A fairy tale of a gifted Kazakhstani writer, Jan Amany, tells a story of one aul: its fables, legends, beliefs, and miraculous events that happened to its people and now are passed over from one generation to the next. The author was inspired by Okzhetpes – a Tazy breed dog. Amany conveys her admiration towards this noble breed through the protagonists of her stories – Doszhan-ata and his grandson Bakhytbek.
Талантты қазақстандық жазушы Джан Аманиидің ғажайып хикаясы бір ауылдың өмірі: оның тарихы, ауыздан ауызға тараған аңыздары мен риуаяттары және оның тұрғындары бастан кешкен таңғаларлық оқиғалар туралы баяндайды. Авторды әңгімені жазуға тазы тұқымды ит Оқжетпес шабыттандырды. Жазушы иттердің осы тұқымына деген махаббаты мен құрметін кітап кейіпкерлері – Досжан қария және оның немересі Бақытбек арқылы жеткізді.
Сказочная история талантливой казахстанской писательницы Джан Амании повествует о жизни одного аула: его истории, легендах и преданиях, что передаются из уст в уста, и чудесных событиях, случившихся с его жителями. На написание рассказа автора вдохновила Окжетпес, собака породы тазы. Свою любовь и уважение к собакам этой породы писательница передала через героев книги – старика Досжана и его внука Бахытбека.
Honoré de Balzac's 1830 <I>Treatise on Elegant Living</I> was a keystone text on dandyism, preceding Jules Barbey d'Aurevilly's <I>Anatomy of Dandyism</I> (1845) and Charles Baudelaire's “The Dandy” (in <I>The Painter of Modern Life</I>, 1863), and marking an important shift from the early dandyism of the British Regency to the intellectual and artistic dandyism of nineteenth-century France. The <I>Treatise</I> is the first true philosophical expression of dandyism, and is full of well-crafted aphorisms: “Elegant living is, in the broad acceptance of the term, the art of animating repose,” runs one classic definition of dandyism, and “One must have studied at least as far as rhetoric to lead an elegant life” asserts the importance of verbal pirouette and dexterous quipping to the dandy. Further embellished with anecdotes and historical and personal illustrations, Balzac's <I>Treatise</I> even features a fictitious encounter with the original dandy himself, Beau Brummell. Never before translated into English, this witty tract makes for an illuminating cornerstone to Balzac's <I>Human Comedy</I> (which was originally to have included a never-completed four-part philosophical “Pathology of Social Life”). Above all, it represents a decisive moment in the history of dandyism, and an entertaining exposition on the profundities of what lies deepest within all of us: our appearance.
Роман из шорт-листа Букеровской премии. Немецкий интеллигент в эмоциональном раздрае и японский студент-самоубийца отправляются в путешествие по Японии. Марион Пошманн – немецкая писательница и поэтесса. Родилась в 1969 году в городе Эссен (Германия). Изучала германистику и славистику в Боннском университете. Лауреат многих литературных премий, в том числе премии имени Эрнста Майстера за лирику (2011 год). Недавно она получила Берлинскую литературную премию и стала профессором теории немецкоязычной поэзии в Свободном университете Берлина.