Искәндәр һәм Зәйнәп / Искандер и Зайнаб. Группа авторов

күзләрем.

      Йөрәк кызу тибеп җавап бирә,

      Ә «белмимен» шуның серләрен…

      Тиң булмаган ярлар йөрәкне борчый,

      Каннарыңа сеңә сүзләре.

      Баш миенең нечкә җирләрендә

      Калып килә аның эзләре.

      Тиңсез чәчәк!.. их… син, гөлкәй,

      Ник яралдың тормыш каршына!

      Кичке җилдә әкрен җилфердәдең,

      Тирән хисләр салдың башыма.

      Өзмә, гөлкәй, гөл чәчәген,

      Ямьнәрен бетерәсең,

      Үз көлүләрең дә артык,

      Ятларга көлдертәсең.

      Тәрәзәләрең ачып куй,

      Гөлләрең җилфердәсен,

      Серләреңне җилгә чәчмә,

      Дошманнар сөенмәсен.

      Син уйлыйсың күп дусларың

      Сер саклый белә диеп,

      Кеше сере кешедә тормый,

      Әйтсәң дә сакла диеп.

1941 ел, 29 апрельСҮЗЛӘРЕМ

      Языйм әле шушы кәгазьгә

      Серләремне сезгә – дустыма.

      Аерылсак та сүзләр калыр,

      Билге булыр дуслык антыма.

      Дуслык… әйе, кайнар дуслык

      Тирән тойгы сала йөрәккә.

      Йөрәгемдә янган утны басып,

      Ирешеп булыр микән теләккә?!

      (Ул теләккә мин ирештем. 1941ел)

      Ул билгесез, дустым, аңа тормыш

      Мөмкинлеген үзе бирерме?

      Өзелеп сөйгән серле күзләреңне

      Алгы көннәрдә дә күрерменме?..

      Күңелле иде, Зәйнәп гөлкәй,

      Сез булганда миңа яшәве,

      Эчем пошкан чакта кереп,

      Серләремне сезгә сөйләве.

      Сезне күргәч, йөрәк ялкыннары

      Сүрелә иде, гөлем – Зәйнәбем.

      Озакламый синнән аерыламын,

      Кайда үтәр матур җәйләрем?!

      Озакламый матур җәйләр килер,

      Сандугачлар сайрар болында.

      Сызылып алсу таңнар аткан чакта,

      Сез булырсыз минем уемда.

      Хыялларым булыр сезнең белән,

      Тик булмассыз, гөлкәй, үзегез.

      Белеп булмас, шул таңнарда

      Кемгә карар серле күзегез?!

      Җәй таңының һәрбер иртәсендә

      Төрле кошлар сайрар болында.

      Шул таңнарга карап уйланганда,

      Кемнәр булыр җылы куйныңда?!

      Үтәр көннәр, агым сулар кебек,

      Сагындырыр шунда дустымны.

      Җир өстендә чакта тере гәүдәм,

      Онытмамын сөю антымны.

      Сөям артык сөю белән, гөлкәй,

      Тик әйтүе авыр ул сүзне.

      Беркемне дә алай сөймәдем мин,

      Сөйгән кебек, гөлкәй, мин сезне.

      Тик борчыйлар юк-бар сүзләр белән,

      Көнләшепме безнең дуслыктан,

      Ишеткәндә шундый нахак сүзләр,

      Күңел төшә булган шатлыктан.

      Аңлаталмыйм шундый вакытларда

      Күңелемнең ятта булмавын,

      Кайнар хискә баткан күңелемнең

      Фәкать сезне генә уйлавын.

      Ярый, Зәйнәп гөлкәй, ачуланма,

      Хисләремне бүләм шушында.

      Барыбер аңлаталмыйм сөюемне,

      Туктап калам шушы урында.

      Йә… Зәйнәбем, миңа күп калмады,

      Китәр көннәр килеп җиттеләр,

      Тормышымның көчле