Qırmızı kitab. Məhəmməd Qutlu

gedən bir neçə milyon avronun heç əhəmiyyəti yox idi.

      ***

      Orta Şərqdə vəziyyət 1978-ci ildə Bernard Levis adlı yəhudi mütəfəkkirin sədrliyində Princeton universitetində yığışan, Sionist Şurada ana xətləri müəyyən edilən Böyük Orta Şərq Planı, 2007-ci ildən etibarən tam mənada tətbiq üçün vüsət tapmışdı.

      Tamamilə yəhudi məhsulu olan bu planla Orta Şərq-də hər bir dövlət ən az iki hissəyə bölünmüşdü. Bölgənin bu vəziyyəti, ABŞ-ın, əslində isə İsrailin daha rahat tikə kimi bu ərazini udması üçün idi. BOŞP ilə bölgədə düz 50 fərqli döv-lət yaradılmışdı. Qərb televiziya kanalları xəbərlərdə yeni xəritələr üzərində öz reportajlarını yayımlayırdılar. Ancaq bu süni sərhədlər bölgədə qəbul edilməmişdi. Türkiyə və İran xaricində cəmi 145 milyon olan Orta Şərq əhalisi, bu və-təndaş müharibəsi və üsyanlara görə 45 milyon azalmışdı.

      Sanki Orta Şərq, cəhənnəmi dünyada yaşamağa baş-lamışdı. Ərəblərin, cənazədə, vuruşmada ya da nümayişdə olmadığı zamanlar bir yerə yığışaraq, əgər şansları varsa ta-pacaqları bir qurtum acı qəhvəni içərək etdikləri söhbətlər, ancaq və ancaq sonlarının nə olacağını müzakirə etməklə keçirdi.

      Son dövrlərdə bu söhbətlərdə bir mövzu ön plana çı-xırdı. Allah onlardan türklərin intiqamını alırdı. Yüz il əvvəl bir ovuc ingilis qızılı üçün türkləri qəddarca arxadan vur-duqlarını xatırlayır, başlarına gələnlərə layiq olduqlarını dü-şünürdülər.

      Fələstin və Süveyş cəbhəsinə əsgər və silah-sursat aparan qatarlardakı məhmətciyi heç düşünmədən öldürüb sursatlarını aparırdılar. İngilislərlə əlbir olub, türkləri böl-gədən uzaqlaşdırmışdılar.

      Demək ki, Allah ədaləti göstərməkdə heç tələ-mir-di…Yüz ilə yaxın bir vaxtın sonunda, xidmət etdikləri qərbli ölkələrin atdığı bombaların başlarında partlamasıyla ədalət təcəlli edirdi.

      Türklər! – deyirdilər. Ah türklər…, Türklər yeni bir təyyarə hazırlayıb, ama gizlidi – deyirdilər. Türklər daha dayanmaz – deyirdilər. Hazırlaşırlar. Arada digər biri: Atom bombaları da var – deyirdi. Türkiyədən gələn Am-mar demişdi, nüvə raketləri də hazırlayıblar. Yeraltında bir şəhər böyüklüyündə silah fabrikləri varmış – deyə fısıltı ilə danışırdılar. Söhbət edənlər bir ağızdan “İnşallah” deyə əl-lərini açıb yuxarıya doğru baxış göndərirdilər.

      Türkiyə isə hər növ həngaməyə rəğmən, sərhədlərini qorumağı bacarmışdı. Mehmet Demir və dostlarının ən bö-yük təsəllisi də bu idi. Bu ölkəni Allah qoruyurdu. Nəsə et-mək üçün hələ də gec deyildi.

      ***

      Mahmut Dilaver, artıq 6 ay idi ki, TİP-in başındaydı. 2019-cu il seçkilərinə bir ildən az bir vaxt qalmışdı. Araşdır-malar nəticəsində məlum olan ictimai rəy, hələ də TİP-in İYH-dən böyük fərqlə öndə olduğunu göstərirdi. Ölkənin iqtisadi vəziyyəti heç də müsbətə doğru getmirdi. Beynəl-xalq kredit dərəcələndirmə quruluşları Türkiyə üçün verilə biləcək kredit miqdarını aşağı salmışdı. Tətil və etirazların ardı-arası kəsilmirdi.

      Mahmut Dilaver də, iqtidara namizəd partiyanın sədri olaraq, 6 ayda iyirmidən çox bölgədə mitinq keçirmiş, bir çox hotel yığıncaqlarında hökuməti var gücü ilə tənqid etmişdi. İqtidar qoxusu alan partiya lideri nə lazımdırsa, ar-tıqlamasilə edirdi.

