Сайланма әсәрләр / Избранные произведения. Нури Арсланов

һич кирәкми артык,

      Яшендәй тик бер

      Җырларым нурыннан балкып

      Яктырса гомер.

1953

      Яшьлегемнең чая аты

      Яшьлегемнең чая аты

      Еракта инде чаба…

      Тотып булса иде аны,

      Авызлыклап яңадан бер

      Меналсаң иде аңа!

      Ак томаннар сарып алган

      Яшьлегем тавын төреп,

      Инде мин аңа куналмам,

      Хисләрем җәйсә дә канат,

      Булсам да бөркет кебек.

      Инде хыял кыясының

      Мин итәгенә төшәм;

      Анда акыл чишмәсенең

      Хикмәтле салкын суларын

      Эчалган кадәр эчәм!

      Эх, ярсу яшьлек канатын

      Гел җилпеп булса иде,

      Яшьлекнең йөгәнсез атын

      Шушы акыл чишмәсеннән

      Эчертеп булса иде!

1954

      Күз-колак

      Бик үтенде Сәрвәр апа:

      – Ышанам сиңа, күрше,

      Юлда безнең Мәдинәгә

      Күз-колак була күрче.

      Кузгалып киттек. Калгыйбыз –

      Поезд тибрәтеп бара.

      Ул башын куйган иңемә,

      Бик якын безнең ара.

      Мин кулын алдым кулыма,

      Йотылдым күзләренә.

      Хаҗәт түгел мондый чакта

      Мәхәббәт сүзләре дә…

      Ай вагон тәрәзәсеннән

      Бармак янады безгә.

      Шунда Мәдинә әнисен

      Төшердек исебезгә.

      Мин Сәрвәр апа әйткәнне

      Аңлавын бик аңладым,

      Ләкин нишлим соң, аныңча

      Күз-колак булалмадым!..

      «Күз-колак бул» дип әйтүләр

      Бер гадәт-йола гына,

      Булмый яшьлек хисләренең

      Күзе дә, колагы да.

1954

      Ак таңнар

      Пушкин үзенең Петроградын мактап,

      Ак төннәрен мактап туймаган.

      Мин урамнан барам аны ятлап,

      Тирән хискә чумып уйланам.

      Күргәнем бар минем ак төннәрне.

      Ә Казанда менә ак таңнар:

      Агачлары гүя таң гөлләре –

      Ап-ак кардан чәчәк атканнар.

      Көмеш пәрдә япкан шәһәр өстен,

      Тирә-якта – энҗе балкышы.

      Буран белән килгән озын төннең

      Инде узган соңгы яртысы.

      Тып-тын һава алмаз бәскә тулган,

      Керфекләрдә – көмеш чаткылар…

      Әнә төнен түбәләрдә кунган

      Күгәрченнәр канат кактылар.

      Нинди рәхәт тышта бу чагында:

      Шәһәр әллә кайчан уянган,

      Күпләр, чыгып йокы кочагыннан,

      Ашыгалар кышкы урамнан.

      Мин хәерле иртә телим сезгә!

      Бәхет телим тыныч өйләргә.

      Тик үз җаным тыныч түгел бер дә,

      Тынычлыкны артык сөйгәнгә.

      Нинди юмарт гыйнвар бураннары,

      Нинди матур бездә ак таңнар!

      Тынып яткан Казан урамнары

      Ап-ак кардан чәчәк атканнар.

1956

      Яр буйлатып чаба дулкын

      Колакларын артка салып

      Чапкан ак эт кебек

      Чаба дулкын, итәгеннән

      Ярны эләктереп.

      Яр буйлатып чаба дулкын…

      Ләкин нинди файда?

      Үзен