Илһам канатында / На крыльях вдохновения. Группа авторов

Әйдә, болай сөйләшеп куябыз. Бер-беребездән еракта булганда, кичләрен шушы йолдызга карарбыз, безнең карашлар һәм хыяллар бергә очрашырлар, уйларыбыз кавышыр. Син ризамы?

      Гөлүсә. Әлбәттә, риза! Мин сине һәр кичне шушы йолдыз янында көтәрмен.

      Айрат. Мин килермен…

      Музыка яңгырый, ут сүнә.

ДҮРТЕНЧЕ КҮРЕНЕШ

      Айратларның өй эче. Наилә радиога кушылып җырлап, чәй әзерләп йөри.

      Наилә.

      Эх, өчпочмаклы өстәлләрне

      Түгәрәк итик әле.

      Көч-хәл барда, гомер барда

      Гөрләшеп яшик әле,

      Гөрләшеп яшик әле!

      Диләрә. Әни, әни, карале! Кара инде! Абый яңа шигырь язган!

      Наилә. Урынына куй, кызым, абыең ачуланыр үзеңне.

      Диләрә. Э-эй. (Кереп китә башлый.)

      Наилә. Тукта әле. (Кызыксынып.) Нәрсә турында язган.

      Диләрә (сөенеп). Нәрсә турында түгел, кем турында диген!

      Наилә. Кем турында?

      Диләрә. Гөлүсә апа турында.

      Наилә. Кая, бирегәрәк кил, укыйк әле.

      Диләрә. Ярамый!

      Наилә. Нигә?

      Диләрә. Үзең әйттең ич, абыең ачуланыр дип.

      Наилә. Әйдә, ул йоклаган арада укып чыгабыз, кил утыр монда. Укы, әйдә.

      Диләрә. Эһем-эһем! «Гөлүсәмә» дип атала.

      Юлларыма бүген син очрадың,

      Күзләремә назлап карадың.

      Елмаюың белән генә бит син

      Фикерләрем төптән чуалттың.

      Назлы караш, сүзсез елмаюлар –

      Гүя фәрештәнең син үзе.

      Синең янда көнем мизгел сыман,

      Сизелмәстән ничек тиз үтте.

      Хыял дөньясында адаштым күк.

      Синең күзләр… зәңгәр күзләр…

      Гүзәллегең синең аңлатырга

      Җитмәс төсле җирдә сүзләр.

      Наилә. И-и, бигрәкләр дә матур язган инде, кайлардан гына уйлап чыгара торгандыр бәбекәем.

      Диләрә. Мәхәббәт яздырта, әни, мәхәббәт! Кара, кара, тагы берәү бар.

      Йолдыз тулы күк йөзендә

      Салмак кына ай йөзә.

      Гөлүсәм диеп, көн дә

      Минем йөрәк өзелә.

      Айрат. Кызый! Син тагын минем блокнотны алдыңмы?!

      Диләрә (блокнотны әнисенә тоттырып). Юк, юк! Мин түгел! Әни алган аны! Әни! Әнә кулында, мин кырыйдан гына карап тордым.

      Наилә. Әйе, улым, ачуланма инде, мин алган идем аны. Шигырьләрең укып карыйсым гына килгән иде.

      Айрат. Әни, син дә шушы шайтанны яклап торасыңмы! Ничә тапкыр минем әйберләргә тимә дияргә була сиңа, аңлыйсыңмы син моны берәр кайчан?

      Гөлүсә керә.

      Диләрә. Килен керә, килен!

      Айрат. А-ну тай моннан! (Куышып кереп китәләр.)

      Гөлүсә. Нишләп иртә таңнан шаулыйсыз? Исәнме, Наилә апа, хәлләрегез ничек?

      Наилә. Саумы, кызым. Юк, шауламыйбыз, шаярабыз гына.

      Гөлүсә. Наилә апа, мин йомыш белән кергән идем. Әнинең хәле тагы авырайды. Дарулары беткән, мин тиз генә район аптекасына барып кайтам, син аңа күз-колак булып тор инде, яме.

      Наилә. Ярый, кызым. Туктале, миндә йөрәк авыртуын бетерүче дару бар иде бугай. Син кайтып җиткәнче, шуны эчертә торыйм мин.

      Гөлүсә. Яхшы булыр иде. Ярар, мин йөгердем,