Xeyrin çöküşü. Zaur Pənahov

titrədiyini gördü. Onun bu vəziyyəti Aqreni də təlaşlandırmışdı. Silahdaşını heç vaxt belə görməmişdi.

      Aqren “Ağır yaradı?” deyə soruşdu. Ancaq Etrak, ona toxunana kimi cavab vermədi.

      “Yox. Elə də ağır deyil. Amma…”

      “Amma nə? Etrak, siz yaxşısınız?”

      Qara geyimli nakranın qəribə hərəkətlərini görən Eçso, vaxt keçdikcə bədəninin qorxudan soyu-duğunu hiss edirdi. Ola bilsin yaşlı ekro, ölüm təlaşı ilə istəmədən onu lənətləmişdi, ya da buna bənzər başqa bir şey. Çünki nə o, nə də Aqren bu yaranın nə üçün belə qara olduğuna məna verə bilmirdilər.

      Aqren silahdaşından cavab almadıqca özündən çıxmağa başlayırdı “Etrak nə baş verir?” dedi səsini yüksəldərək. “Siz onu qorxudursunuz.”

      Nəhayət, təcrübəli nakra başını qaldıraraq “Elə də vacib deyil,” dedi. İnandırıcı olmağa çalışırdı. “Bir neçə gün mənin nəzarətim altında müalicə olunmağı kifayətdir.”

      “Yəni sağalacaq?” Eçso bu cümləni elə dedi ki, sanki, artıq əlinin kəsiləcəyinə əmin idi.

      Etrak başını tərpədərək “Hə,” dedi. “Asan olmayacaq, amma narahat olma, sağalacaq.”

      “Səhv etmirəmsə, siz nəzarətiniz altında dediniz, bu necə olacaq?” deyə Aqren soruşdu. “Elə bilirdim biz…”

      Eçso, təcrübəli nakradan qabaq dillənərək “Mənə görə narahat olmayın,” dedi. “Əgər siz lazımi otları və istifadə qaydasını desəniz, mən özüm də bacararam.”

      Etrak gəncin müraciətini eşitməzlikdən gələrək “Bizim burada işimiz qalmadı,” deyə silahdaşına bildirdi. “Bu gün yola çıxırıq, odur ki, Xarp şəhərinə kimi yolumuz eynidir.”

      Aqren bu cavabla qane olmuşdu. Gülümsəyərək “Axır ki gedirik,” dedi. “Mən kəndə gedib at alım.”

      “Ata ehtiyacımız olmayacaq. Biz gəldiyimiz yolla gedəcəyik.”

      Qadın nakra duruxaraq “Meşə ilə, niyə?” dedi təəccüblə. “Axı yol daha təhlükəsizdi.”

      “Meşə isə daha qısadı.”

      Aqren silahdaşının qərarını anlamasa da, daha sual vermədi. Onsuz da onun qərarlarını çox vaxt anlamırdı. Çünki ola bilsin meşə ilə getmək onlara əlavə olaraq iki gün qazandıracaqdı, ancaq gəncin onlar qədər sürətli və dözümlü olmamağı cütlüyü geri sala bilərdi. Həm də ki, meşədəki gözlənilməz təhlükələr onlara vaxtdan da dəyərli şeyləri itirməklərinə səbəb ola bilərdi.

      Eçso yenidən “Buna ehtiyac yoxdu,” deyə bildirdi. “Əgər siz müalicə üçün lazım…”

      “O yaranın müalicəsi çox çətindir,” Etrak gəncin sözünü kəsərək dedi. “Adi otlarla ona heç nə edə bilməzsən. Əgər əlini hələ də özünlə daşımaq istəyirsənsə, bizimlə gəlməyə məcbursan.”

      Aqren “Narahat olma,” dedi gülümsəyərək. “O, əla təbibdi, sağalacaqsan.”

      “Yaxşı, çox sağ olun – hər şey üçün.”

      4

      Üçüncü göz

      Dünyanın rəngi yoxdur, dünya onu gördüyümüz rəngdədir. Həyatın rəngi yoxdur, həyat onu yaşadığımız rəngdədir. Ruhun (sehrin) rəngi yoxdur, o əməllərimizin rəngini əks etdirir.

