Bu türk daha o türk deyil. Шамиль Садиг

p/>

      Bu türk daha o türk deyil

      Əruz elmini və əruz vəznində şeir yazmağı mənə həvəslə öyrədən, yaradıcılığıma müsbət mənada böyük təsir edən mərhum əruzşünas alim, pedaqoq Zülfəli Zülfəliyevin ruhu qarşısında baş əyir, nəinki şeirlərimin ilk oxucusu, hətta hər misrasını belə yazdığımda dinləyib ilk münasibət bildirən, həyatımın yoluna daima çıraq tutan xanımım Zülfiyyəyə minnətdarlığımı bildirir və bu kitabımı həyatda əxlaqlı, vicdanlı və dürüst olmağı öyrəndiyim, zəhmətkeşliyindən yararlandığım və təmiz türk qanını şərəflə daşıdığım atam Kamil Sadıqova ithaf edirəm.

      AXTARIRAM ALLAHI

      Qəlbləri abad edərəm

      Olsa əgər imkanı, lap dünyanı mən şad edərəm.

      Qüssələri məhv edərək, qəlbləri abad edərəm.

      Xəlq olalı keçdi canım zülm əlinə, çırpınıram.

      Xəlq edəni səsləyirəm , haqq dilərək dad edərəm.

      Əhli-kitab Allahının hər işinə şükr eləyir

      Zalım isə zülmün edib der, sizə bərbad edərəm.

      Ey yaradan, səndə olan qüdrətini versən əgər,

      Anca mənə, şər evini şər kimi bərbad edərəm.

      Haqq dilədim, vermədilər, Sadiqə mən söylə dedim,

      Varsa əgər haqq, onu mən diz çökərək yad edərəm.

      Cahan bir nazənin dilbər… (H.Cavidə nəzirə)

      “Cahan bir nazənin dilbər,” fəqət namərdə qismətdir.

      Həqiqət axtaran insan əzəldən haqqa həsrətdir.

      Babam Adəm, nənəm Həvva, atam Habil, əmim Qabil,

      Vurub həmcinsi məhv etmək bəs insanda nə xislətdir?!

      Zalım çəkər kefin daim, verər məzluma min zillət,

      O zalimdən gələn hər şey bu məzluma əziyyətdir.

      Nə hörmətlə, nə izzətlə bu dünyadan xeyir görməz,

      Bəni-adəm ki, sultanlıq edən rüşvətlə sərvətdir.

      De, Yar rəbb necə dünyadən ədalət istəsin Sadiq,

      Ki, dünyanın lap əvvəldən gələn axrı qiyamətdir.

      Haqq olmuşam əzəldən

      Dünən sevdim gözəl mən, bu gün yazdım qəzəl mən,

      Babam şair olubdur, haqq olmuşam əzəldən.

      Bu dünyadə əzəldən kam almışam həyatdan,

      Budur, sadə gözəlçün bahar etdim xəzəldən.

      Dədəm Qorqud ozandır, ərən oğlu Qazandır,

      İgid Rövşən çalıb saz, Oğuz qoymaz saz əldən.

      Döyüşlərdə sazın yox, qılınc oynat, el oğlu,

      Gedib əldənsə dağ-daş, möhkəm yapış Xəzərdən.

      Bezib, vallah, bəşərdən, qanı durmaz görərkən,

      Dağıtmazmı, görən, O-bu dünyanı düzəldən?

      Adamlar naxələfdir, əməllərdən axır qan,

      Gələr, yəqin ki, bir gün bu əllərdən bezər dən.

      Mənim Sadiq bu qəlbim deyər, vallah, ürəkdən,

      Sözün sevən adamlar, özün salmaz nəzərdən.

      Etmə ümid

      Özün öz qədrini bil, özgəsinə etmə ümid,

      Ananın qeydinə qal, sürətinə etmə ümid.

      Dünənin həsrəti bitməz, onu danmaq, yaramaz,

      Dinə möhtac səhərin bidətinə etmə ümid.

      Atalar yaxşı deyib ki, kasıbın qeyrəti çox,

      Pulu çox nakişinin, biətinə etmə ümid.

      Kişi əlbət, edə ağlıyla əməl hər işinə,

      Gedər əldən kişilik, şəhvətinə etmə ümid.

      Evin ol qeyrəti, hər dəm çək onun zəhmətini,

      Kişi tək bir qadının qeyrətinə etmə ümid.

      Özü səndə uca Allahımızın, bil, bu yetər,

      Üzə-üz baxmaq üçün surətinə etmə ümid.

      Azacıq varsa sənin şöhrətilə şanın əgər,

      Yenə, Sadiq, oxu, sən, şöhrətinə etmə ümid.

      Bəllidir

      Nəsimiyə nəzirə

      Ad-sanı hər dahi şəxsin izzətindən bəllidir.

      Yaxşılardan yaxşı kəslər xislətindən bəllidir.

      Başda yaylıq, ya papaqla bəlli olmaz qeyrəti,

      Ya kişi, ya arvad ancaq qeyrətindən bəllidir.

      Dostu-yarı dandı şöhrət tacını kim qoydusa,

      Hər ucuz şöhrət əsiri surətindən bəllidir.

      Dilbərindən ayrı düşşə, qəm edib ağlar könül,

      Aşiqin sevdası hər dəm həsrətindən bəllidir.

      Dərdə xalqın tabı çoxsa, Sadiqa, tən etmə sən,

      Millətin üsyana meyli sərvətindən bəllidir.

      Fağır kişi

      Gəlib gedir, gəlib gedir, ayaq döyür fağır kişi,

      Əyib belin, döyür gözün, yazıq-yazıq baxır kişi.

      Gedir ki, bəlkə rəhbərin görüb sözün sovun deyə,

      Nə fayda, hey için yeyir, ümidlərin sağır kişi.

      Bezib yazıq, zaman döyür, həyat verir əzab ona,

      Arar ölüm, gedib görür yazıq uşaq yatır kişi.

      Uşaq deyir: “yemək verin,” durub, çıxıb gedir yenə,

      Gəzir həyət-həyət, qapı döyüb qatıq satır kişi.

      Qatıq satıb alır yemək uşaqların sevindirə,

      Gəlir qadın deyir: “geyim” başın tutub qaçır kişi.

      Çıxıb görür sahib gəlib, evin pulun, deyir ona,

      Sadiq qalıb verir pulun, lakin ölür axır kişi.

      Gedib əldən şöhrətiylə şanımız

      Gedib əldən şöhrətiylə şanımız,

      Əgər yoxsa pul, qarədir qanımız.

      Kasıb ölsə, dərman verməz kimsə bil,

      Yaxın durmaz, çün yoxdur vicdanımız.

      Atam doğma bir qardaşla düşmənik,

      Gələn yadçün qurban daim canımız.

      Əgər bir gün düşmən gülsə bizlərə,

      Olar dostum, əlbət, qan düşmanımız.

      Bil, ey Sadiq, hürriyyətidir bizim,

      Həyat güldürən şən dürəfşanımız.

      Yam-yam kimi

      Ömrüm-günüm hey əriyir dayanmadan bir şam kimi,

      Sonsuz olan arzularım