Molla Nəsrəddin lətifələri. Группа авторов

Teymura yaxınlaşır. Onun böyründən möhkəm bir çimdik götürür. Teymurun bağırtısı göyə qalxır. Hirslə dönür ki:

      – Dəli olmamısan ki? Nə qayırırsan?

      Molla baş əyib deyir:

      – Üzr istəyirəm, qibleyi-aləm sağ olsun! Elə bildim ki, evimizdəyəm, sən də bizim arvadsan.

      Teymur qışqırır ki:

      – Nə danışırsan?

      Molla deyir:

      – Hirslənmə, qibleyi-aləm! Üzr bədtər əz günah bax budur!

      YALAN DEYİBLƏR

      Teymurləngə xəbər verirlər ki, Molla Nəsrəddin bir məclisdə onun zülmkarlığından danışırmış. Teymur hirslənib Mollanı hüzuruna çağırır ki:

      – Bu nədir? Yoxsa başın bədəninə ağırlıq eləyir? Deyirlər məclislərdə mənim zülmkarlığımdan danışırsan.

      Molla deyir:

      – Qibleyi-aləm sağ olsun! Sən özün bilirsən ki, mən həmişə elə söz deyirəm ki, qəribə olsun, təzə olsun, heç kəsin eşitmədiyi, bilmədiyi, danışmadığı olsun. Xoruz səsi eşitməmiş söz olsun. Sənin zülmkarlığın, hamının bildiyi, danışdığı köhnə şeydir. Burada nə qəribəlik var ki, mən də danışam? Sənə yalan deyiblər.

      BELİMƏ BAĞLASINLAR

      Deyirlər ki, Teymurləng Mollanın nə dərəcədə cəsarətli olduğunu yoxlamaq üçün cəlladlara əmr edir:

      – Bu saat bunu boğazından asarsınız!

      Cəlladlar Mollanı qarmalayıb götürürlər. Molla heç bir söz demir. Qapıdan çıxdıqları vaxt Teymur soruşur:

      – Axır dəqiqələrindir, Molla. Vəsiyyətin varsa, elə!

      Molla deyir:

      – Vəsiyyətim yoxdur. Ancaq balaca bir xahişim var.

      Teymur deyir:

      – De!

      Molla deyir:

      – Mənim boğazımdan yaman qıdığım tutur. Xahiş eləyirəm, əmr eləyəsiniz kəndiri boğazıma yox, belimə bağlasınlar.

      SONRA GÖZÜM ÜSTƏ

      Bir gün Teymurləng Molladan soruşur:

      – De görüm, məni nə qədər istəyirsən?

      Molla deyir:

      – Mən Molla Nəsrəddinəm, sən də qibleyi-aləm Teymur. Demək ki, mən səni o qədər istəyirəm, nə qədər ki Molla Nəsrəddin Teymuru istəyə bilər.

      Teymur deyir:

      – Yaxşı, mənim xatirim üçün ölümə gedərsənmi? Molla:

      – Özüm gedə bilməsəm də, cəlladlar kömək eləyərlər.

      Teymur:

      – Məsələn, əgər mən əmr eləsəm, bu saat özünü dənizə atarsanmı?

      Molla bu sözü eşitcək durur ayağa. Teymur soruşur:

      – Haraya?

      Molla cavab verir:

      – Qibleyi-aləm sağ olsun! Sənin yolunda dənizə atılıb boğulmaq mənim üçün şərəfdir. Ancaq icazə ver, qabaqca gedib üzməyi öyrənim, sonra gözüm üstə!

      BƏS NƏ VAXT ELƏSİNLƏR?

      Deyilənlərə görə, bir dəfə Molla Nəsrəddini öz yaşadığı şəhərə hakim təyin eləyirlər. Elə Molla işə başlayandan iki gün sonra qaraullar iki nəfər oğru tutub onun yanına gətirirlər. Oğruların biri gecə, biri də gündüz oğurluq etdikdə tutulmuş imiş. Molla işi yoxlayıb gündüz oğurluq eləyəni həbsə alır, gecə oğurluq eləyəni azad edir.

