OP DE DAG. Humoristische waarheid. СтаВл Зосимов Премудрословски

en wangen, zeven meswonden in het lichaam met een mes, brekende bierflessen gebracht door haar met een hamer die erin werden geduwd beginnend op obscene plaatsen van intimiteit. En terwijl het lukt om een “sneeuwvlok” te zingen en toast te maken. Uiteindelijk, na wurging, werd het levenloze lichaam de baai in gesleept, maar een buurman ontmoette en stiekem de politie en ambulance gebeld.

      Tot de ochtend ondervroegen ze de oorzaak van de overval met hun vuisten en brachten ze ‘s ochtends naar een voorhechteniscentrum, en Madame Tumor werd door artsen weggepompt. Nu loopt hij rond in het Chernyshevsky-metrogebied, fluit, spreekt met de goden en drinkt veel. De hardnekkige bleek een vriend van de harde conciërges te zijn. En in een andere candeyka, in het algemeen, voor de brutale verkrachting van een huiselijke moedervrouw, straften haar zonen de conciërges met hamers en messen zodat ze een van de ogen uitkeken en de andere op veren zetten, de rest ontsnapte met slagen van de hamer op het hoofd. En dit gebeurde op oudejaarsavond, maar dit is een ander lied van Sodom en Gomorrah…

      notitie ZEVEN

      Orthodoxe weekdagen

      In dit ellendige bommenwerperhuis voor daklozen aan Sinopskaya-dijk 26, onder de naam RBOO “Nochlezhka”, woonden niet alleen criminelen, penningen, Chukchi en drie Oekraïners, dat wil zeggen bewoners uit de regio Donetsk. De rest van de Oekraïners zijn fascisten van Bandera, maar er woonden ook twee monniken van de orthodoxe kerk die al moe waren van het geloven in God, en ze besloten de zomerpauze te nemen van hun lunch van gehoorzaamheid en het verbod op een aantal wereldse verleidingen, uiteraard met inachtneming van het belangrijkste diner van het celibaat, gegeven met tonsuur. Natuurlijk staken ze, stiekem van anderen ‘s nachts, hun vingers in elkaars kontgat, en blijkbaar hoefden ze dit diner niet te annuleren, vanwege het niet-staan van sommige staande delen van het lichaam, in de liesstreek. Ontsnapt uit het klooster van de Alexander Nevsky Lavra, de stad St. Petersburg, vergaten ze opzettelijk alle wettelijke wetten en gehoorzaamden ze aan wereldlijke wetteloosheid: ze rookten, bonsden, zwoeren en, uiteindelijk, na berouw, bekeerden ze zich tot hun Heer. Natuurlijk konden ze worden begrepen, omdat pater Serafijn al twintig jaar monnik was, van oudsher uit de Sovjettijd, en zelfs in de zone zat, voor criminelen, voor religieuze overtuigingen. En de vader van Fion diende minder dan twaalf jaar in het heilige veld, maar ontving deze tonsuur pas onlangs van deze extravagante monnik Seraphim, van de Kiev Pechersk Lavra, vanwaar hij werd teruggeplant in de raad, en hij begon rond te dwalen in kloosters en kerken. Zoals Seraphim herhaaldelijk heeft gezegd dat zijn ziel al lang in de hemel is, maar het vlees kan nog steeds niet kalmeren en sterven. En hij wachtte elke avond op dit uur, bad voordat hij naar bed ging. Hun God begreep blijkbaar ook dat ze niet ijzer waren, omdat ze het hoofddiner van het celibaat aanbaden, er niet aan begonnen en in het algemeen geen aandacht schonken aan vrouwen wat betreft intimiteit. En hun geld werd uitgegeven zonder arbeid en verdween net toen ze kwamen.

      In Nochlezhka maakten ze onmiddellijk veel valse vrienden, dronken metgezellen, en de monniken werden door gevangenschap een soort kostwinner voor sommige parasitaire parasieten die de gehandicapten en ouderen van hun vloer tot slaaf maakten, evenals hulpeloze arme kerels die met hen werden gelijkgesteld, hun dagelijkse omkoping. Maar de monniken zagen geleidelijk deze freebie van hun kant over het hoofd en besloten de cirkel van contacten en de plaats van de nacht te veranderen, hun toevlucht te nemen tot contact met mij en de nacht door te brengen in de kelder van de slaapzaal van het seminarie van de Alexander Nevsky Lavra, waar Aleksashka Nevzorov ooit studeerde. Ik had de vaardigheden en ervaring van straatgevechten nog niet verloren en genoot een speciale autoriteit onder de dieven. Ze belden me zonder toren en durfden soms niet te twisten. Kortom, er werd geen contact met mij opgenomen en ik, na het luisteren naar Seraphim en Fiona, die echt van mijn autoriteit wisten, en niet door geruchten, over communicatie en inkomsten, waren het daar verstandig mee eens. Het kwam erop neer dat ik een soort beveiligingsportemonnee was. Ze, gekleed in een soutane, gingen een winkel binnen en boden aan om te bidden voor de gezondheid van hun familieleden, de dag ervoor, zogenaamd, op weg naar enkele Pskov-grotten.

