Kurier z Teheranu. Wojciech Dutka

      WARSZAWA 2020

      © Copyright by Lira Publishing Sp. z o.o., Warszawa 2020

      © Copyright by Wojciech Dutka, 2020

      Projekt okładki: Magdalena Wójcik

      Zdjęcie na okładce: © cd123/123rf.com

      Zdjęcie Wojciecha Dutki: © Maciej Zienkiewicz Photography

      Redakcja techniczna: Kaja Mikoszewska

      Redaktor inicjujący: Paweł Pokora

      Redakcja: Ewa Popielarz

      Korekta: Marek Kowalik

      Skład: Klara Perepłyś-Pająk

      Producenci wydawniczy: Marek Jannasz, Anna Laskowska

      Lira Publishing Sp. z o.o.

      Wydanie pierwsze

      Warszawa 2020

      ISBN: 978-83-66503-29-8 (EPUB); 978-83-66503-30-4 (MOBI)

      www.wydawnictwolira.pl

      Wydawnictwa Lira szukaj też na:

      Konwersja publikacji do wersji elektronicznej

      SPIS TREŚCI

       PROLOG

       CZĘŚĆ PIERWSZA. Sierpień – październik 1939

       Rozdział I. Przebudzenie

       Rozdział II. Pakt diabłów

       Rozdział III. Noc poetów

       Rozdział IV. Dies irae

       Rozdział V. Trafiony bombą w stallach

       Rozdział VI. Bez sądu

       Rozdział VII. Siedemnasty września

       Rozdział VIII. Nad nurtem Czeremoszu

       Rozdział IX. Otchłań

       CZĘŚĆ DRUGA. Październik 1939 – lipiec 1941

       Rozdział X. Pasterz pająków

       Rozdział XI. Na łasce NKWD

       Rozdział XII. Biała teczka

       Rozdział XIII. Śmiertelnie mroźna zima

       Rozdział XIV. Na krawędzi strachu

       Rozdział XV. Łubianka

       Rozdział XVI. Karłag

       Rozdział XVII. Amnestia

       CZĘŚĆ TRZECIA. Sierpień 1941 – sierpień 1942

       Rozdział XVIII. Tajemnica

       Rozdział XIX. Fajka Stalina

       Rozdział XX. Wyspa Wężów

       Rozdział XXI. Gambit

       Rozdział XXII. Powrót

       Rozdział XXIII. Karabin nie kłamie

       CZĘŚĆ CZWARTA. Sierpień 1942 – kwiecień 1943

       Rozdział XXIV. Pogorzelisko

       Rozdział XXV. Oficer Kedywu

       Rozdział XXVI. W imieniu Rzeczypospolitej

       Rozdział XXVII. Rzeka Heraklita

       Rozdział XXVIII. W poszukiwaniu straconego czasu

       Rozdział XXIX. Wybór Goldy

       CZĘŚĆ PIĄTA. Kwiecień – grudzień 1943

       Rozdział XXX. Las Katyński

       Rozdział XXXI. Pożegnanie z Goldą

       Rozdział XXXII. Nadzieja

       Rozdział XXXIII. Naczelny wódz

       Rozdział XXXIV. Gibraltar

       Rozdział XXXV. Hiszpański nokturn

       Rozdział XXXVI. Aryman i Ormuzd

       EPILOG

       Przypisy

      PROLOG

      BEJRUT, LIBAN, 7 GRUDNIA 1943 ROKU

      Porucznik Antoni Mokrzycki, lat trzydzieści pięć, spieszył się na statek. Minął tydzień od spotkania wielkiej trójki: Stalina, Roosevelta i Churchilla w Teheranie, a Mokrzycki był najprawdopodobniej pierwszym Polakiem, który poznał prawdę o ich ustaleniach w sprawie polskiej. Był bliski załamania, gdy tylko się o niej dowiedział. Ale zarazem poczuł wściekłość, która nie pozwalała się poddać – niewidzialna nić wzywała go znowu do kraju nad Wisłą. Może i kraj spływał krwią, przesiąkał biedą i zacofaniem, ale to był jego kraj.

      W Teheranie Mokrzycki przebywał oficjalnie jako hiszpański dziennikarz bliski generałowi Franco. Jako jeden z niewielu przedwojennych pracowników Dwójki, polskiego kontrwywiadu wojskowego, ostał się w strukturze polskiego wywiadu, zachowując przedwojenne kontakty, w tym te z Hiszpanii z czasów wojny domowej. Jednak druga wojna światowa go nie oszczędziła – stracił wszystkich. Mokrzycki nie umiał już nikogo kochać, nauczył się za to nienawidzić. Przy czym zawsze uważał, że Polska miała dwóch wrogów: Niemcy i Związek Radziecki. I ten drugi był gorszy od Niemców, bo oni zabijali tylko ciało, a Sowieci i ciało, i duszę.