Detektif Edan. Detektif lucu. СтаВл Зосимов Премудрословски

rampung ing stabil yaiku, nanging aku wis rampung.!!..

      – .. Asshole… heh heh heh… Salaga. – Otila nyepelake sirahe sirah marang anake, nanging Izya ndelok lan ngutus langsung menyang irung (bapak), bapakne, nalika mulang.

      – Uh.. – Ottila ngegungake, ndhelikake lara, tangane mung kembul, lan mripate ngusapi luh, – Ya, kaya ngono, apa ibu sing mangan sampeyan utawa ora?

      – Wahana. Panganan sing enak … – Putrane wiwit milih ing kuping kiwa … – Banjur adhine lan sapa?

      – Lan sampeyan lan adhiku?.. Lan sampeyan wong-wong! – bapake mesem lan sijine kaca tingal, banjur mudhun saka meja menyang kursi lan nerusake nyerat luwih lanjut, terus dhengkul supaya luwih dhuwur.

      – Lan apa tegese banjur kanggo AUTHORITY, minggu iku… iki… Presiden liyane teka …, Amerika, KGB turu, lan wong padha kuwatir?

      – Apa maneh presiden? – Mripat mripate metu saka ing kaca tingal.

      – Lan sing ditutup karo Daya ing kamar yen sampeyan lungguh ing jamban telung jam,..

      – Lan banjur apa?

      – .. banjur, dheweke ngguyu lan nggegirisi, kaya kucing ing Maret ing lurung-lurung ing wayah wengi, banjur malah nggronjal kaya piglets nalika ora diobati. Lan metu – sawise adus – udan.

      – Lan ing endi aku ing wektu iki? – bapak kasebut goyang.

      – Lan sampeyan isih lungguh ing jamban sak jam.., banjur, kaya biasane, bengok: “nggawa kertas!!!”.

      – Kene, piss!!. – minggat saka grem untu Umum Klop.

      – Lan apa sing “asu”?

      – Aja wani ngomong maneh. Oke?

      – Ora dipahami, ditrima, Amin. – Aku tangi maneh, ing counter Izza.

      – Sampeyan duwe misi pertempuran, kanggo ngerti sapa Presiden nomer loro iki.

      – Wis ditemokake. Iki bawahan sampeyan – Intsefalopath Arutun Karapetovich.

      – Wong tuwa iki? Dheweke wis umur telung puluh taun luwih tuwa tinimbang dheweke, lan patang puluh telu luwih tuwa tinimbang aku. Hei… iki pancen wong bodho, apa sedulur?? – Klop nuli katulis lan wiwit nulis maneh.

      – Ha ha ha ha!!!! – Sansaya suwe, bapakku banjur njeblug lan meh nyembur saka kursie. Mangkene dheweke ngguyu, sanajan tembung sing disensor ora bisa dijelasake, mung cabul. Nanging dheweke nyekel pundhake putrane. – Oh, ha ha, ora apa-apa, lunga, aku kudu kerja, lan presiden iki duwe endhog pitik ing kanthong lan sepatu sing ana ing kulkas.

      – Hee-hee, – Izya nyengir meneng, – uga mungkin kaktus?

      – Kepinginmu…

      Putrane wis seneng lan mlayu menyang gubug pertama.

      Protagonis kapindho lan asisten pisanan polisi polisi kabupaten, Kopral Intsefalopat Harutun Karapetovich, mantan gastorbwriter, entuk pakaryan nalika pensiun umur pertengahan, mung amarga garwane Ottila, Isolda Fifovna Klop-Poryvaylo. Dheweke kaping telu luwih dhuwur tinimbang pimpinan lan kaping lima luwih tipis tinimbang garwane pimpinane. Irung diburu, kaya elang lan kumis, kaya Budyonny utawa Barmaley. Umumé, putra nyata gunung, sing wiwit wiwitan ing Perestroika, mudhun kanggo uyah, kesandung lan guyon ing njero gapura, langsung ing mobil barang mbukak tanpa payon, nganggo batu bara saka sepur kareta Tbilisi-SPb. Ing stasiun, Lyuban tangi lan ucul. Dheweke nyambut gawe ana ing kene nganti ketemu garwane polisi kabupaten nalika ngombe. Dheweke nyaranake dheweke minangka sepupu saka Kaukasus.

      Sawise rampung kerja, Ottila Aligadzhievich Klop, kaya biasane, njupuk potret foto ing meja kanthi gambar Presiden sing dadi incumbent, ambegan, dicelupake ing lengen klambi, ngambung bathuk ing endhas sirah lan sijine maneh ing papan sing pas ing pojok sisih tengen meja, diselehake ing kasus potelot karo pena, karet, potlot, paket koran iklan gratis disigar kanggo kebersihan pribadi. Dheweke sengit kertas jamban. Ora lancip lan driji terus dicenthang ing wektu sing paling penting lan sampeyan kudu goyangake. Lan goyangake ing papan sing sempit, ana kemungkinan driji ngencengi blok kayu ing pojok njero ruangan ruangan ruangan gaya Soviet lan rasa krasa, naluri ndadekake driji lara dadi lembab anget, tinimbang ngrasakake rasa feces, sing dienggo nganti 24 jam, ngaso ruangan ruangan mengko.

