Xeyrin çöküşü. Zaur Pənahov

var gücü ilə gülməyə başlamışdı. “O, ölmək üçün tələsir, ha, ha, ha…”

      Tezliklə gizlənmiş bütün adamları ona qoşularaq dərindən gülməyə başladılar.

      Etrak “Yerlərini bildin?” deyə silahdaşına səsləndi.

      Aqren “Bəli,” dedi. “Mən hazıram.”

      Qarətçi “Kəsin səsinizi axmaqlar, öldürün onları!” deyə əmrini verdi.

      Hər şey, sanki, bir göz qırpımında baş verdi. Boşalan yaylardan çıxan oxlar, vızıltı ilə onlara tərəf gələrkən, Aqren, Eçsoyla birlikdə yerə əyilmişdi. Etrakın edəcəyi müdafiə onlara da zərər verə bilərdi.

      Təcrübəli nakra iki əli ilə, ətrafında suya bənzər dalğa yaradaraq oxları böyük bir gurultu ilə ətrafa səpələdi. Düşmən yenidən yaylarını doldurmağa macal tapmamış Aqren bıçaqları ilə ağaclardakı  oxçuları zərərsizləşdirmişdi. Arxadan qılıncla hücum edən iki döyüşçüyə isə uzun xəncəri ilə ağır zərbə endirmişdi. Qalan iki döyüşçü yaylarını atıb başçılarına yaxınlaşan qara geyimli nakranı saxlamaq üçün onun üzərinə bıçaqla hücum çəkdilər. Ancaq Etrak, əlindən çıxardığı qara alova bənzər sehrlə onları həmin an kül etmişdi.

      Etrak, böyük addımlarla qarətçiyə yaxınlaşaraq qılıncını tərəddüd belə etmədən onun qarnına sancdı. Qarətçinin hələ də nə baş verdiyini anlamadığı gözlərindən oxunurdu. Bütün döyüş müddətində cəmi bir neçə dəfə qırpmışdı gözlərini. İndiyə kimi heç vaxt bu qədər sürətli məğlub edilməmişdi. Halbuki ona çox asan olacağı deyilmişdi.

      Etrak qılıncını qarətçinin qarnından çıxarmadan onu yerə uzadaraq “Sənə bizim yolumuzu kəsməyi kim məsləhət görüb?” deyə soyuq səslə soruşdu.

      “Mən… bilmirəm,” dedi qarətçi. Çətinliklə nəfəs alırdı.

      Aqren və Eçso onun yanına gəlmişdilər. Qarnında qılınc yerə sərilmiş döyüşçünün nə deyəcəyini onlar da eşitmək istəyirdilər.

      Etrak başını yellədərək “Əgər deməsən,” deyə təhdid etdi, “səni buradaca qoyub gedəcəyəm. Bu yara ilə gün batana kimi yaşaya bilərsən. Qanaxman olmayacaq, yalnız keçmək bilməyən saatlar və dözülməz ağrı olacaq. Gün batdıqdan sonra isə…” Təcrübəli nakra, qarətçinin qorxudan bərəlmiş gözlərinə baxaraq səsini daha da dəhşətli və soyuq hala gətirdi. “Hə əsas məsələ gün batandan sonra olacaq. Bir neçə gündür ac gəzən vidralar qurbanına nə edir, bilirsən? Onu həmin an öldürmürlər. Qurbanını görən kimi birbaşa diri-diri onun qarnını cırıb daha qidalı və yumşaq olan iç orqanlarını yeyirlər. Ciyərini, böyrəyini, ürəyini… Ancaq sən hələ də sağ olursan və onun səni necə yediyinə baxırsan…”

      “BƏSDİ!” Gözlənilmədən Eçso dəli kimi qışqırdı. Gözləri qan-qırmızı olmuşdu. Bütün üzü gözlərindən axan yaşla islanmışdı. “Əl çək ondan! Kəs səsini!” deyə bağırırdı. “Zəhləm gedir səndən RƏDD OL!” qışqıraraq qaçdı.

      Gəncin bu hərəkətindən heyrətə gəlmiş nakralar bir an yerlərində donub bir-birilərinə baxdılar.

      “Onun ardınca get,” deyə Etrak silahdaşına əmr etdi.

