Ни даулыйсың, йөрәк? / О чём тревожишься, сердце? (на татарском языке). Лена Шакирзянова

генә ул

      Кычкырып көләсең,

      Үкереп елыйсың —

      Беркемнән яшереп тормыйсың.

      Күңелең шар ачык —

      Чаршау да, пәрдә дә

      Кормыйсың…

      Яшь чакта тормышың

      Төп-төгәл, түгәрәк.

      Ә үзең —

      Гөлләрдән яралган

      Бер гамьсез күбәләк…

      Без хатын-кызлар ич…

      Яшьлектә генә ул

      Өлеш юк, бүлеш юк,

      Шобага салыш юк,

      Жирәбә тотыш юк,

      Үлчәүләр тип-тигез —

      Отылу, отыш юк…

      Без хатын-кызлар ич…

      Бүгенге ул нәрсә —

      Без алга, иртәгә

      Йөз тотып яшибез.

      Бүгенгә дәшмибез.

      Кайвакыт сагаеп,

      Саргаеп китсәк тә,

      Яисә өметләр

      Киселсә кисәктән,

      Юк әле бирешү,

      Бирешү эшмени!

      Без кабат дөрлибез,

      Янәдән яшьнибез.

      Без хатын-кызлар ич,

      Көтәбез,

      Ышанып яшибез!..

      Сөю турында…

      Сөю, яратулар турында

      Сөйләр булсаң, саксыз орынма…

      Хисләр гүя нәзек пыяла —

      Кагылдыңмы, хәзер уала…

      …Мәхәббәтнең була төрлесе,

      Мәхәббәтнең була олысы.

      Бер җавапсыз калса шунысы —

      Башны ташка орып елыйсың…

      Тыеп хисне, йомып йөрәкне,

      Онытырмын, диеп көтәсең.

      Төшкә керсә – уянып китәсең,

      Үзен күрсәң – тагын бетәсең…

      Бу бик күптән үткән эш инде,

      Минем күңел хәзер бушаган…

      Үзең сөйләгәнгә әйтүем,

      Синең хәл дә шуңа охшаган…

      Үзгәрү

      Үзеңне дә хәтта танымаслык

      Итә икән вакыт берзаман.

      Гомер баскычларын саный-саный,

      Үргә менәм. Туктыйм. Кузгалам.

      Үзгәргәнсең, диләр танышларым,

      Озаграк күрми торсалар,

      Ә мин аны сизмәгән дә сыман,

      Бара бирәм алга, юл салам…

      Җирдә кеше төпле үз урынын

      Табу өчен яши, эзләнә.

      Шуңа, ахры, айлар-еллар аша

      Үзенә генә охшап үзгәрә…

      Шигырь турында

      Шигырь кайчан әйбәт була? —

      Аңлаганда.

      Охшамаса кабатлау йә

      Алдаганга…

      Йөрәгеңә керсә дус-иптәшең кебек,

      Бәгыреңне үтсә телеп, яшен кебек.

      Шигырь шунда әйбәт була —

      Көйләп торса,

      Укып чыккач, күңелеңне

      Биләп торса.

      Шәп шигырьнең, турысын әйтим,

      Бер ягы бар:

      Рухландыра, гүя тылсым

      Таягы бар…

      кемгә – нәрсә

      Киңәш бирде берәү чын күңелдән:

      «Әзмәвердәй, тимер өзәрлек

      Көчең булса гына, шигырь яз, – дип, —

      Хәлең бармы шуңа түзәрлек?»

      «Ир-атларга карап, үрнәк алсаң,

      Алар чыдам, алар куәтле…

      Чирли-чирли җәфаланма бер дә,

      Нәрсәң җитмәгән ди ул хәтле?..

      Өрлек кебек егетләргә генә

      Хас нәрсә ул язу – авыр бит…

      Өрсәм, очып китәрсең дип куркам,

      Бар,