Ёлғонлар шаҳри. Рамита Наваи

эшитиб катта бўлган бошқа бир қочоқ эронликдан ортиқ нарса билмасди. Виржинияда унинг ҳаёти тинч кечган. Арезуни учратди-ю, ҳаммаси ўзгариб кетди.

      У Арезу билан университетда танишган. Дариуш компьютер муҳандислигига ўқиётган эди. Илк суҳбатдаёқ иккови ҳам содир бўлиши муқаррар нарсани ҳис қилишганди. Уларнинг кўп ўхшаш тарафлари бор эди: ҳаёт зарбига учраган ва жиддий ёшлар. Арезу Дариушга ота-онаси сиёсий фаол бўлгани учун инқилобда ўлдирилганини айтганди. Оиласига доир оддий саволларга ҳам у доим мужмал жавоб берарди. Бошқа талабалар уни совуқ қиз деб ҳисобларди, Дариуш эса унга қизиқиб қолди. Улар жуда эҳтиёткорлик билан бир-бирига кўнгил қўйди. Охири Дариуш Арезунинг қалбини забт этди. Дариуш қалбан яқин инсонини топган эди.

      Улар илк бор қовушгач Арезу Дариушга МEХ Гуруҳига аъзо эканини айтди. Дариуш ҳайратдан ёқа ушлади. У МEХни бир гуруҳ аҳмоқлар тўдаси деб биларди. Унинг аъзолари муллалар каби қабиҳ ва ҳамманинг нафратига йўлиққан деб ҳисобларди.

      У бу борада Арезу билан баҳслашганида қиз Гуруҳни ҳимоя қилиб Дариушга ташланди. Гарчи йигит Арезунинг МEХ озодлик курашчилари экани, Эронда ҳамма уларни қўллаб-қувватлаши, улар ҳукуматга қарши тура оладиган ягона гуруҳ экани ҳақидаги гапларга қўшилмаса ҳам, унинг билими, тарихдан бохабарлиги ва фактларни тўғри келтира олишига қойил қолганди. Арезу сазман ҳақида тез-тез гапирадиган бўлди. Лекин суҳбат доим тортишув билан тугарди. Қиз Дариушни Гуруҳнинг йиғилишларига боришга ундар, аммо у доим рад қиларди.

      Бир сафар оқшомда кечки овқат тайёрлаётиб, Арезу орани очиқ қилмоқчи эканини айтди. Дариуш ҳўнграб юборди. Қиз унга агар Дариуш Гуруҳ унинг ҳаётининг бир қисми эканини тан олмаса ва буни ҳурмат қилмаса, ортиқ у билан қололмаслигини айтди.

      У бу гапларни ҳеч бир ҳиссиётсиз айтди.

      – Менинг борим шу. Агар севсанг, мени боримча қабул қилишинг шарт.

      Дариушнинг кўнишдан ўзга иложи қолмаганди. У ҳаракат қилиб кўришга ваъда берди.

      Яна бир неча ойдан сўнг Арезу Дариушга бор ҳақиқатни ошкор қилди. Арезунинг ота-онаси ўлмаган, Ироқдаги Ашраф лагерида яшаётган эди. Уларни МEХнинг раҳбари Масъуд Ражавий бир-биридан ажратган эди. Масъуд ва унинг рафиқаси Марям жорий қилган “мафкуравий инқилоб” мужоҳидлар садоқатини исботлайдиган оммавий ажримни ҳам ўз ичига оларди. Юзлаб одамлар яқинларидан айро яшашга маҳкум этилди. Ҳатто эр-хотинлар қонунан ажрашди. Масъуд Ашраф лагеридаги аъзолардан никоҳ узукларини топширишларини талаб қилди. Арезу у пайт ёш бола эди, ота-онаси билан лагерда яшарди. Уни дарҳол узоқ бир қариндоши ишлайдиган Вашингтондаги “умумий уй”га жўнатиб юборишди. Арезунинг ота-онаси сазманга хайрихоҳ бўлмаганлар билан алоқани узди. Арезу отасининг иккинчи амакиваччаси бошқарадиган шаҳар чеккасидаги катта уйда ўсди. Отасининг амакиваччаси оммавий ажримнинг барча қурбонларини, яъни Арезудан бошқа яна уч нафар болакайни тарбиясига олганди.

      Арезу аввал ёлғон гапирганидан жаҳли чиқиш ўрнига Дариуш ўзига ишониб айтилган сирлар учун ундан миннатдор бўлди. Арезунинг сири