(Ekro atalar sözü)

      Eçso bütün ağırlığı ilə yerə çökən zaman artıq gün batmağa başlayırdı. Yol boyu bir kəlmə belə danışmağa macal tapmayan gənc oğlanı, nakraların özlərinə xas sürətli yeriməyi əldən salmışdı. Sürətli və uzun addımlar nə onun bədəninə, nə də həyat tərzinə uyğun gəlirdi. Hətta yol boyu bir neçə dəfə ayaqları dolanaraq yıxılmışdı. Yalnız günortadan sonra Etrakın deməyi, Eçsoya nəfəs aldırmışdı.

      Eçso səfər çantasını bir kənara atıb yerini rahatlayaraq kürəyini ağaca söykədi. Buranın meşə örtüyü Dor kəndinə nisbətən fərqli idi. Enli gövdəli iynəyarpaqlı ağaclar üstünlük təşkil edirdi. Ərazi cənuba doğru yüksələrək ağacların sıxlığı və qaranlıq artsa da, meşəyə göz dinləndirən rəng hakim idi. Eçso başını yuxarı qaldırana kimi meşənin nə qədər dərinliklərində olduqlarının fərqində deyildi. İynəyarpaqların arasından səma demək olar ki, görünmürdü. Əlbəttə, başqa vaxt bu onu çox qorxudardı, ancaq indi onu narahat edən başqa şeylər vardı. Aclıqdan başı ağrıyırdı. İstirahətini yarıda kəsib bel çantasından kiçik qazanını çıxararaq onu qurudulmuş ətlə doldurdu.

      Aqren “Sən nə edirsən?” deyə Eçsoya yaxınlaşdı.

      “Yemək bişirirəm.”

      Aqren “Burada atəş yandırmaq olmaz,” dedi zərif səsiylə. “Bu vidraların diqqətini çəkər.”

      “Bilirəm, amma mən acam. Səhərdən bu yana heç nə yeməmişəm.”

      Aqren başını yelləyərək “Yox,” dedi. “Buna icazə verə bilmərəm. Əgər istəyirsənsə sənə yeməyə bir şey verərəm. Amma atəş yandırmaq olmaz. Vidra yuvalarına çox yaxınıq.”

      Kiçik çantasından bir parça yaşıl rəngdə xəmirəbənzər nə isə çıxarıb Eçsoya uzatdı “Götür, bu sənə ehtiyacın olan toxluğu və enerjini verər.”

      Eçso yaşıl xəmirə bənzər maddəni alıb şübhəylə iylədi, ağzını büzərək “Bu nədi?” dedi.

      Aqren “Bilməsən yaxşıdı,” deyə gülümsədi. “Amma dadı xoşuna gələcək.”

      “Gecəni burada keçirəcəyik,” onlardan bir neçə addım kənarda duran Etrak bildirdi. “Mən indi gəlirəm.”

      Eçso “O, hara getdi?” deyə soruşdu.

      “Perimetri yoxlamağa. Təhlükəsizlik üçün.”

      Eçso qadın nakranın verdiyi yeməklə doymayacağını anlayıb qurudulmuş ət ehtiyatının yarısını bişirmədən yedi. Ancaq bundan sonra özünü rahat hiss etməyə başlamışdı.

      Eçso doymuş bir qarınla yerdə oturarkən “Aqren,” deyə qadın nakraya səsləndi.

      “Bəli.”

      “Geri niyə qayıtdınız? Yəni məni qazzaların əlindən xilas edərkən.”

      “Səni xilas etmək üçün,” deyə Aqren cavablandırdı. Üzərinə qırmızı bıçaqlar düzülmüş ayaq kəmərini açmaqla məşğul idi.

      Eçso təəccüblə “Necə yəni… mənim həbs olunacağımı bilirdiniz?” deyə soruşdu.

      Aqren “Yox bilmirdik,” dedi, “Məni sən çağırdın.”

      Eçso bir anlıq döyüşçünün onunla zarafat etdiyini düşünüb gülmək istədi, ancaq qadın nakra çox ciddi görünürdü.

      “Mən? Mən heç kəsi çağırmadım. Bir də ki, çağırsam da, səsimi necə eşitdiniz?”

      Aqren başını yelləyərək “Bu çox qarışıqdı,” dedi. “İzakeleminin nə səbəblə baş verdiyi