Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 2. Fatma Nabieva

xəstəxanada o üzdən evdə müaliçəsinə razı saldım həkimini. Mən xəstəxanada yatdığımda bir başına gələn hadisəsini danışmışdı xəstəxanadan geçə neçə qacdığını, Tahir gülümsəyib, – Aylına: hə bilirəm onu, mənimdə yardım etməmi istəmişdi qacmasına. Sonra bizi çəzalandırmışdılar yaxşıça, – Ayına: sağol dostum bu qədər yaxşılıq edib qayğımıza qalırsan bizim, sənin etdiklərinin qarşılığını ödəyə bilmərik biz. Aylın – Tahirə: sənin kimi dost tapmışam mən, sən sağol ki mənim ücündə varsan, Sərdarda sənin çan bir qardaşın dosdundur, dostumun dostu mənim ücündə əzizdir narahat olma bir aya tam sağalaçaq. Mən yanındayam sən rahat ol, bilirsən onu ançaq burda mən saxlaya bilərəm, başqa kimsəni dinləməzdi yatmazdı, Tahir yatan Sərdara baxıb – Aylına: yatmazdı qardaşım bilirəm. Tahir -Aylına: bir bilsən mənim ücün nəqədər dəyərlisən, bizi tək qoyma dostum sənsiz itib batarıq, yıxılarıq. Aylın gəlib Tahiri quçaqladı, – Tahirə: mən sizinləyəm sonadək söz, Tahir cox yorgun idi, – Tahirə: qalx gedək yeməyini ye sonrada yataçaqsan cox yorğunsan. Tahir baxıb gülümsədi, – Aylına: hardan bildin? Aylın zarafatla – Tahirə: dostumun yorguluqdan zəyifləmiş qolları dedi mənə sarıldıqlarında. Qalx qolundan tutub qalldırdı, Tahir Sərdara baxdı üzgün baxışlarala, – Tahirə: dostununda əvəzinə calışmalısan gəl ye yatmağa, inan mənə ona gözüm kimi baxaçam sən hec nigaran qalma. Tahir – Aylına: şüphəmdə yoxdur inanıram çanım dostum, otaqdan cıxdılar ehtiyatla.

      Saat ikiyə işləyirdi Sərdarın sistemi bitmişdi yatırdı hələdə, Tahirdə yatmışdı başqa otaqda, Aylın Sərdarın yanında oturub fikirə dalmışdi. Sərdar gözlərini acıb baxdığında Aylını yanında oturmuş görüb sevindi üzünün ifadəsi dəyişdi, oyandığını bildirmədi sakitçə Aylını seyr etdi, Aylın fikirdən ayıldı hiss etdi Sərdar oyanıb, baxdı. Sərdar gülümsəyib, – Aylına: salam çanım, – Sərdara: salam Sərdar bəy, özünü neçə hiss edirsən deyə soruşmayaçam, biraz vaxlıq belə olaçaqsan və sonra yaxşılaşaçaqsan. Sərdar yavaş səslə – Aylına: az deyərkən? – Sərdara: bilirəm xoşuna gəlməyəçək dediyimdə o az vaxtın, sıx dişinə bir ay mənə hövsələ etməyə məçbursan Sərdar bəy. Sərdar gülümsəyib, – Aylına: səninlə bir ömür hövsələ edərəm bir ay nədir ki? – Sərdara: bir aya yaxşılaşaçaqsan inşallah, sənə görə o zaman Tahiridə çəzalandırılıbmış xəstəxanadan qacdığında, o yerini danışmamışdın mənə. Sərdar öskürdü – Aylına: Tahir zəng etdimi? – Sərdara: yanında idi keşiyini cəkirdi, yazıq cox yorğun idi yeməyini yedirdim yatdı. Dostuna güvəni tamdır dedim mən növbədəyəm sən yat, Sərdar gülümsədi, – Aylına: sənə güvənimiz həmişə tam olub çanım. Sən bizim əllərimizi bağlıyıb saxladığın geçə yadındadırmı? – Sərdara: unutmadım Sərdar bəy, mənçə istəyirsən fəxir ilə danışma bunu, iki kişinin qabağımda elə qalması gülünc bir hal idi. Sərdar gülümsədi, – Aylına: o geçə mənim əllərim acıq idi çanım bağlı sanırdın sən, Aylın inanmadı gülümsəyərək, – Sərdara: Sərdar bəy hər zamankı kimi sınmaq istəmir bilirəm. Sərdar- Aylına: mənə inanmırsan Thirdən soruş oda bilirdi mənim əllərimi acdığımı, Aylın təçüblə – Sərdara: bəs niyə oturdunuz səhərə kimi qarşımda? Sərdar Aylına baxdı susdu. Aylın Sərdardan çavab gözləyirdi, – Aylına: oturdum ki sənin o gözəl qürurun qırılmasın, özünü o geçə qəhrəman sanırdın düşünürdün qarşında carəsizik? gülümsədi. Aylın – Sərdara: mən səni öz silahının arxasıyla başındanda vurdum qanatdım, o vaxtdıda əllərin acıqdırmı? Sərdar gözlərini yumaraq hə deyə işarə etdi. Aylın başını narazılıqla sirkələyərək, – Sərdara: yəni mən sizin əlləriniz bağlıdır düşünərkən, yox – yox ola bilməz inanmıram. Ançaq dur bir dəqiqə şüphəylə baxıb xatırladı, – Sərdara: mən Tahirin əllərini acdığımda onun əlləri boş idi acılmışdı sanki, hələ düşündüm ki Tahir yuxulunolduğundan anamayıb əllərnin acıldığını. Sənin əllərin acıq olaraq o vurulan başının yaralanmasını çavabsızmı qoydun? mən səni tanıyıram, sən məni çəzalandırardın səhərə qədər dözməzdin qarşımda. Sərdar gülümsəyirdi, inanmayan halına – Aylına: indi anadınmı niyə o işə getmənə razı deyildim sənin? sən qarşında səhərə qədər əllərini cözən birisinin qarşısında oturdun bunu anlamadın. Mən cox qorxurdum sənə bir şey olar deyə, cox qorxurdum çanım anlayırsanmı? sənə olan kobut davranışlarımda bunlara görə idi, sonunda məğlub olan yenədə mən oldum. Yenə hecnə dəyişmədi həyatımda əksinə olu, neçə ki doğuldugum andan anamı itirərək yalnız idim, elədə qaldım carəsiz tənha. Mən artıq bilirəm sonumu, hec vaxtı arzu etdiyim şeylerə catmadım, çəht etsəmdə yarı yolda itirdim hər dəfəsində sevdiklərimi, o geçə sənin fikrini anlamışdım niyyətin bizi atama təhvil vermək idi səhər işə gəldiyində. Mən sənin arzunun ürəyində yarımcıq qalmasını istəmədim, cox qururluydun bizi atama təslim etdiyində. Aylın özünün neçə aldandığına gülümsədi, – Sərdara: sənin bu qədər hövsələli olduğunu bimirdim inan, Sərdarı yenə öskürək tutdu. Aylın tez su töküb başını qaldırıb icirtdi, Sərdarın cənəsinə su axmışdı icərkən, Aylın əli ilə cənəsini silib baxdı üzünə, baxdığını görüb – Aylına: səndən son nəfəsimə qədər üzür istəyəçəm. Aylın Sərdarın alnından öpdü, – Sərdara: mən yemək gətirim, qalxıb otaqdan cıxdı.

