Монда без дә бар әле! / Мы тоже здесь живём!. Роберт Миннуллин

шундый көчле идең…

      Карап торам да, син, Әнкәй,

      Бигрәк кечкенә инде.

      Бигрәк кечкенә инде син,

      Бигрәк төш кенә инде.

      Очып кына йөрисең син –

      Күбәләк кенә инде!

      Дала буйлап тәгәрәгән

      Дүңгәләк кенә инде!

      И бигрәк юка инде син,

      И бигрәк ябык инде.

      Шәлләрең дә мамык синең,

      Үзең дә мамык инде…

      Кочакка сыеп бетәсең,

      Син бит – бер кочак кына.

      Үзең бер кочак кына да,

      Безгә бер учак кына.

      Чәчләрең дә ап-ак кына,

      Тузганак кебек кенә.

      Яшисең син дөньябызны

      Аклыкка күмеп кенә…

      Күзләрең гел моңлы булды,

      Әле дә моңлы инде.

      Кайтканда да, киткәндә дә,

      Күзләрең дымлы инде.

      17.01.10

      Картлык

      Кайттым да менә утырам,

      Әнкәемне кызганып…

      Картайса да, җиңнәрен ул

      Куйган әле сызганып.

      Әнкәемә бу картлыклар

      Бер дә килешми әле.

      Ул үзе дә картлык дигән

      Чиргә бирешми әле.

      Бирешми дә, ул картлыкны

      Тыеп булмый шул инде,

      Ишегеңне бикләп кенә

      Куеп булмый шул инде…

      Күзләремә яшьләр килә,

      Елыйм менә эчемнән…

      Күпме кайгы кичелгән бит,

      Күпме хәсрәт эчелгән.

      Туры килде шул гомере

      Бигрәк авыр чакларга:

      Бер ялгызы… беркем дә юк

      Кайгылардан якларга.

      Күңеле тулы моң-сагыш,

      Кочагы тулы бала.

      Шуларны искә алам да,

      Күңелем тулып ала…

      Күңелләрем тулып ала,

      Яшьләрем тулып ага.

      Гомерләр яшь булып түгел,

      Сагыну булып ага…

      Сагынулар булып ага,

      Күңелем кылын кага.

      Гомерләр тын гына ага

      Бакый дөньяга таба…

      Нинди бәхет – гомерләрем

      Әнкәй белән узыла!

      Тик Әнкәйгә карыймын да,

      Күңел сыза, сызыла…

      Ә Әнкәем үзе мине

      Кызгана, кара инде:

      «Бигрәк ябыккансың, улым,

      Үзеңне кара инде!»

      23.01.10

      Давыллы мәҗлес

      Авылыма дуслар кайтты

      Уфа белән Казаннан:

      Барсы да бөек, танылган,

      Барсы да атказанган…

      Кайтты алар минем туган

      Җиремә табынырга,

      Кайтты минем бәйрәмемә,

      Әнкәмнең табынына…

      Тик бәйрәмем чак-чак кына

      Бозылмый калды бит әй!

      Күгебезне кара болыт

      Каплады алды бит әй!

      Уйламаган җирдән генә

      Давыл купты, җил купты!

      Әйтерсең лә авыл купты,

      Әйтерсең лә ил купты!..

      Каеннарымны бу давыл

      Тагын бер кат сынады.

      Каеннарымның берсе дә

      Сыгылса да сынмады…

      Каеннарым-газизләрем

      Давылга бирешмәде!

      Давыллар гына аудара

      Алмый шул илешләрне…

      Җил-давыл