ОДАМИЙЛИК СЎҚМОҚЛАРИДА. НЕЪМАТУЛЛО ТУРСУНОВ

яшаб ўйнаб утган болалар.

      Набиралар порахур гадо бўлгайлар.

      ***

      Тўғри инсонни кам учратамиз ҳаётимизда,

      Тўғри усган дарахт ҳам кам бизни дунёда.

      ***

      Давр келса бир чивиннинг бошига,

      Семург қуш ҳам таъзим қилар қошига.

      Мажбур чидаб бу тақдирнинг тошига,

      Маймун йиғлар бу ҳаётнинг ҳолига.

      ***

      Қонхур чивин келса бир мамлакат бошига,

      Ўлаксахўр парвонадир чивиннинг атрофига.

      Адолат, виждон, ақл, ор номус йўқлигига,

      Тангри хам ожиздир жонзотлар мушкулига.

      ***

      Бири келди, ҳаёт чиройига гўзаллик қўшди,

      Бири келди, кўп нарсаларни яратиб кетди,

      Бири қаллоб бўлди, инсонга зиёни тегди,

      Бири томошабин бўлди-ю оламдан ўтди,

      Нега келганини дунёга тушунмай кетди.

      ***

      Сочимга оқ тушганини билмай қолибман,

      Юзимдаги ажинларни курмай қолибман,

      Ҳаётимни утганини сезмай қолибман,

      Ёнимдаги ғанимни дўст деб билибман.

      ***

      Мен бой эмасман деб коинмагин сен,

      Ўксинма деб, – Мансабга эга эмасмен.

      Гар ҳалол пуқма еб, тоза бўлсанг сен,

      Икки дунё аро улардин юқорида сен.

      ***

      Бир кун оллоҳга ибодат қилиб,

      Олти кун гуноҳда яшаб утасан,

      Иблисларни шунда кулдириб,

      Бил Тангрининг ғазабида сан.

      ***

      Менга яратмадингиз,-дема ота онанга,

      Улар борини бергадир фарзандларига.

      Жонини ҳам тайёр улар сенга беришга,

      Бил сен улардан абадий қарздорликда.

      ***

      Сурамаслар у дунёда сени бойлигинг,

      Ахамиятсиз ҳамда бўлган мансабинг,

      Эътиборда ҳаётингда сен тозалигинг,

      Ҳамда саналар қилган эзгу ишларинг.

      ***

      Табассум ҳал қилади муаммоларни,

      Сукут сақлаш олади унинг олдини.

      Одат қил доим юмшоқ сўзликнгни,

      Гапирганда унутма сен доноликни.

      ***

      Тақдирни билмайсан не битган сенга,

      Тангри бир нарсани сендан олганда,

      Бошқа берганини қўлингдан қўйма,

      Фақат ўзинга ишон оғир кўнингда.

      ***

      Душманига доим яхшилик қилди,

      Ғанимларига ҳам мехр курсатди,

      Бегонадан ҳам ёрдамини у аямади,

      Одий одамийликни бажариб юрди.

      ***

      Бирига йўл берди, у ўзини юқори тўтди,

      Юмшоқ гапирди, бошин эгди деб билди.

      Инсонийликни билганлар уни тушунди,

      У эса бажариб юрди доим одамийликни.

      ***

      Ҳурмат қилди, бошқача бири тушунди,

      Садоқатли бўлди, бири қадрин билмади,

      Касбини бажарди, Бурчи,– дегани бўлди,

      У бажариб юрарди оддий одамийликни.

      ***

      Поклигига қараб шогирд танладим,

      Одам ажратадилар, – деган таъна эшитдим.

      Кўзи тўқ, қалби пок, зиёли бўлсин дегандим,

      Одий одамийликни мен талаб қилгандим.

      ***

      Шогирдларга фарзандимдек мехр