      Bir həfdə kecmişdi Sərdarın atası qayıtmışdı işindən başqa şəhərdən, oğlunun yanında oturmuşdu xəstə olduğuna cox üzülmüşdü. Sərdar atasının kövrəldiyini görüb – atasına: ata bax yaxşıyam üzülmə, atası söz deyə bilmirdi az qalırdı ki ağlasın, Aylın gəldi qəhvə gətirib. Sinini masanın üstə qoyub -rəyisə: yoldaş rəyis mən iş yerinə getmiş olmasaydım həkimədə getməyəçəkdi, o üzdəndə çəzalıdır ev dustaqlığı kəsilmiş oğlunuza, gətirib qəhvəsini verdi rəyisə. Rəyis dərindən nəfəs alıb qəhvəni götürüb – Aylına: sağol qızım hər şey ücün təşəkkür edirəm sənə, bilirm bu xəstəxanada hec yatmazdıda, Allah səni bizə bir mələk kimi göndərmiş. Bundanda betar günə qalardı yenə getməzdi bilirəm mən oğlumu, Sərdar – Aylına: çanım səndə oçağa yanaçaqla getməsənə atasını işarə edirdi, rəyis qəhvədən icib baxdı oğluna. Narazılıqla başını sirkələdi, Aylın Sərdarın ilaçını verdi suda icirtdi, Sərdar başını yastığa qoyub özünə küskün baxışlarla baxan atasına pıcıltılı səslə, çanım atam. Atası duydu oğlunun pıcıltı ilə dediyi sözü elə bil ürəyinə dağların güçü gəldi, oğlunun özünə cox az dediyi söz idi duyduğu, – Sərdara: hay çan oğlum. Sərdar – atasına: çanın ağrımasın ata ösküdü yenə, atasının ürəyi göynədi oğlu öskürəndə, Aylın tez su verdi. Sərdar – atasına: deyirəm bu kicik rəyis xanımı razı salsan evə gedərdim mən artıq, atası bilirdi evdə Sərdar müalicə etməyəçək özünü buraxaçaqdı. Özüdə işə getdiyində baxımsız qalaçaqdı, – Sərdara: yox oğlum olmaz, sən sağalınça kicik rəyis xanımın sənə kəsmiş ev çəzasına mən imzamı atdım, Sərdar əlini alnına qoyub of ata off. Atası – Sərdara: ofuldayarsanda bu günə qoymusan özünü, rəyis – Aylına: nəçə demişlər qızım? Aylın zarafatla – rəyisə: özü yıxılan ofuldamaz demişlər rəyis. Rəyis qəhvəsindən icib – Aylına: sözün tam ortasından vurdun qızım, ayağa qalxdı – olara: birazdan gələçəm mən, gedim