Бу ӘсӘрнеҢ геройлары гадӘти язмышлы кешелӘр генӘ тҮгел. Монда яралы ҖаннарныҢ тормыш тӨбеннӘн аваз салуы, яшӘҮ белӘн ҮлемнеҢ тартышуы, мӘрхӘмӘт белӘн явызлыкның гел янӘшӘ йӨрҮе, кыскасы, кҮҢелебезгӘ оялаган тҮбӘнлек белӘн олылык хислӘренеҢ кӨрӘше ятимнӘр Җаны аша уздырылып сурӘтлӘнӘ. Ачыдан ачы – ятимлек ачы, татлыдан татлы – ата-ана назы татлы. Шушы гыйбарӘ геройлар кҮҢеленӘ Үтеп керергӘ ачкыч булып тора.
КешенеҢ матурлыгы йӨзендӘ, буй-сынындамы яки кҮҢелендӘме? БезнеҢ карашка матур тоелмаган кеше башкалар Өчен матур була аламы? МӘхӘббӘт Өчен кҮҢел матурлыгы гына ҖитӘме, матурлык нӘрсӘдӘн гыйбарӘт? Шушы сорауларга Җавап бирӘ торган фӘлсӘфи дӘ, интригалы да хикӘя.
Таралып, бетеп баручы авылны яшӘтҮ Өчен аҢа икенче сулыш ӨргӘн энтузиастлар турындагы ӘсӘрдӘ мӘхӘббӘт тӘ, кӨнчелек тӘ, дуслык ҺӘм кӨндӘшлек тӘ янӘшӘ йӨри.
Беренче урында нӘрсӘ: эшме, гаилӘме; урындагы Әти белӘн урынсыз калган ӘтинеҢ кадере ҮзгӘрӘме? Кеше кадере, аныҢ ҖӘмгыятьтӘ тоткан урынына карап, кадерле йӘ кадерсез булуы, тҮрӘнеҢ Җылы урынын югалтуыныҢ нинди фаҖигагӘ китерӘ алуы турындагы ӘсӘр.
ФӘнис ЯруллинныҢ автобиографик характердагы повесте,ӘсӘрнеҢ тӨп герое ФӘнияр – авторныҢ Үзе шикелле Үк армиядӘ имгӘнеп, урын ӨстендӘ кала, ихтыяр кӨчен Җуймый, яшӘҮ Өчен кӨрӘшӘ.
Повестьта бӨтен гомерен Совет армиясенӘ багышлаган офицерныҢ шӘхси фаҖигасе ҺӘм Үзе хезмӘт иткӘн системадан кҮҢеле кайтып, чарасызлыкка бирелҮе сурӘтлӘнӘ.