чагосці бясконца жаданага

      і таго ж невымоўна пачуцця

      я сыходжу на сустрэчу з сабой

      і буду адказу чакаць на ліст

      які не паслаў

      2023

      Халодны вецер

      Стужка завівае

      Сумны спеў

      Але сэрца гарыць, а я паспеў

      І стужка майго жыцця гарыць

      Я нават падаць не рыхтуюсь

      Бо палёт заўсёды важней

      За падзенне долу з вышыні

      У блакіту сінявы

      Мора шторму надае

      Я тану ў вачах тваіх

      Бо ўжо не маю патрэбу ў сваіх

      2022

      Пачакаю я трошкі

      Не забуду сабе

      Так навошта з абрусу мне крошкі

      І ўважліва слухаць калі гаворка ідзе

      Не магчымасць напіцца ад стогна водару абы-дзе

      А сапраўдная стойкасць усміхнуцца калі бой ідзе

      Чакаць калі часу няма

      І прыгаць у апошні цягнік за жаданнем пацалунку

      Стрымаць горы, калі ідзе мур долу

      Не патрэбна мне даваць чапаць сваё цела

      Каб паверыць, што яно ідыяльна