Мин – табылдыклар өстәле / Я – стол находок. Рахим Гарай

инде яңадан да

      Ашамасын өчен балтырган,

      Бөтен җанын-тәнен фида кылган

      Фидакярләр туган бу якта.

      …Үз җирендә үз җырларын тапкан

      Ирләр алган илне кочакка.

      Ватанпәрвәр егетләр сез бүген,

      Туган якның патриотлары!

      Нефть якларының титаннары,

      Алга табан барыр хутлары!

      Инде Әлмәт, Шөгер, Баулы, Зәйләр,

      Азнакайлар, Шушма, ямьле җәйләр

      Артка таба юл алмаячак!

      Илдә сездәй ирләр яшәгәндә,

      Туган халкым югалмаячак!..

      Татар халкы югалмаячак!..

      И керәшен…

      И керәшен, карендәшем минем,

      Халкымның бер асыл бизәге.

      Синең көйне бер тыңлаганнарның

      Гомерлеккә өзелә үзәге.

      Күңелең саф, тыйнак, рухың чиста

      Һич тутыкмас көмеш тәңкәдәй.

      Һәрбер кызың миңа сеңлем сыман,

      Һәр әбекәй – газиз әнкәдәй.

      Буыннан-буынга

      Бабам сөргән,

      Гомре буе сөргән,

      Ул тәм табып сөргән.

      Буразнага ятып җан биргән —

      Туймаганга туган җирдән.

      Атам сөргән,

      Штык белән йөргән.

      – Фашистларга тиздән

      Үлем килер, – дигән.

      Танк астына кергән —

      Туймаганга туган җирдән.

      Киерелеп эшлим,

      Тир таммасын димим.

      Кирәк булса,

      Кан да тамар миннән.

      Бабам бетермәгән,

      Атам бетермәгән

      Буразнаны сөрәм —

      Туймаганга туган җирдән.

      Авылым

      Авылым!

      Син безнең кебек түгелсең шул.

      Гомер үткән саен һаман яшәрәсең,

      Бизәләсең һаман яңа йортлар белән.

      Шулай кирәк,

      Яшә дә син, яшәр дә син.

      Беркөн безнең чырайларны картлык басып,

      Вакыт безне кирәк җиргә алып китәр.

      Син китмәссең безнең белән,

      Әй авылым,

      Сине һәркем баласына мирас итәр.

      Нишлисең бит,

      Безнең гомер кыска инде,

      Тик без моны уйламыйбыз мондый чакта,

      Һаман сине төзибез без,

      Яшәртәбез,

      Картайсак та, арысак та, авырсак та.

      Урамыңның уртасыннан атлап киләм,

      Тәрәзәләр елмаешып кала миңа.

      Беләм,

                тоям,

                          сизәм.

      Шулай озатырсың

      Вакыт таләп итә торган соңгы юлга.

      Авылым!

      Син безнең кебек түгелсең шул.

      Гомер үткән саен һаман яшәрәсең,

      Җирдә кеше яши сине яшәртергә.

      Ул мәңгелек,

      Яшә дә син, яшәр дә син!

      Зирекләрнең кара бөдрәләре

      Кая барсам котылалмыйм аннан —

      Тел очымда һаман шул көй тора:

                Зирекләрнең кара бөдрәләре…

                Зирекләрнең кара бөдрәләре…

      Зур даннарга алданмаган таныш рәссам,

      Киндереңдә –

                Зирекләрнең кара бөдрәләре;

      Туган якны өзлеп сөйгән