Szkice węglem. Генрик Сенкевич

fartuchem i rzekła:

      – Co ta wszystko znaczy! Albo to on nie wie o papierach, coś je woził z boru do boru?

      Teraz Rzepa podrapał się w głowę.

      – Jużci bo wie.

      Po chwili zaś dodał:

      – Pójdę ja z nim pogadać. Może to nic strasznego.

      – Idź, idź! – rzekła kobieta – a weź ze sobą rubla. Do niego bez rubla nie przystępuj.

      Rzepa wydobył ze skrzyni rubla i poszedł do pana pisarza.

      Pisarz był kawaler, nie miał więc osobnego domu, ale mieszkał w czworakach stojących nad stawem, czyli w tak zwanym murowańcu. Tam w osobnej sieni miał dwie izby na swój użytek.

      W pierwszej izbie nie było nic, tylko trochę słomy i para kamaszów, druga była zarazem salonem i sypialnią. Stało tam łóżko nie zaścielane prawie nigdy, na łóżku dwie poduszki bez poszewek, z których sypały się pierze; obok stół, na nim kałamarz, pióra, książki kancelaryjne, kilkanaście zeszytów Izabeli hiszpańskiej