Юлда булу хәерле… / Лучше быть в пути…. Ринат Мухамадиев

иде. Хәленә кергән шкипер агай, билет ягы шактый авыр булуга да карамастан, аны беренче рейска ук утыртып җибәрде.

      Дүрт сәгать буе аяк өсте басып барды ул. Урын юклыктан түгел, утырырга үзе теләмәде. Тизйөрешле теплоходның читенә сөялеп, аның канатларыннан як-якка сибелеп калган суны күзәтеп барды. Судан искән салкынлык, рәхәтлек аның күңеленә азмы-күпме сабырлык, түземлек китерә иде. Шундый чакта ничек итеп тыныч кына утырып барырга кирәк… Теплоход түгел, ул үзе канатлы коштай ашкына, зарыгып көткән сөйгәне янына ашыга. «Яңача яши башлыйм… Ике дә уйламыйм, иртәгесен үк үзен Якты Ярга алып кайтып китәм… Нараттан йорт җиткерәм… Җитәр… Җитәр!» – дип, бүген менә ничәнче кат кабатлавы инде аның.

      Әледән-әле түш кесәсенә хәстәрләп тыгып куелган хатларны капшады егет. Ул аларны алмаш-тилмәш кулына алды. Югыйсә бер үк сүзләр. Аларда язылганнарны яттан белүенә дә карамастан, Альбинозаның хатларын кайтып-кайтып укудан бер тәм тапты ул. Хатлардагы һәр сүзгә генә түгел, һәр тыныш билгесенә кадәр мәгънә салынгандай тоелды егеткә. Ә инде күпнокталар һәм җәяләр эченә алынган өндәү билгесенә җиткәндә, аның йөрәге күкрәгеннән бәреп чыгарга ашкынгандай тибәргә тотына иде. Чөнки ул тыныш билгеләрендә алар үзләре генә аңлый торган серләр яшерелгән. Альбинозаның да аны сагынуын, аны бер күрергә зарыгуын тою әйтеп-аңлатып бирүе дә кыен булган бер рәхәтлек китерә иде егеткә. Димәк, ул да өзгәләнә, ул да аны, бары тик аны гына көтә… Иртәгесен үк Якты Ярга… Билет юк дип тормас. Җәяүләп… Якты Яргача кулларында күтәреп кайтачак ул аны…

      Шәһәр урамнарында адашып байтак йөрде ул. «Яшел» дип аталган урамны белүчеләр очрамады. Кемнән генә сорашмасын, иңбашларын җыерып, авыз турсайттылар. Егетнең инде ашкынуы басыла, дөрләп кабынган өмете, мае бетеп килгән шәмдәй, сүнәм-сүнәм дип калтырана башлаган иде. Шунда хәтеренә төште – Альбиноза ике сүзнең берендә «Маяк» ресторанын искә алырга ярата иде… Ресторан янында аңарга «Яшел» урамына юл күрсәттеләр.