Lizbona. Miasto, które przytula. Weronika Wawrzkowicz-Nasternak

Korzystał z czegoś, co w filmie nazywasz „kląskaniem”. Wydobywał z siebie dźwięki i nasłuchiwał, po jakim czasie wracają do jego ucha. W ten sposób oceniał, czy na drodze znajduje się jakaś przeszkoda. Był jednym z najbardziej znanych niewidomych, którzy poruszali się bez białej laski.

      1

      Więcej o rewolucji goździków w rozdziale VI, Historia, którą opowiada pewien most, s. 288.

      2

      Adalberto Alves, Dicionário de Arabismos da Língua Portuguesa, INCM, 2013.

      3

      Antonio Muñoz Molina, Jak przemijający cień, Rebis, Poznań 2018, ss. 128 i 132.

      4

      Fragment tego felietonu ukazał się w „Magazynie Filmowym” w 2018 roku.

      5

      Menina to po portugalsku panienka.

      6

      www.camillawatsonphotography.net – na tej stronie znajdziecie dokładną lokalizację lizbońskich projektów brytyjskiej artystki oraz opis, jak powstawały jej fotografie.

      7

      António de Oliveira Salazar – w latach 1932–1968 przywódca Portugalii. Twórca tak zwanego Nowego Państwa (Estado Novo), w którym sprawował władzę dyktatorską.