Wyjście. Naukowe wyjaśnienie Biblii wiersz po wierszu. Андрей Тихомиров

i nadzorcy wykonują rozkaz faraona).

      11 idźcie sami, weźcie sobie słomę, gdzie znajdziecie, a od waszej pracy nic się nie zmniejsza. (Inicjatywa jest karalna!).

      12 A lud rozproszył się po całej ziemi Egipskiej, aby zbierać zboże zamiast słomy. (Żniwo lub ściernisko-dolna część łodyg zbóż pozostała na korzeniu po zbiorach).

      13 A komornicy namawiali, mówiąc: wykonujcie swoje dzieło każdego dnia, tak jak wtedy, gdy była słoma. (Używanie żniwa zamiast słomy).

      14 a nadzorców z synów Izraelskich, których postawili nad nimi komornicy faraona, bili, mówiąc: dlaczego wczoraj i dziś nie robicie uroczej liczby cegieł, jak było do tej pory? (Wykorzystanie jako nadzorców i Żydów).

      15 i przyszli nadzorcy synów Izraelskich i wołali do Faraona, mówiąc: Dlaczego ty tak czynisz swoim sługom? (Żydzi nadzorcy są oburzeni).

      16 słomy nie dają sługom twoim, a Cegły, mówią nam, czyńcie. A oto ci słudzy biją; grzech dla twojego ludu. (Stan przedrewolucyjny).

      17 Ale on rzekł: bezczynni jesteście, bezczynni, dlatego mówicie: chodźmy, ofiarujmy Panu. (Faraon uważa jednak, że Żydzi są próżniakami).

      18 Idźcie więc, pracujcie; słomy wam nie dadzą, ale dajmy liczbę cegieł. (Przede wszystkim praca z punktu widzenia faraona).

      19 I ujrzeli nadzorcy synów Izraelskich nieszczęście swoje W słowach: nie zmniejszajcie liczby cegieł, które są na każdy dzień. (Konieczne jest spełnienie normy na każdy dzień-to dzień pracy).

      20 A gdy wyszli od Faraona, spotkali się z Mojżeszem i Aaronem, którzy stali, czekając na nich.).

      21 I rzekli do nich: niech pan widzi i osądza Was za to, że uczyniliście nas nienawistnymi w oczach faraona i Jego sług, i dali im miecz w ręce, aby nas zabić. (To znaczy, Mojżesz i Aaron faktycznie stali się podżegaczami).

      22 i zwrócił się Mojżesz do Pana I rzekł: Panie! dlaczego naraziłeś ten lud na taką klęskę, po co Mnie posłałeś? (Konieczność uzyskania nowych wskazówek, stały się, bez wskazówek «z góry» są w rzeczywistości całkowicie bez władzy).

      23 Albowiem od czasu, gdy przyszedłem do Faraona i zacząłem mówić w imię Twoje, zaczął gorzej postępować z ludem tym; wybawić; nie wybawiłeś ludu twego. (Krytyka Pana-Boga).

      Rozdział 6

      1 I rzekł Pan do Mojżesza: teraz ujrzysz, co ja uczynię Faraonowi; przez działanie ręki mocnej puści ich; przez działanie ręki mocnej nawet wyrzuci ich z ziemi swojej. (Potwierdzenie przez Pana Boga swoich zamiarów Mojżeszowi).

      2 i przemówił Bóg do Mojżesza I rzekł do niego: Ja jestem Pan. (To znaczy Panie, a ty musisz mi służyć).

      3 Objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi z [imieniem] «Bóg Wszechmogący», ale z imieniem [moim] "Pan" nie objawiłem się im; (nowe imię Boga).

      4 i złożyłem przymierze moje z nimi, aby dać im ziemię Kanaan, ziemię ich wędrówki, w której wędrowali. (To znaczy Kanaan miejsce, w którym wcześniej wędrowali Żydzi).

      5 I usłyszałem lament synów Izraelskich, że Egipcjanie trzymają ich w niewoli, i przypomniałem sobie przymierze moje. (Teraz sytuacja się zmieniła i ważne szlaki handlowe przechodzą przez to terytorium, które musiałyby przejąć i ustanowić swoją dominację, aby uzyskać dobre prowizje za przewóz towarów).

      6 powiedz więc synom Izraelskim: Ja jestem Panem, i wyprowadzę was spod jarzma Egipcjan, i wybawię was od ich niewoli, i wybawię was przez mięsień rozciągnięty i przez sądy wielkie; (Izraelici muszą stać się» mięsem armatnim», aby przejąć najkorzystniejsze szlaki handlowe).