      Mehmet Demir və ətrafı da bekar dayanmırdı. Dila-verin saxtakarlıqlarını ortaya çıxarmaq üçün dosye və mə-lumatlar hazır idi. Gələn yeni məlumatlar günbəgün məlu-mat bazasında öz yerini tuturdu.

      Demir və dostları ordunu da yaxından təqib edirdi-lər. Birbaşa əlaqə yaratmasalar da, ordu içindəki vətənpər-vər zabitləri ortaya çıxarır, ordu iyerarxiyası içində nə vaxt hansı rütbəni alacaqlarını diqqətlə hesablayırdılar.

      ***

      Artıq hərəkata başlamağın vaxtı idi. Bir bazar günü, bütün xırdalıqları müzakirə etmək üçün Ankaradakı Ata-türk Bulvarı yaxınlığındakı binada, Demirin yaxın adamının sahib olduğu ofisdə bir yerə yığışdılar.

      Ahmet Zahit, telefon və səs dinləyicilərin qarşısını almaq üçün otaqdakı cihazı işə saldı. Pəncərəsi olmayan başqa bir otağa keçdilər. Hər ehtimala qarşı radionun səsini də bir az verərək işə başladılar.

      Dörd nəfər idilər. Otaqdakı dördündü adam isə, Də-mirin Polis İdarəsi daxilindəki Kəşfiyyat Bölməsində işləyən adamı Zeki Atlıydı. Rütbəsi, ikinci sinif polis rəisi olan Atlı da neçə illərdir ki, Mehmet Demir və qrupu ilə birlikdə hə-rəkət edirdi. Demir kimi o da Adapazardan idi. Çox yaxşı polis işçisiydi. Onun bu qrupdakı vəzifəsi də, polis təşkila-tının nəbzini tutmaq, məlumatları onlara çatdırmaq idi.

      O günki yığıncaqda hər şeyi tək-tək yenidən gözdən keçirirdilər. Artıq hazır idilər. Mehmet Demirin ilk addı-mından etibarən, müəyyənləşən yerə gələnə qədər bir daha qəti görüşməyəcəkdilər.

      Təcili nə isə olanda, qəzetlərin qoşa səhifələrində yer alacaq “OSTİM-də 4 mərtəbəli mərmər atelye satılır” elanı görüş üçün şifr olaraq istifadə ediləcəkdi. Təbii ki, boş-bo-şuna üçüncü şəxsləri bu məsələyə qatmamaq üçün, elanda daha əvvəl müəyyən etdikləri aktiv olmayan bir nömrə ola-caqdı.

      Böyük mübarizə başlayırdı. Demir və adamları göz-yaşı içində bir-birini qucaqlayaraq vidalaşdılar.

      Mehmet Demir qucaqladığı hər dostuna bunu söy-ləyirdi:

      – Qardaşından ayrılırsan, amma Allahın izni ilə Xa-qanın səni gözləyir. Dostu da ona:

      – Canım, qanım vətənimə və Xaqanıma fəda olsun – deyərək başını xəfif əyirdi .

      Demir elə həmin günün axşamı gizlicə Oran səmtin-də bir evə ziyarət etdi.

      – Qardaş, qərar verdik ki, artıq başlayaq. Səndən dəstəyini və dualarını almağa gəlmişəm.

      – Allah utandırmasın gözəl qardaşım. Allah doğru-nun, inananın yanındadır. Bacaracağına inanıram.

      – Sağ ol, qardaş. Üstümüzdə böyük əməyin var. Haqqını halal elə.

      – Halal olsun. Allah yar və yardımçın olsun. Vəziy-yət necə olur olsun, qapım sizin üzünüzə həmişə açıqdır, bunu unutma. Necdetdən xəbər varmı? O da sizə qoşulacaq düzdürmü?

      – Bilirsən kəndə çəkildi. Seçkilərdə namizəd göstər-mək istəyirəm.

      – Yaxşı fikirdi. O da mütləq qatılar.

      – Mən də elə düşünürəm. Salamat qal, İslam qarda-şım, dualarını əsirgəmə.

      ***

      Mahmut Dilaver katibəsinin meqafondakı səsini eşi-dəndə rahatlıqla son anket nəticələrinə baxırdı. Nədənsə bu xatunun səsini eşidəndə içi qıdıqlanırdı.

      Doğurdan da çox xoş səsi vardı. Onu katibə olaraq seçməsində əndamıyla birgə bu dəvətkar səs tonu da təsirli olmuşdu.

      – Əfəndim,