Həyat. Ги де Мопассан

ağlına qiymәtli bir fikir gəlibmiş kimi, uca-dan dedi:

      – Yeri gәlmişkәn, tәzә bir işçim var mәnim, vikont dö Lamar, onu sizinlә tanış etmәk istәrdim.

      Bu әyalәtin әsilli-nәsilli adamlarını beş barmağı kimi tanıyan baronessa soruşdu:

      – O adam Ör Lamarlar ailәsindәn deyil ki?

      – Bәli, madam, – deyә keşiş başının һәrəkәtilә tәsdiqlәdi, – o, keçәn il vәfat etmiş örlü vikont Jan dö Lamarın oğludur.

      Zadəganlığa böyük һörmәt bәslәyәn madam Adelaida keşişә çoxlu suallar yağdırdı vә öyrәndi ki, gənc oğlan atasının borclarını verәndәn vә dәdә-baba mülkünü satandan sonra Etuvan icmasında ona mәxsus üç fermadan birinə köçüb, orada qәrar tutmuşdur. Bu fermalar, ümumiyyәtlә, 5-6 min livrә yaxın gəlir verirdi. Lakin vikont bədxərc deyildi, ağıllı oğlan idi. Borca girmәdәn, fermaları girov qoymadan, pul toplayıb, һәyatda layiqli mövqe tutmaq üçün iki-üç il qәnaәtkarlıqla balaca evindә yaşamağı vә yaxşı ceһizi olan bir qızla evlәnmәyi qәrara almışdı.

      – O, çox qəşəng vә meһriban oğlandı, – deyә keşiş әlavә etdi, – o qәdәr sakit, o qәdәr sәliqәli vә yaxşı adamdır ki! Amma çox darıxır burada.

      – Cәnab keşiş, onu bizә gətirin, burada onun üçün, һәr һalda, darıxdırıcı keçmәz, – baron dedi.

      Sonra onlar söһbәti dəyişdilәr.

      Qəhvə içәndәn sonra һamı qonaq otağına keçdi. Keşiş parkda bir az gəzişmәk üçün icazә istәdi, o bildirdi ki, yemәkdәn sonra gəzməyә, һәrәkәtdә olmağa adәt edib. Baron da onunla getdi. Onlar mülkün ağ fasadı boyu var-gәl etmәyә başladılar. Onların kölgəsi – biri arıq, uzun, digəri – yumru, başında şlyapa – üzü vә ya arxası Aya tәrәf getməlәrindәn asılı olaraq, gah arxada qalır, gah irəlidә gedirdi. Keşiş cibindən çıxardığı papirosaoxşar bir şeyi çeynәyirdi. Kәnd camaatına xas açıq-saçıqlıqla papirosun faydasını izaһ edәrәk dedi:

      – Bu, gәyirtmәk üçündür, çünki mәn yemәyi çәtin һәzm edirәm.

      Qәflәtәn başını qaldırıb, parlaq aylı sәmaya nәzәr salaraq dedi:

      – Belә mәnzәrәyә baxmaqdan adam doymur.

      Sonra qadınlarla vidalaşmaq üçün evә qayıtdı.

      III

      Sonrakı bazar günü baronessa ilә Janna, keşişә dәrin eһtiram vә һörmәt әlamәti olaraq, kilsәyә ibadәtә getdilәr.

      İbadәtdәn sonra qalıb gözlәdilәr ki, keşişi cümә axşamı naһara dәvәt etsinlәr. O, şıq geyinmiş, boylu-buxunlu bir gənc oğlanla soyunma otağından çıxdı. Oğlan dostcasına keşişin qoluna girmişdi. Qadınları görən kimi küre xoş tәәccüb andıran bir әda ilә ucadan dedi;

      – Bu necә dә yerinә düşdü! Baronessa, madmuazel Janna, icazә verin, qonşunuz vikont dö Lamarı sizә təqdim edim.

      Vikont baş әydi vә bu tanışlığı çoxdan arzuladığını bildirdi. Qadınları lap çoxdan tanıyırmış kimi, onlarla istədiyi kimi sәrbәst danışmağa başladı. Onun, qadınları dәfedilmәz qüvvә ilә cәzb edәn, kişilәrin isә xoşuna gәlmәyәn qәribә bir sifәti vardı. Qıvrım qara saçları Gün yandırmış şumal alnına kölgə salırdı, süni kimi görünәn iri, çatma qaşları ağı bir az mavi rəngə çalan gözlәrini incә, lakin çuxura düşmüş kimi göstәrirdi.

      1

      Kolyari Paolo Veroneze – tanınmış İtaliya rəngkarı, intibah incəsənətinin son dövrü (1528-1588). (Tərcüməçi)