      Azad edilmiş oğrunun yardığı evin sahibi Mollanın əlindən Teymurləngə ərizə yazıb işi düz aparmadığından şikayət edir. Teymur Mollaya əmr göndərir ki: "Gecə filankəsin evini yarmış filan oğrunu tutub cəza verərsən!"

      Molla əmri alıb oxuyur, öz-özünə fikirləşir ki, yəqin, qanunlar dəyişib, mənim xəbərim yoxdur. Bu oğrunu tutub həbs eləyir, gündüz oğurluq edəni isə azad edir, oğurladığı şeyləri də ev sahibindən alıb ona qaytarır. Bu dəfə də bu ev sahibi Teymurləngə şikayət edir. Teymur hirslənib Mollanı hüzuruna çağırıb deyir:

      – Sən nə eləyirsən? Bu oğrunu niyə azad eləyibsən?

      Molla deyir:

      – Sənin əmrinə görə.

      Teymur hirslənir ki:

      – Necə mənim əmrimə görə? Mən nə vaxt yazmışam ki, onu azad eləyəsən?

      Molla deyir:

      – Qibleyi-aləm sağ olsun! Bu oğruların biri gecə ev yarıb, biri gündüz. Ata-babadan biz görmüşük ki, oğurluğu gecə eləyərlər, gündüz eləməzlər. Ona görə də mən o gündüz oğurluq eləyəni qanuna və adətə uyğun olmadığına görə həbsə alıb gecə oğurluq eləyəni azad eləmişdim. Sonra sizin imzanızla bir əmr aldım ki, gecə oğurluq eləyən adamı həbsə almaq lazımdır. Ona görə mən də dedim ki, yəqin, qanunlar dəyişib, gecə oğrusunu təzədən həbs eləyib gündüz oğrusunu azad elədim.

      Teymur hirslənir ki:

      – Bu saat gedib onu da tutarsan.

      Molla deyir:

      – Qurbanın olum, axı bu, ədalətsizlikdir. Yaxşı, bu yazıqlar gecə oğurluq eləməsinlər, gündüz eləməsinlər, bəs nə vaxt eləsinlər?

      ƏDALƏTİNDƏN DANIŞIRAM

      Günlərin birində Teymurləng böyük bir qonaqlıq verir. Molla da bu qonaqlıqda iştirak edir. Teymur görür ki, Molla bir nəfərlə çox şirin söhbətlə məşğuldur. Onu utandırmaq məqsədilə yanına gələrək deyir:

      – Yenə, kim bilir, yalandan nə basıb-bağlayırsan?..

      Molla heç özünü sındırmadan baş əyib deyir:

      – Nə eləyim, qibleyi-aləm sağ olsun. Yalansız keçinmək olmur. Sizin ədalətinizdən danışıram.

      DÖRDQIÇLI OLARDIN

      Günlərin birində bir nəfər Teymurləngə bir qaz gətirir. Teymur Mollaya tapşırır ki, qazı bişirtdirsin. Aşpaz qazı qızardır. Molla qazı Teymur üçün aparanda nəfsini saxlaya bilməyib bir budunu özü yeyir. Teymur baxır ki, qazın bir budu yoxdur. Üzünü Mollaya tutub soruşur:

      – Molla, bəs bu qazın bir qıçı hanı?

      Molla halını dəyişməyib cavab verir:

      – Necə yəni bir qıçı hanı? Qaz birqıçlı olar də…

      Teymur hirslənir ki:

      – Nə sarsaq-sarsaq danışırsan? Necə yəni qaz birqıçlı olar?

      Molla:

      Başın üçün, qaz birqıçlı olar, – deyib Teymuru inandırmağa çalışır.

      Teymur Mollanın bu hərəkətindən bərk qəzəblənir. Molla görür iş şuluqdur. Birdən gözü sataşır pəncərəyə. Baxır ki, çayın kənarında bir dəstə çöl qazı var, hamısı da birqıçlı durub, özlərini günə verirlər. Tez üzünü Teymura tutub deyir:

      – Sən