Сайланма әсәрләр / Избранные произведения. Нури Арсланов

, керфегем,

      Мөлдерәт җәүһәрдәй бөртегең,

      Шат яшем.

      Һәм уйнак шул яшен аркылы

      Күренсен хыялым ялкыны –

      Якты нар1.

      Нурында бер генә суласам,

      Бәхеттән бер генә еласам –

      Җан тынар.

1937

      Без икәү кайгым белән

      Ул разәләттә2, аның юк дуслары, сердәшләре,

      Ул газаплы, ул боек, түгелә күзеннән яшьләре;

      Ялгызы, сынган күңел, калган диләрдер, мин беләм, –

      Бервакыт ялгыз түгел мин – без икәү кайгым белән.

      Без – гади дуслар, миңа ул үз итеп көн дә килә

      Һәм йөрәккә һич тәкәллефсез3 кереп, түргә менә.

      Мин аның шиксез киләсен һәрвакыт алдан беләм;

      Мин түгел ялгыз, күрәсең, без икәү кайгым белән.

      Ул килә, моңсу күңелдә нечкә хисләр кузгатып,

      Яндыра хәсрәтле җанны көчле утларга салып,

      Ул бирә илһам йөрәккә, ул бирә рух, мин беләм, –

      Һич кенә ялгыз түгел мин – без икәү кайгым белән.

      Җик4 идем мин, кулларымнан күпне

                                                         тартып алдылар,

      Әмма кайгымны ала алмый миңа калдырдылар.

      Без һаман бергә хәзер, ялгыз түгелмен, мин беләм:

      Бик якын дуслар, туганнар без икәү кайгым белән.

      Саргаеп, көзләр җитеп, яфрак кебек сулганда да,

      Тар кабергә урнашып, җиргә башым куйганда да,

      Чын дустым – кайгым һаман янда буласын

                                                                  мин беләм, –

      Мәңгегә ялгыз түгел мин: без икәү кайгым белән.

1938

      Зөбәрҗәт

      Кояшлы, салкын

      Кышкы бер иртә.

      Энҗедәй булып

      Җемелдәп, җирдә

      Ялтырап ята

      Ап-ак кар гына…

      Әнә кош кебек

      Очып чаңгыда,

      Эз салып карда,

      Зөбәрҗәт бара,

      Аның күзедәй

      Зәп-зәңгәр һава.

      Җилферди җилдә

      Чәч толымнары,

      Таудан түбәнгә

      Юллар бормалы;

      Борылган чакта

      Бер якка таба,

      Кар тузаннары

      Бөркелеп кала.

      Күңеле шат аның,

      Йөрәге – ялкын…

      Бит урталарын

      Кыздыра салкын.

      Көләч йөзендә

      Нур балкып тора;

      Күңелне аулап,

      Гел тартып тора.

      Сокланып карый

      Аңа кешеләр,

      Берсе берсенә

      «Кем?» дә «кем?» диләр.

      – Беләм мин аны,

      Белегез сез дә:

      Укучы бер кыз.

      Ул күрше безгә.

      Шуны да әйтим,

      Алайса, иптәш,

      Аңа бу елда

      Нәкъ унсигез яшь.

      Быел беренче

      Сайлауга бара.

      Җиткән кыз инде,

      Ул сайлый ала.

      Шаярта берсе:

      – Әһә, алайса,

      Тик мине сайлар,

      Ул сайлый алса.

      Миннән дә уңган

      Егетне тапмас.

      Сайласын мине,

      Әйт аңа кайткач.

      Ләкин Зөбәрҗәт

      Кушылмый сүзгә,

      Ишетми безне,

      Ерак ул безгә.

      Көлеп, кул болгап,

      Әнә тагын да

      Ук кебек очып

      Бара чаңгыда.

1950

      Йөрәк

      Гел кабатлый үзенекен

      Миңа бу медицина:

      – Тынгысыз йөрәгең синең,

      Бу ярамый, – дип, – сиңа.

      Нишләсен, янып өйрәнгән

      Йөрәк соң түзәмени?

      Бүгенге дәртле көйләрдән

      Тибеше үзгәмени?!

      Хәрәкәткә көйләп куйган

      Машина түгел бит ул.

      Ашкына, талпына торган

      Канатлы күңел бит ул!

      Ул җиргә тынычлык тели,

      Тик үзе тынмый бер дә,

      Ул сугышка каршы өнди

      Миллионнар белән бергә.

      Ул колония колларына

      Азатлык

1

Нар – ут.

2

Разәләттә – хурлыкта.

3

Тәкәллефсез – кыланусыз.

4

Җик – чит-ят.