Dağlar. Aşıq Alqayıt

hanı?

      O ülvi neməti görən neylədik,

      Kimlər məhv eylədi bizi, bəs hanı?

      İllərin möhnəti yaşa toxunub,

      Bahar ömrüm yoxsa qışa toxunub?

      “Gizlən-qaç” oynunda daşa toxunub,

      Çapılan ayağı, dizi bəs hanı?

      Heç nəyə marağım yoxdur, inanın,

      Döndü göz yaşıma hökmü zamanın.

      O itən gəncliyin, o pak vicdanın,

      Xəyalı məndədir, özü bəs hanı?

      Baxışı vüqarlı, andı dəlisov,

      Lalam hüzurunda, dinəmmirəm – of!

      EIə bil səngiyib o çınqı, o qov,

      Yandırmır atəşi, közü bəs hanı?

      Qısqanclıq gödəlib, kinlər azalıb,

      Nalələr, fəryadlar, ünlər azalıb.

      Elə bil, təqvimdə günlər azalıb,

      Ömür yaxalamır yüzü, bəs hanı?

      Əyiləm önündə qibləgah kimi,

      Düşəm ayağına səcdəgah kimi.

      Şikarı bağlanmış bir səyyah kimi,

      Dolanmır çəməni, düzü, bəs hanı?

      O günlər məhv oldu, itdi, Alqayıt!

      Yerində qüssələr bitdi, Alqayıt!

      Deyəcəklər, öldü, getdi Alqayıt,

      Yadigar söhbəti, sözü, bəs hanı?

1983-cü il, Xanlar

      Söyüdlər

      Baxdım sərhəd boyu ağlatdı məni,

      Tikanlı, məftilli, simli söyüdlər.

      İllər ayrısıdır, il dustağıdır,

      Gözləri qan yaşlı, nəmli söyüdlər.

      Bir elin doğması, həm yadısınız,

      Könül ahısınız, fəryadısınız.

      Siz də bu torpağın övladısınız,

      Ay həzin laylalı, bəmli söyüdlər.

      Alqayıtam, müjdə gətirin mənə,

      Bükün bir kağıza, ötürün mənə.

      Vətən birliyini yetirin mənə,

      Pərişan söyüdlər, qəmli söyüdlər.

1985-ci il, Cəlilabad.

      Altinda

      De, hardasan, ey Zərduştüm, Hörmüzüm,

      Əsir qaldıq bu gərdişin altında.

      Həqiqətlər, əfsanələr puç oldu,

      Zəhər daddıq nəvazişin altında.

      Yeyəmmədik, qana döndü payımız,

      Haysız qaldı harayımız, hayımız.

      Buza döndü baharımız, yayımız,

      İsinmədik al Günəşin altında.

      Soran yoxdur, bu nə dağdı, düyündü?

      El ağladı, bədxah ona söyündü.

      Nəzarətsiz, haqqsız, muzdsuz üyündü,

      Neçə mahal, neçə dişin altında.

      Nə ad verim bu zamana, bu çağa?

      Qəm göyərir, baxsan hansı bucağa.

      Kəc baxdılar, daş atdılar ocağa,

      Külə döndü kabab şişin altında.

      Ay Alqayıt, zər taxtına güvənmə,

      Bu çağına, bu vaxtına güvənmə.

      Tərəqqinə, şeş bəxtinə güvənmə,

      Yek gizlənib həmin şeşin altında.

1987-ci il, Qazax.

      Sən dəymə!

      Sənə görə yaman dəymədüşərəm,

      El dəysin xətrimə, təkcə sən dəymə.

      İldırım kükrəsin başımın üstə,

      Sel dəysin xətrimə, təkcə sən dəymə.

      Qəriblik görmüşəm, neçə dağ-aran,

      Ayrılıq könlümü eyləyib viran.

      Bir ömrü yarıya bölüb aparan,

      İl dəysin xətrimə, təkcə sən dəymə.

      Şahidi olmuşam hər toyun, yasın,

      Qoy, məni qüssələr, qəmlər çulğasın.

      Qönçələr ah çəksin, çiçək qarğasın,

      Gül dəysin xətrimə, təkcə sən dəymə.

      Alqayıt heç kəsdən inciməz, inan,

      Bakı nalə çəkib, inləsə Şirvan.

      Gəncə, Təbriz, Tehran, Qarabağ, Muğan,

      Mil dəysin xətrimə, təkcə sən dəymə.

1986-ci il, Mingəçevir.

      Qal, Kərəm

      Əsli və Kərəmin qəbri üstündə.

      Məzarını ziyarətə gəlmişəm,

      Yar eşqi ilə bir “Kərəmi” çal, Kərəm.

      Sən yanalı müqəddəslik yanıbdı,

      Heyrətlərə, qüssələrə dal, Kərəm.

      Əsli uçub, düymə qalıb əlində,

      Sevgi andı bəstələnib dilində.

      Bir atəşsən, od gizlənib külündə,

      Əsrlərdən qisasını al, Kərəm.

      Ahın, ünün bir vüsala möhtacdır,

      Bu istəyin kainata nur saçdı.

      Sənin odun zülmətlərə yol açdı,

      Dayanmışam hüzurunda lal, Kərəm.

      Həyat sandın o müqəddəs röyanı,

      Əsli köçü bir də haçan dayanı?

      Sən yananda şimşək döydü qayanı,

      Suya döndü dəryalarda sal, Kərəm.

      Alqayıtam, o anları görməzsən,

      Xumarları, Sənanları görməzsən.

      Oyanarsan, yananları görməzsən,

      Necə varsan, eləcə də qal, Kərəm.

1987-ci il, Qara Keşiş kəndi.

      Ağlama

      Demədimmi bir yaralı ürəyəm,

      Ey dəcəlim, xətakarım, ağlama,

      Göz yaşından bayquşlara dönərəm,

      Sən olarsan günahkarım, ağlama.

      Can istədim, can almağa can atdın,

      O