Bulgaristan Türk Şiiri Cilt 2. Şaban Mahmudoğlu Kalkan

hırcın dalgalar yaslanıverip kuma

      Kanım dondu donacak damarlarımda

      Dur, Gülbeyaz, okuma.

      Bir fırtına kopuyor sonra denizlerin dibinden

      Kamçılıyor dalgalar sahil boyu taşları

      Gülbeyaz şiir okurken

      Kemiriyor yelesini dumanlı dağ başları

      Renkler karışıyor, değişiyor mevsimler.

      Ha şimdi güz, işte bahar

      arkadan gelecek yaz.

      İnsan oluyoruz sesini dinledikçe

      Nazlanma, oku Gülbeyaz.

      YÜREĞİMİN KAPISI 11

      Sen ansızın geleceksin bir gece

      Hiç korkma gel.

      Yüreğimin kapısı sana açık bilirsin

      Bana sormadan girdin bir sızı gibi ince

      istediğin zaman çıkıp gidebilirsin.

      Sensiz geçen günlerimi anlatacağım sana

      Usulca otur dinle masal dinlermiş gibi

      Çok bekledim seni hadi uzat elini

      Gözüme bakma öyle geç kaldın dermiş gibi.

      Sen ömrünün baharında yeşil, yeşil bir filiz

      Ben de son baharında sarı yapraklar gibi

      Kaynaklarımı çaldılar çatlattılar dudaklarımı

      Bulutlara el açan susuz topraklar gibi.

      Ve gecem ve gündüzüm tutuştu saçlarından

      Dökül sicim, sicim gel söndür bu ateşi

      İnan bana, güven bana, gel bana, getir bana

      Ellerinde dünyayı, gözlerinde güneşi.

Kasım 1971, Sofya

      ŞİİRLERİMİN ÖBÜR YARISI 12

      Şiirlerimin öbür yarısı

      Sigara kutularında kaldı,

      Yaldızından, yıldızından paklanmış

      Tertemiz tunç şiirler

      Basılmayan şiirler.

      Korkunç şiirler.

      Ben zaten dağınık adamım

      Akıl edip toplasanız bu şiirleri

      Elbet bir yeri bulunurdu

      Hazır tuğla nihayet

      Evsiz bir arkadaşa

      Ev kurulurdu.

      Hem de

      Ev gözünüz görsün

      Duvarı şiir

      Tavanı şiir

      Döşemesi şiir

      Çatısı şiir

      Penceresi şiir

      Kapısı şiir.

      Eh gene olmaz belki

      Şiir sevenler yurdu.

      Ama içindekiler

      İster istemez şiir okurdu.

1974, Sofya

      NO: 77 MEHMET AHMET SANSAR (1940)

(Mehmet Ahmedov Sansarov)

      Razgrat iline bağlı Karaağaç köyünde (Brestovene) çok çocuklu bir çiftçi ailesinde doğdu. Ailenin ilk çocuğudur. İlk ve orta okulu doğduğu köyde bitirdi. Daha sonra Rusçuk şehrinde (Ruse) Meslek Lisesinin elektrik elektronik bölümünden mezun oldu. Zavet Devlet Makine Traktör Merkezinde göreve başladı. Orada iki yıl çalıştı. Askere alındı. Emek eri olarak askerliğini yaptı. Terhis oldu. Razgrat Cam fabrikasında uzun yıllar elektrik teknisyeni olarak çalıştı.

      Bulgaristan’da ad değiştirme kampanyasında “Yeni Işık-Nova Svetlina” gazetesinin il muhabirliğine getirildi. Gazetede aktif olarak Bulgarlaştırma lehinde yazılar yazdı. Türk ahalisi tarafından dışlandı. 11 kasım 1989 yılının Demokratikleşme rüzgarları onu işsiz bıraktı. Ancak yıllar sonra milli görüşte af edilmez bir hataya düştüğünü anladı. 1992-1993 ders yılında Razgrat iline bağlı Demirciler köyüne Türkçe öğretmeni olarak atandı, orada birkaç yıl çalıştı. 2001 yılında emekli oldu. Halen Razgrat şehrinde oturmaktadır. Evli ve iki çocuk babasıdır. Bulgarca biliyor.

      Şiire lise yıllarında aşık oldu. Yaratıcılığa kısa ve lirik şiirle başlayan şair daha sonra sosyal ve siyasi konulara el attı. Şiirlerinde aşkı, barış ve savaş problemlerini işledi. Son şiirlerinde mantığın daha ağır bastığını görüyoruz. Duygularını kendi tarzı ile dile getiren ve kendi sesini bulan şairlerdendir.

      Eserleri:

      “Bir Akşam Üstü”, Şiirler, Razgrat 2000

      UNUTMA 13

      Unutma

      Benimsin ne zamansa

      Belki de çok acıyacak kalbim

      Ve usanacak gönlümün adaleleri bu bekleyişle

      Belki de bu özlem kalacak yıllarca içimde.

      Ve yakacak beni bu ihtiras bu hasret

      Yağmurlu geceler olacak belki ıstırapla dolu.

      Ama bendeki kavga bitmeyecek

      Gözlerim yolda olacak hep

      Ve gece yarılarına kadar ısrarla bekleyecek

      Sonra bir gün Maya dağını gezeceğim

      Yapayalnız deli gibi

      Bahçedeki güllerini göreceğim avludan

      Seni göremezsem

      Maya dağında masallar anlatacağım

      Sevdiğim insanlara doya, doya.....

      Padişahın en küçük kızı olacaksın

      Masallarımda sen

      … Eğer gelmezsen.

1864, Razgrat

      GÜN BATARKEN 14

      Güneşi kalbime benzetecektim az kalsın

      Kanlı, hasretli, yanık, bitik

      Bak yüceliğine göre

      Kalbim kadar küçüldü diyecektim

      Fakat kayboluverdi ansızın.

      Sen her gün

      Sen her gece benimlesin

      Bir gün gurupla gidersin sanıyordum

      Amma gitmiyorsun yıllardır.

      Misafirim ol bu akşam da

      Gitme yollasam da seni

      Kaderim ol istersen

      ziyanı yok…

      En güzel gecemiz

      Bu gece olsun nitekim

      Kederim de olsan gitme.

      Öylece kal içinde gözlerimin…

      KİMSESİZKEN

11

“Silk Yakamdan Ölümü”, Şiirler, Sofya 1995

12

“Silk Yakamdan Ölümü”, Şiirler, Sofya 1995

13

“1964 Bıraktığı Şiirler”, Derleme, Sofya, Narodna Prosveta Yayınevi 1965

14

“Yeni Hayat”, Dergi, Sofya, 1965, N: 10