      Kanggo ngusapi kringet saka bathuk, lengen, lengen, sikil lan endhog endhog, ing endi dheweke kringet banget, dheweke nganggo andhuk waff mandhi. Sampeyan takon: kenapa ora klambi? Wangsulanipun ringkes: andhuk amba lan tahan suwe.

      Wis kliwat, lan kulawarga uga wis nate ambegan. Ottila, mlebu bagean omah ing gubug, kanthi tenang mlebu ing pawon, njupuk kaleng moonshine limang liter saka kulkas. Rampok saka huckster lokal. Dheweke dipencet nganti tekan weteng, mung njupuk saucer, ing sajroning layang herring, digigit dening salah sawijining omah. Utawa bisa uga wedhus lawas iki, Intsephalopath, sing durung ngusir untune sedina lan mung nate nempel jarane karo karies.

      “Mengkono aku duwe karies,” Klopa njerone, “dheweke ngambung Isolde, Isolde Izyu, lan Izya terus ngambung lambene kanggo fives lan bocah papat sing dijupuk saka sekolah sapisan utawa kaping pindho taun. Iki dudu pedofilik, siji utawa loro … – Nanging untune Incephalopath biasane ireng, rami lan akar terus getihen, nanging Harutun ora krasa lara banget. Kekurangan iki ing DNA ora cilaka dheweke, nanging malah mbantu ing penyelidikan.

      Ottila kisut lan pengin nglebokake piring kasebut ing panggonane, nanging dislekit ing jarit, dheweke mutusake ora nyingkirake. Moonshine ngrusak kabeh. Dadi dheweke banjur ngowahi pikirane banjur mara menyang meja. Ana TV cilik ing pawon, lan banjur urip ing dalan. Uga ing dalan, aku banjur menyang kompor gas lan mbukak tutup pan, ngadeg ing tiptoe. Ing gondho, kesel saka iku, mung mabuk Ottila lan dheweke kepengin mangan. Dheweke njupuk ing lemari: piring, tabletop, shaker lada, pisau, roti, mayonis, krim masam, kefir, airan, koumiss, ketchup, godhong teluk, bodo, loro sudu: gedhe lan cilik, lan, berjuang kanggo ngimbangi keseimbangane, dheweke lunga menyang meja, terus tangi lan kesel: loro tangan nglangkungi, kakehan kakehan momotan lan malah kudu nganggo sikut. Kabeh telpon alon-alon diusap. Ottila nyoba nyorong plato ing meja kanthi irung, nanging meja kasebut luwih dhuwur, lan sikut dheweke banjur bengkak. Ottila ngegengake lan nyelehake kabeh ing kursi. Banjur dheweke rame-rame lan, nyurung kursi supaya sampeyan bisa ndeleng TV, ngadeg ing ngarep kursi, sing saiki wis dadi kualifikasi minangka meja tumindak, ngadeg, diwutahake monyet satus sèket gram menyang stopar lan ngegel kanthi jero, ngisi kabeh bebarengan karo siji swig lan ngiringi kanthi swara banter. swara gurgling. Dheweke nggegirisi kaya linglang lawas, tanpa mangu-mangu, nangkep sepotong herring sing dikutip kanthi jumlahe kabeh lan nyandhet separo karo balung. Balung-balung digali menyang telapak lan telat. Dheweke krasa frasa, nanging banjur kelingan karo bapake yoga lan lali karo rasa nyeri, amarga nenek utawa bocah lali kunci lan trifles liyane. Sabanjure ing baris yaiku sup. Sup iki kalebu indigents ing ngisor iki: kacang, sauerkraut, kentang, bawang goreng kanthi wortel ing tempel tomat, sungu gandum alus, semolina, endhog pitik sing dicampur karo cangkang, kuku, ukuran wong diwasa, lan dipasarke karo sapotong balung saka daging karo urat menyang lantai pan. Daging kasebut, dipangan sadurunge, kanthi prinsip: “ing kulawarga gedhe… aja klik.” Nalika nyedhot sup sing wis abuh lan katon kaya kembang betina, Ottila nyemprotake balung lan urip, nalika nyerep pawarta kasebut kanthi ati-ati. Jeksa Agung bisa ngetokake sabanjure Pusat Panggilan yaiku ing layar TV:

      – Lan sing paling menarik, “juru wicara terus,” … salah sawijining guru saka Irkutsk minangka penggemar Nikolai Vasilyevich Gogol lan mung nganakake pakaryan, utamane karya “NOS”. Sajrone urip, aku ngirit dhuwit kanggo perjalanan menyang Leningrad (saiki St. Petersburg), ing sawijining tandha monumèn kanthi irung dawa ing lambaran tembaga, padha karo Gogolevsky, dibangun. Nanging Perestroika nyegat kabeh rencana; dheweke nandur modal kabeh tabungane ing OJSC MMM lan, kaya jutaan pendeposit, ditinggal karo bolongan donat. Sawise anget lan ngalami infark miok Myokardial, dheweke maneh wiwit ngirit dhuwit kanggo perjalanan menyang St. Petersburg lan sanajan kanthi rahasia, nyamar dheweke, nglumpukake botol lan kaleng ing wayah wengi ing tong sampah lan ing trotoar. Lan saiki impen sing dianteni nganti saiki suwene sepuluh taun. Dheweke tekan ibukutha pahlawan St Petersburg. Lan, ditemokake ing kantor penyelidikan ing endi tugu sing wis dikarepake lan ngenteni suwe, dheweke langsung nggawa barang-barang ing transportasi