ASUMAN PORTAKAL
Список книг автора ASUMAN PORTAKALZEPLIN TEYZE'NIN YILDIZLARI
"“Şımarık Puhpuh, geçen hafta, “Çüş, çüşşş!” diyerek girmişti kapıdan. Gidene kadar da çüşleyip durmuştu. Dayanamayıp, “Hayrola, eşekler mi var burada?” demiştim. Yüzüme bakıp sırıtmıştı. Bu hafta da çüşlerse canına okuyacağım onun. Umarım çüşler!” İşler umduğum gibi gitmedi. Ben Puhpuh’u pataklamayı düşünürken, o benim KAHRAMANIM oldu. Ağlarını GICIK BİR MİLYONCU’yla ören ÇILGIN YAZ tatilimin en matrak anısını ona borçluyum. Yalnız ona mı? Bir de ZEPLİN TEYZE’NİN YILDIZLARI var! Siz bu kitabı okurken, ben ZEPLİN TEYZE’nin sözünü ettiği o KIRK FIRIN EKMEĞİ YEMEYE GİDECEĞİM. Rengârenk yıldız tozlarına bulanmak istiyorsanız siz de gelin arkamdan. Fıslık çalmayı da unutmayın! Yolculuğumuz; bir kaleydoskoptan dünyaya bakmak için değil, KALEYDOSKOBUN KENDİSİ OLMAK İÇİN…"
VAN GOGH'UN YILDIZLARI
“Oyuna giriş bedava, çıkış zekâyla… Diyelim ki olmadı, yıllar geçti sen hâlâ oyundasın, bu durumda üzülmenin anlamı yok. Zaten her şey bir oyun değil mi bu dünyada? Ha tek başına oynamışsın ha bizimle!” Gizlice çantasına bırakılan Seçilmişler Oyunu yazısıyla dehşete düşen İpek, arkadaşı Örge’den yardım ister. Çok geçmeden Bulut ve Sanver de katılır bu kötücül yazının gizemini çözmeye. Öte yandan Vincent van Gogh sergisiyle büyük bir sanat olayına hazırlanan şehir grafitiler, renkli ışıklar ve yıldızlarla âdeta devasa bir tabloya dönüşür. Sergiyi gezen öğrencilere birer Van Gogh kartpostalı dağıtılırken, bazı çocuklara Vincent imzalı yıldızlar verilmektedir. Seçilmişler Oyunu ve Vincent yıldızlarının peşine düşen Örge ve arkadaşları kendilerini bekleyen acı ve tatlı sürprizlerden habersizdir. Van Gogh’un Yıldızları sanatla harmanlanmış kurgusuyla dâhi bir ressamın sonsuzluk öyküsüne de tanıklık ettiğimiz, soluk soluğa okunan bir ilk gençlik romanı. “Sizindir renklerim, sahip çıkın düşlerime.”
KELEBEK ORMANINA YOLCULUK
“Kendini de sinekleri de uçak zanneden KIVRIK KÂĞIT, sus artık!” Sevgi dolu Ori ve huysuz kelebek Mona… Yola çıkarken dünyaya yabancıdır Ori… Mona ise sevgiyi bilmez yolun başında… Kanadı yaralı Mona, bir an önce Kelebek Ormanı’na uçmak ister. Büyük göç başlamadan arkadaşlarına yetişmek zorundadır. “Çabuk sırtıma atla! Seni Kelebek Ormanı’na uçuracağım!” “Hıh, sen mi uçuracaksın beni?” Ori’ye burun kıvıran Mona, arkadaşlarına kavuşabilecek mi acaba? Bir kâğıt uçakla bir kelebeğin bizi gülümseten hikâyesi, umuda yolculuktur aslında. Sonu sevgi ve dostluğa çıkan bir yolculuk…
GEVEZE ÇIZGILER