      7 i przyjmę was do ludu i będę Wam Bogiem, a poznacie, że Ja jestem Pan, Bóg wasz, który was wyprowadził spod jarzma egipskiego; (za to wybawię was od niewoli egipskiej, ale dostaniecie się do mojej niewoli).

      8 i wprowadzę was do ziemi, o której ja, podnosząc rękę moją, [przysięgałem], że dam ją Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, i dam wam ją jako dziedzictwo. Jestem Panem. (Twoim zadaniem jest wykonanie, a nie rozumowanie. Reguła Taliona: ty-dla mnie, ja-dla Ciebie).

      9 Mojżesz opowiedział to synom Izraelskim; ale oni nie słuchali Mojżesza z powodu tchórzostwa i ciężkości dzieła. (Oczywiście żaden z Izraelczyków sobo nie dążył do zostania «mięsem armatnim»).

      10 I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc: (kapłan nie cofa się, stawką jest bogactwo i kontrola nad korzystnymi ziemiami karawan).

      11 wejdź, powiedz Faraonowi, królowi Egipskiemu, aby wypuścił synów Izraelskich z ziemi swojej. (Podżega do nieposłuszeństwa Faraonowi).

      12 I rzekł Mojżesz przed Panem, mówiąc: Oto synowie Izraelscy nie słuchają mnie; jakże Faraon mnie słucha? a ja nie jestem werbalny. (Mojżesz odrzuca, twierdząc, że nie może dobrze mówić).

      13 i przemówił Pan do Mojżesza i Aarona, i dał im rozkazy do synów Izraelskich i do Faraona, króla Egipskiego, aby wyprowadzić synów Izraelskich z ziemi Egipskiej. (Łączy Aarona).

      14 Oto przełożeni ich pokoleń: synowie Rubena, pierworodnego syna Izraela: Hanoch i Fallu, Chetzron i Harmi: to są rodziny Rubena. (Przodkowie Mojżesza i Aarona).

      15 synowie Symeona: Jemuel i Jamin, i Ogad, i Jachin, i Czochar, i Saul, syn Kananejczyka: są to rodziny Symeona. (Przodkowie Żydów).

      16 Oto imiona synów Lewiego według ich rodów: Girson i Kaat i Merari. A lat życia Lewiego było sto trzydzieści siedem. (Przodkowie Żydów. Chronologia wśród Żydów od starożytności była prowadzona w czasach panowania królów, ważnych wydarzeniach politycznych. Wprowadzono Kalendarz od «stworzenia świata», roczny rachunek miesięcy i dni był dwojaki: początek» Świętego" roku był uważany za wiosenny miesiąc Nisan (współczesny Marzec – Kwiecień), początek roku cywilnego – jesienny miesiąc Tishri (Wrzesień – Październik), wracając do kultu dni równonocy wiosennej i jesiennej. Tak więc najprawdopodobniej Levi żył 68,5 lat, co jest całkiem logiczne, to znaczy współczesny (w naszym rozumieniu) rok faktycznie dzielił się na dwie części).

      17 synowie Hirsona: ulewy i Szymeje z rodzinami ich. (Przodkowie Żydów).

      18 synowie Kaatowie: Amram i Itzgar, i Hebron, i Uziel. A lata życia Kaafa to sto trzydzieści trzy lata. (Przodkowie Żydów. Kafa żył 66,5 roku).

      19 synowie Merari: mAhLi i Muszy. Są to rodziny Leviusa według ich rodzajów. (Przodkowie Żydów).

      20 Amram wziął Jochabedę, swoją ciotkę, za żonę, a ona urodziła mu Aarona i Mojżesza. A lat życia Amrama było sto trzydzieści siedem. (To jest przykład sororata, Amram żył 68,5 roku).

      21 synowie Itzgarowi: Korej i Nefeg i Zihri. (Przodkowie Żydów).

      22 synowie Uzielowi: Misael i Eltsatan i Sifri. (Przodkowie Żydów).

      23 Aaron wziął za żonę Elżbietę, córkę Aminadaba, siostrę Naassona, a ona urodziła mu Nadaba i Abiuda, Eleazara i Ifamara. (Przodkowie Żydów).

      24 synowie Korei: Asir, Elkana i Aviasaf: są to rodziny Koreańskie. (Przodkowie Żydów).

      25 Eleazar, syn Aarona, wziął za żonę jedną z córek Futielów, a ona urodziła mu Fineasza. Oto przywódcy pokoleń Lewickich według ich rodzin. (Przodkowie Żydów).

      26 Aaron i Mojżesz, to są ci, Którym rzekł Pan: Wyprowadźcie synów Izraelskich z ziemi Egipskiej według ich milicji. (Przeznaczenie Mojżesza i Aarona dla» wielkiej" misji).

      27 oni mówili do Faraona, króla Egipskiego, aby wyprowadził synów