      Bir qədər vaxt sonra Etrak silahdaşını tapdı. Uzaqdan onun gənc oğlanla necə söhbət etdiyinə baxırdı. Eçso onu hər gördükcə üzünü başqa tərəfə çevirirdi. Aqrenə nə isə dedikdən sonra qadın nakra silahdaşına yaxınlaşdı.

      “Nə olub, niyə belə etdi?” deyə Etrak soruşdu.

      Aqren “Bilmirəm,” dedi, “yəqin, sözləriniz onu çox qorxudub.”

      “Yaxşı, ona de gəlsin. Buralar çox təhlükəlidi.”

      Aqren tərəddüdlə “Məncə,” dedi, “sizi bir müddət görməsə yaxşı olar. Çox sarsılıb.”

      “Mənim oyun oynamağa vaxtım yoxdu. Çağır gəlsin.”

       Aqren dönərək getmək istədikdə Etrak “Dayan,” deyərək onu saxladı. “Mən qabaqda gedəcəm, çox geridə qalmayın,” deyib getdi.

      Eçso, Etrakı bir müddətlik də olsa görməyəcəyinə sevinmişdi, keçmişi ilə bağlı xatirələri canlandırdığı üçün onu görmək istəmirdi. Ekroların bu qədər qəddar olduqlarını deyil təxmin etmək, onların kin, nifrət və şiddət kimi insani duyğulardan məhrum olduqlarını düşünürdü. İndiyə kimi məcbur olmadıqca insanlara və hətta vidralara belə zərər vermədiklərini eşitmişdi.

      Aqren, Eçsonun dalğın halını görüb “Onu başa düşməyə çalış,” dedi. “O, bizi qorumağa çalışırdı.”

      Eçso bir müddət səssizliyini qoruduqdan sonra çoxdandı gözdən itmiş Etrakın eşitməyini ümid edərək yüksək səslə “O əsl vəhşidi!” dedi. “Bir də ki, ekrolar nə vaxtdan bəri insan öldürürlər? Onun o adamlara nə etdiyini gördün? Onları bir anda külə döndərdi. Siz nakralar bu işlə məşğulsunuz, qarşınıza çıxan problemi bu cür həll edirsiniz? Öldürərək?!”

      Aqren nə deyəcəyini bilmədi. Eçso haqlı idi. Nakraların qanun pozuntusuna qarşı çox ciddi yanaşsalar da, ölümə heç vaxt cəza olaraq baxmırlar. Bu onların ən başlıca qanunlarından biri idi. Aqren döyüş vaxtı qarətçiləri, sadəcə yaralasa da, Etrak önünə çıxanı öldürmüşdü.

      Eçso əsəbinə hakim olmağa çalışdı. Bütün hirsini Aqrenin üzərinə tökmək düzgün olmazdı. “Üzr istəyirəm,” dedi üzünü yola tutaraq. “Mən… mən, sadəcə, belə şey gözləmirdim.”

      Günorta istirahət vaxtı Eçso, Etraka çox yaxınlaşmadı. Ona yan gözlə çəkinərək baxırdı. Təcrübəli nakra nə etsə də indiyə kimi düz üç dəfə onun həyatını xilas etmişdi, həm də onu qazzalardan gizlətmək üçün bu qədər əziyyətə girmişdi. Bütün bunlardan sonra Etrak onları öldürməyə çalışan quldurları öldürdü deyə onu qəddar saymaq bəlkə də yanlış olardı. Heç nəyə baxmayaraq o, hər halda nə etdiyini yaxşı bilirdi. Beş əsrdə topladığı təcrübə ona, bəlkə də, bəzi qanunların insanlar üzərində istisna təşkil etdiklərini öyrətmişdi. Bəlkə də, o, qarətçilərin sağ buraxıldığı təqdirdə gələcəkdə məsum insanları öldürəcəklərini bilirdi. Bəlkə də…

      Həmin gecə Eçsonun yuxusu tamam qaçmışdı. Hər gözünü yumduğu an qanlı xatirələr onu narahat edirdi. Nəhayət boş yerə uzanmaqdan əl çəkib başını qaldırdı. Gecə yarısı olmağına baxmayaraq ayın ağ işıqları meşənin tavanından süzülərək hər tərəfi işıqlandırırdı. Ay işığında qırmızı saçı parlayan Aqrenə baxdı. Qadın nakra oturaraq bıçağı ilə oynadığını görüb ona yaxınlaşdı.