Абдурауф Бахмалийнинг «Чўлкуварлар достони», «Бахмалим боғим менинг», «Қалб эшиги калити», «Эзгулик тахти соҳиблари», «Суюклигим» ва «Сардоба сардорлари» публицистик асарларида ҳам шеърий мисралар асар ғоясига ҳамоҳанг эди. Адиб кексалик давридаги ибодат йўлларига ҳам бадиий воситалар билан ёндашган ва Сизга тақдим этаётган маърифий-назмий туҳфасини «Мунтазирман» деб атабди. У ўз шеърлари билан Мустақил Ватани хизматига қандай тайёр турган бўлса, мустаҳкам исломий эътиқодда бўлган ота-боболари йўлидан юриб, динимиз кўрсатмаларига ҳам мунтазир эканлигини эътироф этмоқда.