      Eén naam was weer de moeite waard in de hoeveelheid van twintig roebel. Het geld werd aan mij overgemaakt en de bonnen die in de Kazan-kathedraal waren genomen, werden onder hun gebedsdienst verbrand. Ik, in tegenstelling tot hen, was gekleed in burgerkleding, maar met een baard. Dit werd gedaan voor het geval de politie ons greep, dan ben ik net als de linker, en ze hebben geen cent in hun aanwezigheid. En alles ging perfect. Op de dag dat we ‘hakten’, dat wil zeggen, we ontvingen gewoon zo, niet elk duizend roebels en na het werk liepen we door de tavernes, waar we honderd gram goten en dronken werden van het uiterlijk van een varken. En ze liepen naar hun cellen, het seminarie-hostel, aan de Alexander Nevsky Lavra, goed gevoed en dronken, gelukkig en moe, vanaf de dag voorbij, maar de weg naar huis was zowel gevaarlijk als moeilijk. Werd op verschillende manieren wakker, het gebeurde in het ontgiftingscentrum. En ook hier worden we al behoorlijk dronken naar het politiebureau gebracht. Fiona is volledig gevoelloos. Hij was dun, erg aardig, goed gelezen en naïef. De uitdrukking op zijn gezicht, vooral de dronken, was als het gezicht van een ram met stompe ogen en schuine ogen. De seraf was daarentegen scheef en dik, als een varken, hebzuchtig en sluw. Hij moest constant worden doorzocht, tot aan de anus, waar heroïne, cocaïne en wiet meestal verborgen zijn. Toegegeven, de vader van Fiona klom in de anus, hij was natuurlijk ook de initiator van de zoektocht van iedereen, behalve ik, omdat ik het geld had en ik het op de helling of in de lever kon snijden, voor vertrouwen en vertrouwen in mijn woorden, dus ze altijd geloofd in mijn specificiteit. En na de ontdekking van bankbiljetten, bekeerde pater Serafijn zich en vroeg om vergeving, knielde op zijn knieën en vroeg zich verbaasd af hoe ze daar binnen rolden, mompelend:

      – Maar hoe zijn ze daar gekomen?

      Nadat we ons naar het volgende politiebureau hadden gebracht, beval de dienstdoende officier ons om onze bende te sluiten in een apenhuis, waar twee Turkmens en een waardeloze, stinkende dakloze schmuck gekleed in de winter al aan het clownen waren, hoewel de hitte overboord was plus dertig, en hij droeg ook een winterhoed. En hij zegt zonder eis dat het ‘s morgens koud is van vissen, en hij krabt ofwel de schouderbladen, dan de bil, dan de nek, dan de oksel, of de zool, zonder zijn schoenen uit te doen, dan de lies en andere plaatsen. En het is waar.

      We brachten Fiona in een oksel in een kooi en zetten hem op een wachtbank. Hij trok zich op zijn rug en snurkte, zijn mond openend voor het meeste dat ik niet wil, waaruit speeksel langzaam wegvloeide en in de war raakte, ingewikkeld door het haar van een baard en snor. Gehurkt op het slijm waren de vliegen plakkerig, als een giftig vliegpapier van muggen. Serafijn ratelde terwijl hij zat. En ik probeerde de overblijfselen van geld in de zool te verbergen, waar ik een ingebouwde portemonnee-cache had. Plots ging het rooster open en de meest gezonde, waarschijnlijk van het hele directoraat Centrale Binnenlandse Zaken, ging naar binnen, een android met een pistool op zijn schouder. Hij at langzaam zijn ogen op, onderzocht de chmyr en toen, terwijl de adelaar naar de Aziatische tweelingen van verschillende leeftijden keek, staken ze al uit de ogen van de bewaker aan de muur, openend nauwe oogsleuven tot vijf roebelmunten, genaamd onze pupillen en keek naar de slapende Fiona, die tegen die tijd een zwerm vliegen in zijn mond cirkelde, lijkend op de trechter van een tornado. Serafijn opende zijn linkeroog en zei:

      – Commandant, maak hem af! – en degenen die dienst hebben aan de bar, spatten brachten geen speeksel op in een cirkel, lachend. De rode hals in kogelvrije vesten, kraakte met de botten van de halswervel, draaide zijn hoofd, zonder te bewegen en falsetto, dat wil zeggen, met een stem als een klein meisje, blies hij op:

      – Jij, wijze kerel, met dingen om te gaan.. Snel!!

      Serafijn schudde langzaam zijn hoofd om zijn ogen te vangen met de leerlingen van de wetshandhaver, stond langzaam op en verliet de oprijlaan.

      – Naam. – vroeg de dienstdoende officier.

      – ik?! Vader Serafijn! – de oude monnik antwoordde trots en streelde zijn baard.

      – Ik zei, volledige naam!! – de dienstdoende officier arriveerde. – of ga drie dagen naar de camera.

      – Vee Sergey Baituleuovich. – beledigend zijn naam seculiere serafijnen noemde. – Ik zal het vervloeken. siste hij.

      – wat?? – Vroeg de agent.

      – Ik zeg dat ik deze naam