Антон Чехов
Список книг автора Антон ЧеховВишневый сад
Две пьесы А. П. Чехова – «Вишневый сад» (1904) и «Дядя Ваня» (1897) – под одной обложкой. Новатор театра, сам Чехов причислял свои пьесы, скорее трагические, к жанру комедии – что и по сей день вызывает споры литературоведов и критиков. Уводя сюжет драматических произведений в подтекст, Чехов направляет всю мощь своего импрессионистического метода на описание действительной жизни в ее печальных и забавных проявлениях, которые непрерывно следуют друг за другом: мгновения одиночества и любви, праздничных и денежных забот. И главным героем становится время, которое неизбежно проходит и незаметно ведет человека к его концу.
Рассказы
В сборник вошли самые известные рассказы Антона Павловича Чехова, изучение которых предусмотрено школьной программой: «Каштанка», «Хамелеон», «Ванька», «Мальчики», «Белолобый», «Лошадиная фамилия» и другие. Чехов удивительно метко передаёт в нескольких штрихах уникальный характер каждого героя, о котором он пишет, и в этих образах читатель может узнать кого-то из знакомых либо самого себя. Трогательные, комичные, а порой трагичные, рассказы Чехова описывают жизнь такой, какая она есть, заставляют задуматься и не оставляют никого равнодушными.
Письма мхатовцам. 1898–1904
В сборник вошли письма А.П. Чехова мхатовцам, а также несколько писем А.М. Горькому, А.С. Суворину, В.Ф. Комиссаржевской, Ф.Д. Батюшкову и др. В письмах отражены деловые отношения писателя с МХТ, его требования к постановке своих пьес, к подбору актеров; раскрываются также и дружеские связи с режиссерами и актерами театра. Особое место занимает личная переписка с ведущей актрисой МХТ и женой О.Л. Книппер-Чеховой. Для широкого круга читателей.
Архиерей
Антон Павлович Чехов не был религиозным, но всегда уделял большое внимание месту православия в жизни народа и каждого отдельного человека. Еще в 1904 году известный философ и богослов Сергей Булгаков утверждал, что в творчестве Чехова «ярко отразились искание веры, тоска по высшему смыслу жизни, мятущееся беспокойство русской души и ее больная совесть». В этот сборник вошли рассказы писателя, написанные в разные годы, но в которых в той или иной степени прослеживаются религиозные мотивы, среди них: «На Cтрастной неделе», «Случай из практики» и «Архиерей».
Qılaflı adam
"Çexovun hekayələri həmişə aktualdır, çünki yaratdığı parlaq obrazlara hər bir dövrdə, hər bir yerdə – məhəlləmizdə, iş yerimizdə, idarədə – rast gəlmək mümkündür. “Qılaflı adam” dünyadan təcrid olub öz qınına çəkilən, sərt, kobud qaydalarla yaşayan yunan dili müəlliminin faciəvi taleyindən bəhs edir. “Qüssə” yaşlı bir adamın dərdinə qulaq asmaq istəməyən cəmiyyətin fərdlərinin necə bir-birinə yadlaşdığını göstərir. Həcmcə kiçik olsa da, emosional təsir baxımından olduqca böyükdür. “Rotşildin skripkası” hekayəsində il boyu zərər elədiyi üçün həmişə mısmırığını sallayan, həyatdan heç cür zövq ala bilməyən bir skripka ifaçısının tədricən həyatın mənasını dərk edən, həqiqi zərərin nədən ibarət olduğunu anlayan bir insana çevrilməsindən danışılır. “Buqələmun” yaltaqlığı özünəməxsus sarkazmla tənqid edən Çexovun ən tragikomik hekayələrindən biridir. “Çaxnaşma” hekayəsi evdə qopan bir oğurluq mərəkəsi ilə başlayır. Müəllif hekayədə varlı insanların mənəvi cəhətdən necə aşındıqlarını, öz tabeçiliyində olan insanlara çəkinmədən şər-böhtan atmağın onlar üçün necə asan olduğunu təsvir edir. "
Doxsanıncı illərdə
"Çexovun ən məşhur hekayələrindən olan “Doxsanıncı illərdə” (“Mənim həyatım”) əsərində ata-oğul konflikti fonunda o dövr cəmiyyətində baş verən təbəqələşmə və onun yaratdığı problemlərdən bəhs edilir. Əsərin qəhrəmanı Misail zadəgan, əsil-nəcabətli, kübar bir ailədə böyüsə də, onu heç vaxt buraxmayan təmiz hisslərin təhriki ilə bu mühitə qarşı çıxır, onu döyərək mənəvi travmalara məruz qoyan atasına qarşı gələrək evdən çıxıb gedir. O düşünür ki, bu kübar ailələrdə yaşayan insanlarla min bir əziyyətlə pul qazanan insanlar arasında heç bir fərq olmamalıdır; cəmiyyətdə ədaləti bərpa etmək üçün hamı fiziki əməklə məşğul olmalıdır. – Bu, Çexovun arzuladığı cəmiyyət idi. – Amma iş burasındadır ki, Misail burada da rahatlıq tapa bilmir, o bu dəfə sadə insanların qabalığından, kobud həyat tərzindən cana doyur. Müəllif burada bizi böyük bir çıxılmaza salır. İnsan tərəqqi üçün fiziki əməkdən vaz keçib maarifçilikləmi məşğul olmalıdır? Yoxsa əxlaq qanunlarını, başqasına yük olmamağı əsas sayaraq həyatını fiziki əmək əsasında qurmalıdır? "
6 №-li palata
"“6 №-li palata” Çexovun ən vahiməli, sarsıdıcı hekayələrindən biridir. Ağıllı, dərin fəlsəfi düşüncəsi olan bir ziyalının dəlixanaya necə düşməsini əks etdirən dəhşətamiz bir gerçəklikdir. Mürəkkəb xarakterlər, fəlsəfi dialoqlar, ağıllı insanın yalqızlığı bu hekayənin əsas motivləridir. Təqibolunma maniyasından əziyyət çəkən Qromov dəlixanaya düşməyi ilə barışmır, ondan qat-qat aşağı insanların bayırda əl-qolunu sallaya-sallaya gəzməsinə, özününsə palatada çürüməsinə daxilən dözə bilmir. Doktor Yefimiç isə xoşbəxtliyin xaricdə yox, insanın daxilində olduğunu deyir; fərqi yoxdur, insan istər palatada olsun, istər evində, əgər o, dərrakəli insandırsa, deməli, xoşbəxtdir. Yefimiç öz düşüncəsi üzündən get-gedə tənhalaşırdı. Cəmiyyətin kəmağıl, mənfəətpərəst olması onu mənən incidirdi; o yalnız palatada, Qromovla söhbət edərkən rahatlaşırdı. Əslində, Çexov cəmiyyətin iç üzünü açaraq absurd və müdhiş bir reallığı – dəlixanadakıların, əslində, ağıllı, cəmiyyətdəki bir çox intelligent insanın isə küt, hissiyyatsız olduğunu – çatdırır."
