SOVJET MUTANTS. Grappige fantasie. СтаВл Зосимов Премудрословски

onzin. Maar op de plooien van de dood verscheen een nieuw leven van mutanten, het was niet het levende organisme dat muteerde, maar bewustzijn, maar meer hierover en voor het recept voor de Schepper.

      Deze lucht van grotten van de vorige beschaving voor de mutanten was fris en vitaal. Ze misten licht van zichzelf, ze straalden als vuurvliegjes door de inhoud van radionucliden in hun ongewone lichamen. Ze aten ook alles dat straling uitzond en zelfs alleen maar aarde. Maar geleidelijk begon het stralingsniveau af te nemen, en ze begonnen zelfs hun einde van de wereld te voorspellen, meer precies: duisternis. Deze kolonie werd voornamelijk bewoond door Cherepki, geleid door Generalisifilis Cherepukov en Cherevichi, Semisrak.

      BEWIJS EN AANRAKING De GEWONE VORM zag eruit als een ongewone scherf, zoals de tweede tot de eerste. Het bestond uit verschillende delen: een schedel en vier botten ten opzichte van de schedel

      loodrecht. Natuurlijk, dat de schedel was bevestigd op de kruising van multidirectionele botten die uit elkaar steken in verschillende richtingen van de wereld, dat wil zeggen – duisternis. Verder werden er kleinere botten aan bevestigd en knieën gemaakt bij de gewrichten, om zo te zeggen. Toen werd hij bedekt met de radioactieve heilige traan van Kozulia en de scherf kwam tot leven.

      Het gerucht ging dat de Schepper hun beeld plagiaat had uit de foto waar alle elektrische palen aan hingen: “SLUIT NIET, DODEN!!!”, moderniseerde het een beetje, plaatste het op een horizontaal vlak, of liever, een schedelvormige knop, zonder richels van de oogkassen en de mond was bevestigd aan de bovenkant van het rijtuig, en de dijbenen van het been waren eraan bevestigd, met botten met typische uiteinden aan beide zijden, en de enkels of botten van dezelfde vorm waren eraan bevestigd. En de auto keek en hij schaamde zich voor zichzelf. Hij is tenslotte tegen plagiaat, maar een cirkel en een streepje zijn al uitgevonden?!

      En hij besloot zichzelf een beetje te corrigeren en creëerde de kostwinners van deze botmutanten, trouwens, ze communiceerden strikt met de Morse-code, op die manier. Wie het niet begrijpt, ik zal het uitleggen: dit is een soort Morse-code, maar natuurlijk niet van het alfabet, maar van een vierbitsysteem van bits. Meer precies, ze dansten een stap of tapdans. En ze begrepen dat de bazaar – groepscommunicatie – niet werd verwelkomd en werd gestraft volgens hun wet, als plagiaat – volgens de mens.

      Over het algemeen kwam hij op hetzelfde wezen als een scherf, alleen zonder één been, en in plaats van een schedel verscheen er een oog op de oogdraad-nekzenuw, die als een slang in alle richtingen bungelde en zeer sterk was, zoals staal en uitgerekt als rubber. Het oog zelf, bestaande uit glas of zirkonium, en zelfs zelden een diamant, zoals in de cirkel van de hoogste niveaus van regering en andere transparante stenen, zag een radioactieve gloed en ziet dan het licht van de aarde. Het oog was bedekt met vier rubberen polyvinylchloride-oogleden, boven, onder, rechts en links. En in een slaperige staat verschrompelden ze in een knop, als een bloem, en in die staat stapelde zich ook een traan of een radioactieve snot op, blaasde ze en sprenkelde ze in de schedel van deze scherf, die bovendien geen lege oogkassen had. En ze noemden dit zachte wezen, goed en genadig – KAZULIA TSJERNOBYL.

      Er waren tien scherven of scherven per Casulia. De SKULLS verschilden van de SKULLS naar leeftijd, dat wil zeggen: de SKULL is een salaga en de SKULL is een krijger die de eed van trouw aan Galupiya heeft afgelegd.

      Casulia at zelf eenvoudig: ze ging zitten op een uitgestraalde radioactieve plek en absorbeerde tot ze zelf straalde. Hoe meer radicalen in de havik, hoe sneller het begon te heiligen en spugen… De gestroomlijnde vloeistof werd onmiddellijk opgenomen in droge poriën en gaf energie voor het leven, net als voor atmosferische zuurstof – eiwit en koolhydraten.

      Van boven waren alle gallups als spinnen ter grootte van een sinaasappel, die bij het bewegen kraakte met olie bij het bewegen als rammelaars. Op het eerste gezicht leken ze allemaal eenzijdig, zoals lagers, maar als je goed kijkt, verschilden ze toch op de een of andere manier. Het was noch karakter, noch algemene vormen van hobbels, in het algemeen, zoals mieren, en er waren bijna een miljard van hen in de laatste volkstelling, die vijf jaar geleden plaatsvond…

      VLADU Semisraka was de enige die zich onderscheidde van andere bewoners, dus het waren de twee vertakte processen in de vorm van hertenhoorns, elk acht knopen. Hij had de macht van een leider en bijna God. Iedereen was bang voor hem, maar respecteerde hem niet. Ze zeiden eenvoudig dat hij de oudste was en daarom was zijn woord wet.

