Hekayələr. Исмаил Шихлы

təsdiqdən boyun qaçırmazsınız.

      Arif mübahisəni yersiz hesab etdiyindən dinməz-söyləməz kağıza qol çəkdi.

      Bir aydan sonra onu məhkəməyə çağırdılar. İki saat gözləmə otağında saxladılar. Günortaya yaxın katibə hakimin əvəzindən üzr istəyib dedi ki, bu gün məhkəmə olmayacaq, başqa vaxt sizi çağıracağıq.

      Bu hadisədən xeyli keçdi. Xoşbəxtlikdən, maşın vuran qız sağaldı. Yay imtahanlarını da verdi. Şahidlər də arxayınca istirahətə getdilər. Arif ürəyində sevindi ki, elə yaxşı oldu qız da sağaldı, maşındakılar da cəzalanmadılar, bizi də get-gələ salmadılar. Deyəsən, hər şey unuduldu. Ancaq Arifin gözlədiyinin əksinə, çənli-çiskinli bir payız günü onları yenidən məhkəməyə çağırdılar. Şahidlər nəmlənmiş paltarda, deyilən vaxtda, deyilən yerdə oldular. Makinada nə isə döyəcləyən və arabir balaca güzgüdə özünə sığal verən qız gələnləri gözaltı süzdü. Arif bu baxışdakı istehzanı duysa da, mənasını başa düşmədi. Saçına qırov kimi qonmuş narın yağış damlalarını əli ilə quruladı.

      – Hakimə deyin ki, gəlmişik.

      – Lazım olsa, özü çağırar.

      – Axı çox gözləməyə vaxtımız yoxdur.

      – Gözümüz aydın. Sizə kim demişdi ki, şahid olun!

      – Onu düz deyirsən, bacı, dilimizin bəlasına düşmüşük.

      Otağa sükut çökdü. Katibə makinanı daha hirslə döyəcləməyə başladı.

      Divar saatı danqıldayanda Arif ayağa durdu. Katibədən icazə almadan hakimin otağına keçdi.

      – Biz çoxmu gözləyəcəyik?

      – Sizi nə üçün çağırıblar?

      – Şahidliyə görə.

      – Hə, o maşın məsələsi? – Hakim stəkanındakı çayın son qurtumunu arxayınca içdi. Cibindən qat kəsmiş ağ dəsmal çıxardı. Ağzını ehmalca sildi. – Bu gün də iclas olmayacaq.

      – Nə üçün?

      – Çünki düzgün ifadə vermirsiniz. Biz dəqiqləşdirmişik ki, qızı “ZİM” yox, “Pobeda” vurub.

      – Görən mənəm, yoxsa siz?

      – Yəqin, pis görmüsünüz.

      Arif institutda söylənənlərin həqiqətə oxşadığını yəqin etdi. Ona demişdilər ki, qızı maşınla vuranlar pul veriblər ki, ifadəni dəyişsinlər. Arif hakimə yaxınlaşdı. Onunla məsləhətləşəcəkmiş kimi aşağı əyildi:

      – Qızı “ZİM” vurub. Ancaq, deyəsən, Sizə “Pobeda” xeyirlidir.

      Sədr yerindən dik atıldı:

      – Bu, nə deməkdir?

      – Bu, o deməkdir ki, qurtarın alverinizi və bizi az incidin!

      – Həddini bil! Ədalət məhkəməsini təhqir eləmə!

      – Tüpürüm sənin kimisinin ədalətinə!

      Qapının çırpılmasına katibə dik atıldı. Arifin arxasınca Əli də küçəyə güllə kimi çıxdı…

      Dəniz sahilində oturub bütün bunları xatırlayan Arif yenidən papiros çəkmək istədi. Əlini cibinə atdı və başa düşdü ki, çəkməyə bir şeyi yoxdur. Ayağa durdu. İnstituta yollandı. İçəri girəndə yoldaşları xəbər verdilər ki, bu gün təqaüd günüdür. Arif kassaya çatanacan alacağı pulu, borclarını, yeni çıxan kitabların dəyərini hesabladı. Kassanın önündə adam azdı, çox gözləməli olmadı. Cədvələ qol çəkdi. Kassadan uzaqlaşmamış pulunu saydı və təəccüblə kassirin üzünə baxdı:

      – Yüz manat çatmır.

      – Cəriməni tutmuşam.

      Köynək

      Qapı ikiqat idi. Üstünə sarı meşin örtük çəkilmiş, güllü mismarla çalın-çarpaz naxış vurulmuşdu. Səs-küy gözləmə otağından içəri keçib katibə mane ola bilmirdi. O, şikayətçiləri qəbul etməzdən əvvəl bir saat oturub qəzetlərə baxar, lazımi yerlərə zəng çalıb danışar, telefon çağırışlarına cavab verər, katibənin dəmlədiyi çaydan bir-iki stəkan içər və sonra düyməni basardı. Katibə qapını açar, işi olanlar növbə ilə içəri gələrdilər. Ancaq bu dəfə o, qəzetlərə ötəri nəzər saldı, telefonlara əl atmadı. Ayağa durub pəncərənin önündə dayandı. İsti idi. Tozlu-torpaqlı yollar və sonu görünməyən pambıq tarlaları, Kürün sahilinə qədər uzanan kövşənlər elə bil od tutub yanırdı. Zəmilərin kənarındakı gölməçələrdə camışlar yatışır, uşaqlar qurbağa kimi arxa tökülüşüb çimirdilər. Şəhərin yanından ötən baş yolda isə maşınlar sağa-sola şütüyürdü.

      Qapı gözlənilmədən açıldı. Katib səsə geri çevrildi. Böyük yazı stolunun qarşısında cavan bir qadın dayanmışdı. İsti olmasına baxmayaraq, başına ağ ipəkdən saçaqlı şal örtmüşdü. Göy koftasına uyğun maviyə çalan parçadan qırçınlı yubka geyinmişdi. Qara, yastıdaban çəkmələrini də, hiss olunurdu ki, ayağına təzəcə alıb. Qadının qaralmış sifətindəki qızartı güclə sezilirdi. Telləri bir-iki yerdən qıvrılıb yanağının üstünə düşmüşdü. İpək şalın saçaqları sinəsinə səpələnsə də, yaxasındakı orden və medallar nəzərə çarpırdı.

      1

      Rus dilindəki “начальник” sözünün təhrif olunmuş forması. Bir idarəyə, müəssisəyə rəhbərlik edən vəzifəli şəxs, müdir, rəis.

      2

      Ağcaqanad, milçək və s. qanadlı həşəratlardan qorunmaq üçün cunadan (tənzifdən) tikilən yataq örtüyü

      3

      Ana xətdən ayrılan arxın, şırımın və s.-nin başlanğıcı

      4

      Burmaq, əymək, qatlamaq, bükmək, qarmaq, çevirmək

      5

      Dialekt söz, “Üşümək”, “titrəmək”, “şübhələnmək”, “qorxuya