Skandal i tajemnica. Кэрол Мортимер

Dziękuję. – Sir Rufus ostro skinął głową. – Czy mogę zapytać o zdrowie panny Thompson?

      Rumieniec Elizabeth pogłębił się, gdy pani Wilson popatrzyła na nią z zaciekawieniem. Skinęła głową i skupiła uwagę na hafcie, wiedząc doskonale, że jej wścibska chlebodawczyni będzie pilnie nasłuchiwać każdego słowa rozmowy z sir Rufusem.

      – Panno Thompson? – Sir Rufus stanął przed nią, znów przeszywając ją przenikliwym spojrzeniem.

      – Sir Rufusie. – Wdzięcznie skinęła głową i odłożyła haft na krzesło, po czym podniosła się i dygnęła, czując się nieco niezręcznie. – Cieszę się, że Starlight jest w dobrym zdrowiu.

      – Dziękuję. Czy pochodzi pani z tych stron?

      – Nie, sir Rufusie. Wychowałam się w... – Elizabeth urwała i rumieniec znów pokrył jej policzki. Uświadomiła sobie, że gdyby podała swoje prawdziwe miejsce urodzenia, Hampshire, powiedziałaby o sobie zbyt wiele. – Herefordshire – oznajmiła pewnie. – Ale z tego, co widziałam dotychczas, Devonshire to bardzo piękne miejsce.

      – Nie należy jednak błąkać się tu po urwiskach. Ani pieszo, ani konno – zauważył sir Rufus przeciągle.

      – Ma pan rację – przyznała Elizabeth z uśmiechem. – Mam nadzieję, że dotarł pan do domu bez dalszych przygód.

      W twarzy Tennanta zadrgał mięsień.

      – Rzeczywiście, nie zaszło nic, co mogłoby mnie bardziej wytrącić z równowagi niż nasze nieoczekiwane spotkanie.

      Elizabeth poruszyła się niespokojnie, uświadamiając sobie, że sir Rufus próbuje z nią flirtować. Nie miał w tym doświadczenia i nie szło mu gładko. Sprawiał wrażenie, jakby nie robił tego od lat, niemniej jednak próbował jej schlebiać.

      – To bardzo miło, że pan tak mówi, sir Rufusie.

      Na jego twarzy pojawił się wymuszony uśmiech.

      – Może...

      – Jak miło znów cię widzieć, Tennant. – W bawialni rozległ się głos Nathaniela. Gdy mężczyźni wymieniali pozdrowienia, Elizabeth miała mnóstwo czasu, by zauważyć kontrasty między nimi. Niestety, sir Rufus nie wyglądał korzystnie w tym porównaniu. Nathaniel Thorne był zapewne o dziesięć lat młodszy od niego, obdarzony witalnością i urodą, której brakowało starszemu mężczyźnie. Sir Rufus miał ciemne włosy, a lord Thorne złociste, uczesane zgodnie z najnowszą modą. Poza tym miał szerokie ramiona, wąskie biodra oraz długie nogi w brązowych pantalonach i również brązowych skórzanych butach do jazdy konnej, tak błyszczących, że można się było w nich przejrzeć. Buty starszego mężczyzny pokrywały błoto i kurz.

      O dziwo, sympatię Elizabeth wzbudził bardziej codzienny i zwyczajny wygląd sir Rufusa.

      Nathaniel niemal słyszał myśli Elizabeth, gdy spoglądała na nich obydwu zza zasłony długich ciemnych rzęs. Wyczuwał, że porównuje ich ze sobą i dostrzega braki Tennanta, ale mimo wszystko woli jego towarzystwo. Po tym, jak się rozstali poprzedniego wieczoru, zupełnie go to nie dziwiło. Znów uległ pokusie i pocałował ją. Nie powinno się to było zdarzyć. Wiedział o tym i do później nocy przewracał się bezsennie z boku na bok.

      Po raz ostatni był w łóżku z kobietą podczas wizyty u Gabriela w jego pałacu w Wenecji. Od tego czasu minęły już ponad trzy tygodnie, ale mimo wszystko zwykły pocałunek nie powinien go tak wytrącić z równowagi. Tego ranka wstał w nie najlepszym humorze, a jego nastrój jeszcze się pogorszył, gdy w kilka minut później zszedł do bawialni ciotki i zobaczył Tennanta pogrążonego w prywatnej rozmowie z Elizabeth.

      – Myślę, że powinniśmy dołączyć do ciotki, Tennant, i zostawić pannę Thompson przy hafcie – zaproponował chłodno, gdy Sewell wniósł do bawialni tacę z herbatą.

      Tamten podniósł na niego spojrzenie bladoniebieskich oczu podobnych do oczu ryby.

      – Ja...

      – Tak, chodźcie tu, do Letycji i do mnie – zawołała Gertruda. – Jeśli przyjdziecie, będę mogła zaprosić sir Rufusa na proszoną kolację, którą wydajemy w sobotę wieczorem.

      Tennant, choć wyraźnie niezadowolony, nie miał wyboru. Krótko skinął głową ku Elizabeth i podszedł do jej chlebodawczyni, zostawiając Nathaniela przy boku równie niezadowolonej dziewczyny.