      Daarna volgde hij de hiërarchische schaal van Botva Chervichy, die de wetgevers van de kolonie waren, zoals de Doema, het Congres, of gewoon zonder Feni’s bazaar en dergelijke. En ze droegen twee gekrulde, zoals argali, hoorns. En hoe meer bochten er waren, des te belangrijker en gezaghebbend was de stem in Botva. En de hoorns van Kozulia zaten vast, omdat deze elite zich presenteerde met twee of meer individuen. Cherevichi noemde zichzelf: “The Untouchable Genitalia of the State Botva of Great Galupia.” Ze hadden onschendbare immuniteit, en alleen wie hun hoorns kon afbreken is Hijzelf, Zijn Verhevene. Zonder toren Grootheid, Generalisyphilis van All Galups, Zijn presidentschap, Opperheer, Semisrak.

      Verder na de Cherevichs gingen SKULLS – verdedigers, bewakers, boeven, parasieten en kinderen. Ze hadden maar één hoorn over het onderwerp, zoals een hak waaraan ze zich omdraaiden en ronddraaiden als Yula, waardoor ze hun beenderen op het gezicht van de vijand trommelden. En ze gingen de tuinen in, alsof legioenen of bataljons… kortom ALGEMENE BROEDERS.

      Zij, de generaals van de Broederschap van Cherepkov, verteerden niet met al hun inerte lever de onaantastbare geslachtsdelen van Botva van de Grote Galupia.

      Reproductie vond plaats door een speciale groep Cherevichs met geitenhoorns genaamd UCHICHALKI,

      die eenvoudig holen uit de grond vormden en Kazul smeren, pas verblind met een traan. Ze vormden iedereen volgens een bepaalde veelheid: tien Cherepkov, plus één Casulia; honderd dozijn, plus één generaal; honderd generaals, plus één Cherevich en de Heer… De leraren waren ook Uchiha. De Uchiha-meisjes hadden ook hun Kazul, net als de elite, maar slechts één tegelijk.

      Dus leefden ze. Maar als Kazul stierf, stierven de scherven van honger. Wreed, maar modern.

      Ze hadden ook tienergaten, waar ze de jongeren de etiquette van Galupiya en hun andere wetenschappen onderwezen. Dus vluchtte de jonge scherf met de jonge Casulia uit de lessen en liep door de donkere tunnel. Ze werden in één keer geboren en uit tientallen scherven, alleen hij overleefde. Aan de ene kant is hij al een Uchihalka, omdat hij natuurlijk zijn eigen Kazul heeft na de School of Survival and Living (ShVP), maar hij besefte dit niet eens, omdat hij nog steeds klein en dom was en geen grote en dikke problemen zag. Een geheime stoornis in de kolonie zorgde voor een passieve sfeer die niet toegankelijk was voor kinderen. En de reden was dat er niet genoeg radioactief voedsel in de kolonie was en daarom overleefde hij alleen. Natuurlijk is dit tot nu toe zelden gebeurd, maar in de loop van de tijd is de degradatie toegenomen. En iedereen zag dit en begreep uit angst, om de geest van de jongere generatie niet te beroeren.

      – — Het is saai om in Galupia te komen … – een jonge scherf genaamd Pukik begon een melancholische conversatie.

      – — Ja, je vergeet het, Pukik, maar alles over chocolade! – zenuwachtig geweigerd Kazul genaamd Zulka. Volwassenen Kazul is gebruikelijk om te vermelden met het einde van “ia” – Kazulia, en jong – zonder “en” – Kazul. Is dat duidelijk?? – Wees niet zuur, stijgend, alles is geolied!! Kaifu. We zijn geboren en hebben het overleefd.

      – — En mijn broers stierven allemaal. – Pukik stak de ruggengraat in de muur en draaide hem voor zich uit. De scherven hadden geen ogen en daarom keken ze met hun hele schedel en zagen onmiddellijk in een cirkel, slechts twintig procent was geconcentreerde aandacht en de rest werd als lateraal beschouwd.

      – — Wat rol jij op, watten? – ze sloeg op de achterkant van haar hoofd met het bot van Zulk Pukik, die zoet glimlachte en zuchtte opnieuw, zonnebadend.

      – — Eh, heh, heh – verdriet verscheen aan de linkerkant van de schedel in de vorm van een zanddruppel en rolde over haar wangen en liet een teken achter.

      – — Bzdi je niet, zoals roos op je oksels! – Zulka schreeuwde het uit en klikte met haar been op Pukik. De klik klonk en echode door de diepten van de tunnel.

      – —