Yıldızlarla bilmece bulmaca oynayan, düş dünyası sınırsız Rüya… Evin her köşesinde tiyatro repliği arayan ele avuca sığmaz iki kardeşin serüveni… Kedisi Yarım Köfte’nin ilgisizliğinden ve evdeki yalnızlığından yakınan Neco… Anne ve babasının incir çekirdeğini doldurmayan kavgalarını duymamak için sevimli balığı Su Cini ile masalsı bir yolculuğa çıkan İnci… Tek çocuk olmanın zorluğunu yaşayan ve sokağa çıkmasına izin verilmeyen Merve’nin dısarıda arkadaşlarıyla oyun oynayabilmek için yaptığı zekice planlar… Birbirlerine hâlâ âsık olan dede ve ninesinin çocuksu maceralarıyla neşeli günler geçiren Melis… Babasıyla oynadığı her oyunda misketleri yutulan Ozan… Grip ve bilgisayar virüsleriyle başı dertte olan Emre… Arkadaşlarının “Anime Perisi” dediği, zeki, yetenekli ve yaratıcı bir kız çocuğunun ressam olma hayalleri… Geveze Çizgiler kitabının küçük kahramanları, dokuz öyküden sesleniyorlar bize… Satırlarında cin gibi çocukların cirit attığı öyküleri okurken gülümsememek elde değil…
ENTRIKA MÜHENDISI KANAVOZ
Soru üstüne soru soran çocukların romanı bu. Akış şemalarıyla başı dertte olan Genco ile rüyalarını satışa çıkaran Telepatik Gülce’nin hikâyesi akıp gidiyor roman boyunca. Yetişkinlerin yorgun ve can sıkıcı beyin hücrelerinden yakınan Dâhi Tıksırık’ı da unutmayalım… Yazarıyla insafsızca alay eden, “Böyle roman görmedim, yolgeçen hanı gibi!” diyen Estirik Periş var bir de… Burnunu soktuğu her cümlede satırlara kestane fişeği attıran şey yani. Yazarın ensesinde boza pişirip duran bir esin perisi yetmezmiş gibi, “Ben sürrealizmin ta kendisiyim!” diyen Salvador Dali bile var romanımızda.
DENIZE YAGAN YILDIZLAR
“Suya inen yıldızlara istiridyeler kucak açmış. Her biri derin bir uykuya dalmış sığındığı kucakta. Birer inciye dönüştükleri sonsuz uykularında dalgaların sesi eşlik etmiş yıldızlara. Bu yağmurun adını da balıkçılar koymuş. ‘Lulubar’ yani ‘İnci Yağmuru’ demişler denize yağan yıldızlara.” Binlerce mülteci çocuktan biri olan Mela da yangından kaçan bir yıldızdır. Bir gece yarısı, annesi ve kardeşi Ahnes ile Halep’ten yola çıktığında onları nelerin beklediğinden habersizdir. Daha yolculuğun başındayken kötülük peşlerini bırakmaz. Kendileri de yangından kaçan birer yıldız olan Yusra ve Sarah yetişir imdatlarına. Yol boyunca Mela ve annesine destek olan kızlar, Almanya’ya gitmeye kararlıdır. Bin bir zorlukla Ege sahillerine ulaşan kahramanlarımız, korkunç bir manzarayla karşılaşırlar. Yuttuğu insanları kusan bir deniz uzanmaktadır önlerinde. O sahilde ninesi Lulubar’ın anlattığı masalı hatırlar Mela ve korkar denizden. Bir de çakallar vardır dört bir yanda… Mültecileri ölüme gönderen çakallar… Ama arkadaşı Yusra ve ablası Sarah, o denizi aşmaya kararlıdır. Kahramanlarımızın hüzünlü hikâyesini okurken bizi gülümsetmeyi de başaran DENİZE YAĞAN YILDIZLAR; umuda yolculuğun romanıdır. “Kimse çocuğunu bir kayığa bindirmez su karadan daha güvenli olmadıkça.” Somalili şair Warsan Shire
AZICIK GÜLÜMSE
Yapraklarında tek güzel söz hışırdamayan bir ağacın hikâyesidir AZICIK GÜLÜMSE… Sevenlerini canından bezdirecek kadar huysuzdur ağaç. Gün boyu can sıkıntısı çeker ve yüzü hiç gülmez. Şenbül ise ağaçtan vazgeçmeyen tek dostudur. Ve bir gün aralarında şöyle bir konuşma geçer; “Binlerce kez uçmak mı?” diye hışırdadı ağaç. “Ama bu imkânsız!” Çalılara doğru uçan Şenbül neşeyle şakıdı. “İmkânsız diye bir şey yoktur!”